De kerst is weer achter de rug en ik kan los met Soul-xotica. Kerst? Ja, het is een kleine traditie dat ik op een kerstdag een etentje heb bij mijn zus en haar gezin maar tijdens de officiële kerstdagen ben ik nog bezig te herstellen. Mijn nichtje is dan ook pas ziek geweest en ik voorzie dat we gaan 'pingpongen' en ik moet er dan (na drie weken) niet aan denken dat ik wederom ziek als een hond thuis kom te zitten. Het kerstdiner is dus even uitgesteld tot januari maar dan is het ook alweer snel februari. Dat hebben we gisteren gedaan. Waarom ik niet heb gepubliceerd na de radioshows. In alle drie gevallen kan ik vaststellen dat ik dan meer belang heb bij ontspanning dan inspanning en dus lig ik een eindje achter. Het is echter de bedoeling om vandaag een groot deel van de schade in te halen. Laat me dan eerst maar eenvoudig beginnen met het Week Spot Kwartet van de vorige week. De platen uit het Week Spot Kwartet van deze week heb ik zaterdag al gedraaid in de show en dus hoeft dat vrijdag geen probleem op te leveren. Vandaag eerst nog terug naar week 7. Allemaal platen met een zekere herinnering.
2020: Count Your Blessings And Move On - Jimmy Dockett (1973)
Gelukkig hoef ik deze niet te draaien in de 'Week Spot Carousel' in 'Do The 45' want eigenlijk moet ik bekennen dat deze plaat teveel is doorspekt van herinneringen. Het is nog de periode dat ik thuis zit met een onbestemd gevoel over 'iets dat gaat komen en niet fijn is' zonder dat ik weet wat er gaat gebeuren en wat ik moet doen om het tegen te houden. Dan zie ik deze titel bij de recente aanwinsten en besluit het de Week Spot te maken. Het is de conclusie voor mij ten aanzien van dat 'iets dat gaat komen'. Wees gelukkig met wat je hebt en ga verder met het leven. Drie weken later is de wereld helemaal in paniek en weet ik wat ik heb 'gevoeld'. Ik ben dan evenwel klaar om door te zetten en het maar aan me voorbij te laten gaan. Zolang ik mijn eigen geluksmomentjes maar weet te vinden, gewoon doorgaan met beuken! In de laatste week van het 'ziek zijn' neem ik het er dan ook van en ga bijvoorbeeld nog een dag met de bus naar Emmen. 'Gewoon met de bus naar Emmen en een broodje eten in een cafetaria' is immers twee jaar ondenkbaar.
2021: Never You Hurt - Laurel Aitken & The Soul Men (1966)
Bij eerdere edities van het Week Spot Kwartet in 2016 en 2020 liggen de jaren voor het gevoel soms mijlenver uit elkaar. Bij de afgelopen vier jaar ligt dat anders. Ook in 2021 ontkomen we niet aan de paniek die er heerst vanwege een vermeend dodelijk virus. We zitten dan opnieuw in een harde lockdown en volgens mij is de avondklok ook al van kracht. Laurel Aitken brengt me vooral terug naar het winterse weer. Normaal gesproken zou een ijsbaan propvol schaatsende mensen zijn, nu is het een enkeling die het waagt. Ik geloof zelfs dat de kans op een Elfstedentocht in 2021 reëel zou zijn geweest als men niet zo spastisch had gedaan met 'afstand houden' en het verbieden van 'massale bijeenkomsten'. Eigenlijk koop ik deze Laurel Aitken voor de meer langzame b-kant maar het is uiteindelijk steeds het beukende 'Never You Hurt' dat de winnaar is voor mij.
2022: Got To Find My Baby - James Gadson (1972)
Hoewel er nog altijd een paar maatregelen zijn, hoef ik het hier niet beslist over de donkere periode te hebben. Het is de tijd van de lichtjestochten en bij één van de tochten in Meppel heb ik nog een associatie met de radioshow. Radioshow? Ja, ik heb een paar weken eerder de laatste Cannonball-uitgave gekocht van Mike James Kirkland samen met de befaamde sessiedrummer James Gadson. Als ik me ga verdiepen in het studiowerk van de man val ik van de ene in de andere verbazing. Ik doe een lange special met een aantal van zijn opnames en het betekent dat ik ongegeneerd 'I Will Survive' van Gloria Gaynor en 'Heaven Must Be Missing An Angel' van Tavares in de show kan draaien. Deze uitstekende solo-single van Gadson is deze week de Week Spot en dat is nog altijd een héle grote favoriet voor mij.
2023: Color Him Father - The Winstons (1969)
In 2023 is het virus voor veel mensen alweer een herinnering uit lang vervlogen tijden. De wereld is weer open gegaan. Ik ben dan overeen gekomen met Meppel dat ik hen op vrijdag kom assisteren. Dat is inmiddels alweer teruggedraaid en Meppel zal laten weten als ze me werkelijk nodig zijn. Voor de rest heb ik mijn werkgebied in Steenwijk. Het is op zo'n vrijdagmiddag. Ik ben met de bus naar Meppel gekomen en loop na afloop het centrum in om een paar plaatjes te scoren aan het Prinsenplein. Dat wordt zo'n groot pakket dat ik het in twee delen moet ophalen. 'Love Of The Common People' van The Winstons is daar eentje van. Toch wil ik dat niet als Week Spot hebben, maar dan... is in één keer het verhaal rond. Ik herinner me opeens 'Color Him Father'. Ik heb de single al in 2018 gekocht maar het is ten tijde van deze week in 2020 dat ik op zaterdagmiddag een fietstochtje maak naar Steenwijk. Ik koop dan ook een aantal singles bij Van Der Laan. Ik luister intussen naar een oude show waarin ik 'Color Him Father' draai en het is dan pas dat het nummer me écht opvalt. In 2023 mag het dankzij 'Love Of The Common People' alsnog de Week Spot zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten