De tijd van de 'Weekplate' ligt alweer ver achter ons. Evenmin als dat 35 jaar qua singles verzamelen een raar lustrum is, ga ik in het weekend ook niet groots uitpakken met de veertiende verjaardag van Soul-xotica. En toch lijkt het bericht van die dag wel bijzonder te worden want dat is nummertje 5100. Op zichzelf hou ik van Hollands weer met vier seizoenen en kan ik doorgaans best wel genieten van de winter. Toch kijk ik op een ene of andere manier heel erg uit naar het voorjaar. Temperaturen van omstreeks twintig graden, een vriendelijk zonnetje en meer van dat alles. Hoewel ik geen vaste plannen om ambities heb, verwacht ik deze zomer ook weer vele fietstochten te maken en hoop ik ergens ook op een wandeling zoals vorig jaar met Pasen. Dit jaar zou mijn Pasen iets anders kunnen gaan verlopen maar ik ben nog druk met de voorbereidingen. Ofwel.. ik moet even beslissen waar ik naartoe wil als ik ergens naartoe wil. De dinsdag na Pasen vier ik dat ik vijftien jaar zonder de alcohol ben en heb de rest van de week al vakantie genomen. Misschien toch een heel klein uitje en een paar nachten weg? Hoewel het vanmiddag best genieten is met het zonnetje en ietwat frisse wind mag de winter van mij nu wel vrijaf nemen tot eind oktober. Het motiveert me ook tot de keuze van de Week Spot van deze week: 'Winter Go Away' van Holly Maxwell uit 1969.
Haar ouders moeten dol zijn geweest op scrabble want volgens de gegevens zou haar volledige naam Holle Thee MarClaRoDe Maxwell moeten zijn. Ze wordt op 17 oktober 1945 geboren in Chicago. Haar eerste professionele optreden als zangeres vindt plaats als ze slechts vijf jaar oud is. Ze studeert klassieke zang en piano van haar negentiende tot zeventiende levensjaar. Als ze zeventien is ontdekt ze de soul en blijft vaak weg van de zanglessen om in plaats daarvan naar lieden als Harold Burrage, Otis Clay en Little Johnny Williams te kijken in de nachtclubs van Chicago. De populaire radio-deejay Bunky Sheppard ontdekt haar in begin 1965 en neemt haar mee de studio in. Ze maakt twee singles voor Constellation, twee voor Star en eentje voor Checker. Hoewel Holly ontzettend graag als een soulzangeres wil worden gezien, is ze in die tijd nog meer een klassiek geschoolde zangeres welke tracht soulvol te klinken. Na een desastreus optreden in een nachtclub waar ze met sinaasappels en bierflesjes wordt bekogeld, gaat ze intensief luisteren naar muziek van Gladys Knight en Aretha Franklin en leert zichzelf als 22-jarige de soul. Een paar maanden na het incident treedt ze in dezelfde club op en blaast het publiek weg met haar uitvoering van 'Respect'. In 1969 volgt een korte samenwerking met Curtis Mayfield. Het resulteert in een single, 'Suffer/No-One Else', welke eveneens een Engelse release krijgt. De Engelse persing heb ik al een paar jaar in de bakken staan. In 1969 brengt ze 'Never Love Again' uit met 'Winter Go Away' op de b-kant. In februari 1970 perst Smit-Whit de single opnieuw met een ander catalogusnummer. Ik blijk de single uit 1970 in de bakken te hebben. De plaatjes uit de jaren zestig zijn zeer in trek bij verzamelaars en Northern Soul-dj's.
In de jaren zeventig en tachtig brengt ze een groot deel van de tijd door in Californië. Hoewel er geen platen verschijnen van haar hand blijft ze onverminderd actief. Ze zingt een paar jaar in het combo van jazzorganist Jimmy Smith, schrijft een liedje voor Bobby Bland's elpee in 1978 en vervangt in 1977 Tina Turner in de groep van Ike Turner. Ze zal de volgende vijftien jaar deel blijven uitmaken van Ike's formatie en zal later een boek publiceren over deze periode. Het laat een totaal ander beeld zien van Ike. In tegenstelling tot zijn periode met Tina lijkt hij de alcohol en drugs beter onder controle te houden. Holly heeft nooit iets gemerkt van een onveilige werksfeer.
Sinds 1985 houdt ze weer residentie in Chicago. In 1996 wordt ze in een bluesclub in Parijs geboekt voor een optreden. Ze besluit daarop mede-eigenaar te worden van de club: Maxwell Café Supper Club. In recente jaren is ze vooral actief in de omgeving van Chicago. Althans, de informatie op Wikipedia stokt in 2017. Ik zou me kunnen voorstellen dat ze het iets rustiger aan doet op haar 78e, maar eerlijk gezegd denk ik dat ze ooit zal sterven op het podium.
Waar de lol van 'No-One Else' al snel is verdwenen, is 'Winter Go Away' een nummer dat waarschijnlijk langer een favoriet zal blijven. Het is haar laatste soul-single gebleken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten