Valentijnsdag. De post heeft wederom geen post gebracht, maar hey... je hoort mij niet klagen! Het pakket van gisteren houdt me de komende weken wel weer bezig. Buiten Facebook om heb ik weinig gezien van Valentijnsdag. Ik heb zelfs geen enkele collega getroffen en verder ook weinig bekenden. Valentijnsdag 2024 staat vooral in het teken van regen. Er zou niet veel zijn verwacht en qua millimeters zal het ook geen record zijn. De regen is desondanks dwars door al mijn lagen kleding gegaan. Enfin, dat hangt nu te drogen en daar mag het ruim een dag over doen want ik ben morgen lekker vrij. Ik heb wel plannetjes want morgen zal het nagenoeg droog zijn en vrij 'warm' voor de tijd van het jaar. Een retourtje op de fiets naar Beilen lijkt me wel weer eens aardig. Eventuele nieuwe singles moeten dan wachten tot volgende week want deze week zit al vol gepland. Nu de derde vracht van acht singles. De apparatuur staat aan en ik wacht nog even totdat de koffie is doorgelopen.
* Syl Johnson- Love Baby (US, Shama, 1977)
Mark biedt verschillende persingen aan van dit nummer maar ik kan de andere twee niet vinden op 45cat. Ik ga voor het Shama-label omdat ik vermoed dat het een lokale eerste uitgave is. Welnu, de opnames zijn uit juli 1974 en de single is pas in 1977 uitgebracht. Shama blijkt al het werk van Johnson te hebben uitgebracht vanaf 1977 waaronder nieuwe nummers maar ook een paar oudjes. 'Love Baby' is de eigenlijke b-kant en is blijkbaar in een andere studio opgenomen. Het is immers de periode waarin Johnson zijn platen maakt voor Hi van Willie Mitchell. 'Love Baby' heeft een bluesy ondertoontje maar Syl weet het soulvol te houden. De a-kant heet 'Goodie-Goodie-Good Times' en is duidelijk niet het sterkste werk van Johnson. Soms heeft het een reden waarom iets niet direct aan het vinyl wordt toevertrouwd.
* Lady Margo- Nothing Better (US, Cynthia, 1979)
Het jaartal is een gokje. Nummer 1 komt uit 1976, nummers 2 en 3 uit 1978. Dit is nummer 4. Lady Margo brengt ons een overheerlijke Southern Soul-ballade met een zeer interessant instrumentarium dat desondanks de juiste uitwerking kent. 'Deep' genoeg om mij te kunnen bekoren. Op de keerzijde staat 'I Enjoy Loving You' en daarop dezelfde speelse blazers maar nu meer uptempo. Misschien zelfs wel de betere kant! Ik noteer het echter als 'double-sider'.
* Jimmy Lewis & Peggy Scott-Adams- See You Next Weekend (US, Miss Butch, 1997)
Twee Southern Soul-legendes op één plaatje uit 1997. Jimmy Lewis maakt zijn eerste plaat in 1962 en Peggy Scott-Adams kenne we als Peggy Scott als duetpartner van Jo Jo Benson. Je kan horen dat ze erg veel plezier in de studio hebben want het zit boordevol 'grapjes'. Het onderwerp is dan ook een getrouwde man die met een getrouwde vrouw afspreekt in een motel, maar uiteraard zijn ze weer niet met elkaar getrouwd. Op het eind krijgen ze zelfs nog ruzie en kunnen ze lekker tegen elkaar opbieden qua schreeuwen. Hilarisch. Intussen zit Betty thuis op haar man te wachten die haar blijkbaar ontvlucht. Hij heeft het namelijk op de b-kant over 'Betty-This And Betty-That'. Het is een leuk nummer maar niet zo sterk als 'Weekend'.
* Little Milton- Just One Step (US, Glades, 1977)
Kijk! Het gebeurt opnieuw! Ik ben al een stuk over Latimore aan het schrijven als ik me realiseer dat het Little Milton is. Ik heb volgens mij ook een 'Just One Step' van Latimore op Glades? Ja, dat klopt. Die van Latimore is uit 1975 en een compleet ander nummer. Little Milton associeer ik niet met Glades. Het is een lekker upbeat ding dat meer Memphis dan Florida klinkt. De b-kant is instrumentaal.
* Peaches & Herb- Thank You (UK, Direction, 1969)
Ach, ik neem de letterlijke info maar over van het label. 'Thank You' is in 1968 de b-kant van 'United' en deze heb ik in die hoedanigheid in de koffers staan. De Engelse Direction moet natuurlijk ook in de parallelle Blauwe Bak met de Engelse persingen. 'Thank You' blijft een schitterende 'end-of-nighter' en wellicht dat ik dit volgende week zaterdag kan proberen als ik weer een show met de Engelse persingen ga doen. De eigenlijke a-kant is 'When He Touches Me (Nothing Else Matters)' en die heb ik nog niet. Het is eveneens een fraaie ballade. Een 'double-sider'!
* Linda Perry- I Need Someone (US, Mainstream, 1973)
What's up? Nee, zo jong was de 4 Non Blonde er niet bij. Een andere dame met de naam Linda Perry. Een gesproken intro met een echo op de stem, het klinkt bijna als The Shangri-Las. Verder klinkt 'I Need Someone' ook alsof het stokoud is, maar dan opgenomen in een moderne studio in stereo. Het geeft ons een sfeervolle ballade met een hemels zingende Perry. Het styreen tikt stevig maar het geeft het nummer alleen maar meer patina. Een erg gek plaatje maar ik kan hier wel aan wennen!
* Esther Phillips- And I Love Him (UK, Atlantic, 1965, re: 1967)
Ik ben geen Beatles-'hatér' zoals wel vaak wordt gedacht. Ik sta gewoon kritisch tegenover The Fab Four en vind dat de invloed van de band soms wat té zwaar wordt overtrokken. Er zijn echter enkele nummers van The Beatles waarvoor ik ze eeuwig dankbaar ben en 'And I Love Her' is daar eentje van. Behoeft dat een cover? Nee, op zichzelf niet, maar de Engelse persing van Esther Phillips kan ik niet laten liggen. Het is 'And I Love Her' op een bossa nova en natuurlijk geadresseerd aan een 'hem' in plaats van een 'haar'. Het heeft geen bal met soul te maken maar wel geinig. Op de flip staat 'Shangri La' en dat is opnieuw een 'crooning' ballade met groots orkest. Nee, het gaat hem hier echt om 'And I Love Him'.
* Pockets- So Delicious (US, ARC, 1979)
Niet te verwarren met Arc Records uit de Nederlandse grensstreek dat in de jaren tachtig stokoude muziek opnieuw uitbrengt. Nee, Columbia probeert even iets nieuws in 1979 en komt met American Recording Company. Volgens mij heeft het niet lang bestaan. 'So Delicious' klinkt al Raydio en Earth, Wind & Fire in het intro en het is inderdaad een erg smakelijk soulvol disco-dingetje met een aanstekelijk refrein. Niet super essentieel maar ik wil dit wel laten groeien. Ik ben ook benieuwd naar de b-kant want daar doet de groep een cover. 'La La (Means I Love You)' heeft weliswaar een laatje minder, maar is nog altijd een cover van The Delfonics. En dat klinkt nog best véél anders dan het origineel. Ik vind het wel nét zo leuk als 'So Delicious'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten