donderdag 4 november 2010

stilstaand beekje


In 'Grensverkeer', tot september 2006 het VPRO-nachtprogramma op Radio 1, hadden ze het eens een dinsdagnacht over 'stilstaande muziek'. Geen ritme of 'groove' en repetitief en monotoon. Volgens samensteller Mattie Poels kwamen de eerste delen van 'Shine On You Crazy Diamond' van Pink Floyd het dichtste bij de stilstand in de popmuziek. En hoewel Damon & Naomi wel percussie gebruiken, is dit in feite ook stilstaande muziek.

Dungen, Julie Doiron, Samara Lubelski, Marissa Nadler... Zomaar een greep artiesten waarvan ik sinds 2003 een nieuwe elpee kocht. Niet op dagelijkse basis, maar wel regelmatig, ga ik de komende tijd de platen behandelen die sinds maart nog niet voorbij zijn gekomen. Dat belooft een spannende reis van garagerock'n'roll via avantgarde naar pure pop en dreamfolk.

Naar aanleiding van mijn bezoek aan het Belgische Hasselt, ontving ik in mei 2005 de programmakrant van Kunstencentrum België. Met een Belgische acceptgiro, die ik van de SNS retour kreeg. Het bleef er bij. In de krant van mei werd een optreden van Damon & Naomi aangekondigd. Dat hielp toen ik een half jaar later 'The Earth Is Blue' tegenkwam.

Damon Krukowski en Naomi Yang waren eind jaren tachtig lid van de cultgroep Galaxie 500. Waar hun stadsgenoten The Pixies 'mainstream' werden, daar bleven zij klein. Hun platen, voor verschillende labels en wisselende kwantiteiten, zijn nog steeds populair bij verzamelaars. Na het verscheiden van Galaxie 500 in 1993 gingen drummer Krukowski en bassiste Yang samen verder, geholpen door gitarist Michio Kurihara van de Japanse Galaxie 500-adepten Ghost.

Het psychedelische geluid verschoof naar rustieke pop met diepgravende fragmentarische teksten. Eigenlijk is het een 'hersenschuddingschijf', de scherpe kanten ontbreken. De enige kabbeling is de overgang tussen de tracks.

'Arac Azul', het slotstuk van 'The Earth Is Blue' is pure stilstaande muziek dankzij het hypnotiserende einde. Pikant detail is dat ik het album voor het eerst sinds een jaar draai op 1 april 2009. Na het wegsterven van het slot gaan mijn hersenen overuren maken...

Bij nader inzien is dit mijn favoriete blauwe plaat. Ik moest hem alleen wat vaker opzetten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten