dinsdag 4 mei 2021

Week Spot: J.D.'s Time Machine


De eerste 'Singles round-up' van gisteren, nummer 2 van mei 2021, gaat erg op rolletjes. In een mum van tijd ben ik aanbeland bij Roy Orbison en schuif meteen verder naar nummertje drie in de 'Singles round-up'. Als ik vanmiddag de platen wil toevoegen aan de koffers zie ik het opeens. Ik heb 'Go For Yourself' van Honey & The Bees niet behandeld, terwijl deze wel op de foto staat. Ik weet het niet zeker, maar denk dat als ik nu aan het bewuste bericht ga sleutelen dat de publicatiedatum verandert en de volgorde weg is. Vandaar dat jullie in deze aflevering van de Week Spot nog een klein beetje 'Singles round-up' krijgen. Eigenlijk ben ik daar vrij snel klaar mee. Ik heb al sinds 2012 een fascinatie voor de Goldmine Sevens-serie van Goldmine Soul Supply (1998-2003) en weet dat een aantal titels onbetaalbaar zijn geworden. Het verbaast me dus dat ik deze van Honey & The Bees voor vier pond zie liggen bij Rarenorthernsoul. Het bevat twee onbekend gebleven opnames van Honey & The Bees. 'Go For Yourself' stamt uit 1965 en 'Two Can Play The Same Game' uit 1967 en zijn beide niet heel erg essentieel, maar wel erg leuk voor deze prijs. Meer hoef ik eigenlijk niet te vertellen over de plaat, behalve dat het in 2002 door Goldmine op de markt is gebracht. Dan kan ik nu verder met een single die vreemd genoeg verdwenen lijkt te zijn uit de catalogus van Izipho Soul. Op de Facebook-pagina moet, volgens Google, nog wel melding worden gemaakt van de plaat en daar ga ik straks dan ook even kijken. De Week Spot is 'Kiss Of Freedom' van J.D.'s Time Machine uit 2021.

Via een kleine omweg kom ik dan toch terecht op de pagina van Izipho Soul. Dat toont nog altijd de aanbieding die niet gold voor de vroege vogels: Als je nu het vinyl aanschaft krijg je gratis een download-code voor de 'urban mix'. Enfin, de single bevalt me dermate goed dat ik eigenlijk niet zit te wachten op een remix en dus heb ik 'mijn kameraad' (we zijn vrienden op Facebook) niet gevraagd voor een code.

J.D. zijn de initialen van James Day. Een songschrijver en producent met vanaf zijn geboorte al één droom: Hij wil een professionele zanger worden. In zijn kindertijd wordt echter de ziekte van Ménière bij hem vastgesteld. Een aandoening welke aanvallen veroorzaakt van duizeligheid, oorsuizen en geluiden die niet uit de omgeving komen. Hij raakt hierdoor eveneens doof aan een oor. Hij gaat door een zware periode tijdens zijn kindertijd maar de muziek sleept hem er doorheen en hij weet het plan zo om te buigen dat het werkt in combinatie met zijn klachten. Hij stoort zich hevig aan de wijze van muziek produceren en mist de rijke klanken uit de jaren zeventig en tachtig. Dat mondt in 2006 uit in de EP 'Better Days'. Day maakt deze EP met bevriende muzikanten en bouwt liedjes rond een creatieve jaren tachtig-disco-groove. De basis voor J.D.'s Time Machine is geboren en hij zet het concept voort op verschillende geluidsdragers en steeds met de meest spraakmakende debutanten in de hoofdrol. Voor 'Kiss Of Freedom' is zelfs sprake van een 'supergroep' uit de alternatieve cirkels van de soul en jazz en dat kun je goed terug horen in de plaat.

Cleveland P. Jones is de zanger op de plaat. Jones is afgestudeerd aan de prestigieuze Morehouse College in Atlanta, Georgia plus de Berklee College Of Music in Boston. Een opmerkelijk talent met een natuurlijk en tegelijk soulvol stemgeluid. Reken daarbij zijn down-to-earth karakter en je hebt een combinatie om van te watertanden. Ik kies voor de 'radio edit' als Week Spot en niet de 'full length version' op de keerzijde. Op de laatste demonstreert Jones nog iets van zijn scats, maar dat vind ik dan weer niet zo interessant stuk uit het nummer. Voor mij is het vooral de atmosfeer van het nummer in het algemeen. De passie en het speelplezier dat je erin terug hoort, terwijl het nummer heerlijk is om bij in een hangmat te liggen.

Verder wordt credit gegeven Agapésoul, het project van Darryl Anders. Een bassist, zanger en producent die reeds bij Tower Of Power heeft gespeeld en met de drummer van The Meters. U-Nam is een gitarist die 51 jaar geleden is geboren in Frankrijk maar inmiddels aan de overkant van de grote plas woont. Beide muzikanten staan hoog aangeschreven in hun scene. Onder leiding van James Day geven ze gestalte aan een droom van een betere en meer liefdevolle wereld, eentje die hopelijk (volgens de enthousiaste biograaf van Izipho Soul) in 2021 gaat plaats hebben. De laatste noemt dan wel weer een aantal zangeressen die zouden hebben meegewerkt, maar die worden niet op het hoesje genoemd. Een beetje gek dus...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten