Nadat ik een uur lang de wekkerradio heb geïmplementeerd in mijn slaap word ik om half twaalf wakker. Een uurtje later dan gepland maar ik zit al vrij snel op de fiets naar Steenwijk. Veel post? Het valt op zichzelf nog wel mee. Ik ben wel een hele middag bezig geweest maar dat ervaar ik niet als een probleem. Het gebeurt niet vaak meer dat ik het licht moet aan hebben als ik naar huis fiets maar dit keer is het raak. Ik ben om zeven uur thuis nadat ik bij de Albert Heijn in Havelte ben geweest ter voorbereiding op het avondmaal. Eigenlijk is het best fijn om op donderdag vrij te zijn want de woensdagavond is al een beetje weekend voor mij. Er verschijnen die avond drie Youtube-shows die ik op de voet volg en vaak mag ik na afloop nog even lekker over het verleden schrijven op Soul-xotica. En dat is precies wat ik vanavond ga doen. Ik ben niet alleen Google op gegaan op zoek naar een foto van de dichtstbijzijnde radiomast voor Mossley maar ook even gezocht naar wanneer Nederland een storm heeft gehad in februari 1999. Daarmee ben ik nog iets aan de vroege kant want deze is in de nacht van 21 op 22 februari. Ik neem echter vandaag een voorschotje op dat toch wel een beetje een legendarisch weekend in Mossley. De mast die ik altijd als radiotoren heb uitgescholden in Mossley blijkt iets anders te zijn.
Herinneren we Phil nog? Misschien even het geheugen opfrissen. Ik ga in september 1998 met Phil en 'geezer' John naar Blackpool. Binnen een gemeenschap als de Emmaus kun je je geen 'vijanden' veroorloven. Phil en ik liggen elkaar niet helemaal maar het is het Emmaus-broederschap dat ons bindt. Phil leent me op een gegeven ogenblik zijn 'head set'. Nee, geen mobiele telefoon of koptelefoon met microfoon, maar zijn cassette-walkman met radio. Ik weet niet eens meer hoe Phil ons op een bepaald moment heeft verlaten maar wel dat hij zijn walkman heeft terug gehad. Dit apparaat speelt in dit weekend in 1999 een belangrijke rol. Ik denk dat dit ook het weekend is geweest dat ik 'The Bends' van Radiohead op cd heb gekocht. We huren dan wel eens een video en bij deze zaak zijn ze bezig om de cd's op te ruimen. Radiohead mag voor een erg fijn prijsje mee. Een week later zal ik ook 'This Is My Truth Tell Me Yours' van Manic Street Preachers aanschaffen. Ik twijfel té lang bij 'This Is Hardcore' van Pulp en dat album zal ik uiteindelijk in 2007-2008 leren waarderen. Cd's kan ik alleen beluisteren met mijn oude discman, de cd-speler bij de Marantz-set heeft kuren. Overigens denk ik dat de bewuste Marantz ook rond deze tijd is binnen gekomen in Mossley.
Het is zondagmiddag 21 februari 1999. Ik doen niet meer aan kerkbezoeken en na een lange nacht van schrijven en muziek luisteren, ontwaak ik pas na de middag. Ik weet niet waarom maar opeens heb ik zin om een wandeling te maken. Niet even een bochtje om met Sadie maar een stevige winterse wandeltocht. Ik besluit daarop om langs het Huddersfield Canal naar Uppermill te lopen. Ik weet niet waar en wanneer ik een jackpot heb getrokken, maar ik kan me aldaar ook veroorloven een paar pintjes te drinken in de pub. Ook al ligt dat in eerste instantie nog niet echt in de planning. Het zal vooral een wandeling worden door niet het meest vrolijke weer en met de koptelefoon op luisteren naar cassettes op de walkman. Als ik ter hoogte ben van Greenfield gaat de cassette 'jengelen' en vermindert in snelheid. Ah, de batterij is bijna leeg. Voor de grap zet ik de radio aan. Radio 1 (de popzender van de BBC) komt meteen helder door en hier hoor ik voor de eerste keer 'Baby One More Time' van Britney Spears. Het begint al iets te schemeren als ik aankom in Uppermill. Ik ben hier qua pubs niet bekend en zwalk maar een beetje rond. Dan valt mijn oog op 'The Cloggers Arms'. Ik stap naar binnen en neem een pint bitter.
Ik raak in gesprek met iemand aan de bar en al gauw hebben we het over muziek. The Moody Blues komt eerst ter sprake. En dan durf ik het niet te vragen... Ik heb een Engels muziekboek dat Barclay James Harvest vermeldt en zegt dat de band uit de omgeving van Oldham komt. 'Die jongens zijn van hier. Wil je er eentje ontmoeten?'. Ik volg de man naar een pub met een uiterst grimmige sfeer. Ik schud de hand met één van de leden, ik geloof dat het John 'Wooly' Woolstenholme is geweest. Hij zit toch niet echt te wachten op een langharige 'fan' uit Nederland en ook de rest van de pub inspireert me niet. Na een 'half pint' ga ik met de kerel terug naar 'The Cloggers Arms'. Daar blijft het nog heel lang onrustig en erg gezellig. Zelfs met mijn beperkte budget heb ik steeds wel een volle pint voor me staan. Het is uiteindelijk rond een uur of tien als ik me op maak voor de wandeling naar huis. Intussen is er een wonder gebeurd!
Ik heb in de voorgaande dagen niets hierover gehoord op het nieuws maar er is opeens een sneeuwbui voorbij gekomen. Omdat ik wel wat muzikaal amusement kan gebruiken, ga ik zoeken op de radiozenders. Dan hoor ik 'Slow Hand' van The Pointer Sisters. Als de plaat is afgelopen, moet ik een paar maal knipperen met mijn ogen. Ik hoor een Nederlandse presentator de platen aankondigen. Geen idee waar ik naar luister en dat wordt pas duidelijk als het nieuws voorbij komt. Radio 10 Gold dus! Op het nieuws wordt gesproken over de storm en de schade die het inmiddels heeft aangericht aan de Nederlandse kust. Niet voor te stellen langs het Huddersfield Canal want hier sneeuwt het!
De volgende dag wil ik het weer eens proberen maar dan blijkt het euvel. Radio 10 Gold (ik ben geen andere Nederlandse zenders tegengekomen in die tijd) is alleen op de zéér late avond en vroege ochtend uit de ether te plukken in Mossley. Waarschijnlijk is de frequentie gedurende de dag in gebruik door een lokaal station? Overigens had ik de link van Barclay James Harvest met Saddleworth kunnen weten. op 'Baby James Harvest' staat het prachtige 'Delph Town Morn' dat op dit moment weer door mijn speakers schalt. Delph heeft dan weer een Nederlandse connectie want het klinkt als 'Delf' zoals Delftenaren hun stad noemen. De Nederlanders zijn hier in de regio geweest om de Engelsen te adviseren bij het adviseren bij de bouw van watermolens voor de katoenindustrie. Friezland heb ik vast al eens eerder genoemd in dit kader? Daar komen we over een paar maanden nog eens terecht voor een ander legendarisch Mossley-moment.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten