Verzamelwoede: Jaren 60 bak 19

Hoewel ik slechts weinig planning heb los gelaten op de 'Verzamelwoede' heb ik op dit moment nog drie bakken in elke categorie. Dat kan dus zomaar een paar 'weekend journeys' opleveren met iedere dag een decennium. Daar lijkt het in dit laatste weekend van de maand mei op uit te lopen. Omdat een 'Verzamelwoede' qua voorbereiding en schrijven al gauw een uurtje tot anderhalf in beslag neemt (ook omdat ik nog wel eens 'verdwaal' op 45cat en dergelijke) hou ik 'Het zilveren goud' nog even in de koker. Dat is een bericht dat over het algemeen erg snel schrijft en dus kan dat nog wel eens voor het gemak. Hoewel ik nog twee jaren zestig-bakken in petto heb voor jullie, is dit tóch de laatste jaren zestig-bak. Als ik me niet vergis, is dit het ook anno mei 2021 nog altijd de laatste bak en is die nog niet helemaal vol. Dat zullen we straks zien. Op dit moment moet ik het met 117 singles doen. Dat is dus achttien minder dan normaal en nog steeds eindig ik in eerste instantie met vijftien voor de top twaalf. De top twaalf is trouwens op zolder voorbereid. Ik heb screenshots gemaakt en realiseer me op zolder dat ik de platen nog niet in een volgorde had gezet. Eigenlijk is dit leuker, dus zo kan ik het voortaan weer doen! Vanavond de negentiende bak van de jaren zestig en de voorliggende decennia.

Van de voorliggende decennia zullen we in deze aflevering geen last hebben, hoewel de platen wel aanwezig zijn. Ik heb bijvoorbeeld een EP van Muddy Waters uit 1955 met daarop opnames uit 1942-43 en eveneens een EP van jazzpianist Jimmy Yancey met opnames van vlak na de oorlog. Deze hebben ditmaal niet de top twaalf gehaald. In geval van Muddy Waters kan het best nog eens gebeuren. Ik heb de plaat van een goede vriend gekregen. De opnames zijn niet bijzonder, die kun je bij wijze van spreken op iedere verzamel-cd van Muddy Waters vinden. De EP is daarentegen wel schaars en heeft een hoestekst van Alexis Korner. Dat maakt de plaat zo gewild bij de liefhebbers. In de aflevering van vanavond uitsluitend muziek uit de jaren zestig van de vorige eeuw. De bak trapt af met 'End Of The World' van Mike Wallace & The Caretakers. De b-kant komen we straks tegen in de top twaalf. 'Ik Bedoel 'T Altijd Zo Goed', de hertaling van 'Don't Let Me Be Misunderstood', door ZZ & De Maskers is de laatste in de bak en nog altijd de laatste in de verzameling. Hoewel ik ook nog een paar onbekende platen achter deze van ZZ & De Maskers heb staan, maar deze reken ik niet mee in de collectie totdat ik eens de identiteit heb achterhaald. Oh, ik zie nu dat ik inmiddels twintig bakken heb met jaren zestig. In de twintigste staan momenteel 24 singles en die zitten oorspronkelijk bij deze negentiende bak inbegrepen. Hij begint en eindigt nu met twee kleine hits uit 1969. De eerste is 'Early In The Morning' van Vanity Fare en de laatste is 'Cary Lynn Javes' van Zager & Evans. Groepen en artiesten met drie of meer singles zijn de volgende: Dionne Warwick (4), West Side Story (3), Roger Whittaker (3), The Who (10), Marty Wilde (3), Jackie Wilson (4), Stevie Wonder (10), Timi Yuro (3), Zager & Evans (4), Zangeres Zonder Naam (6), Zen (3), Zombies (3) en ZZ & De Maskers (4). De top twaalf moest er als volgt uit zien.

1. Birds And Bees - Warm Sounds (UK, Deram DM 120, 1967)

2. Hair - Zen (NL, Philips 334 634 JF, 1968)

3. Daydream - Wallace Collection (NL, Parlophone R 5764, 1969)

4. Gimme Gimme Good Lovin' - Whichwhat (NL, Beacon PPF 2104, 1969)

5. King Croesus - World Of Oz (NL, Deram DM 205, 1968)

6. I Can See For Miles - The Who (Duitsland, Polydor 59 124, 1967)

7. Classical Gas - Mason Williams (Duitsland, Warner Bros. A 7190, 1968)

8. Whitsand Bay - Mike Wallace & The Caretakers (Zweden, Swe-Disc, 1966)

9. Time Of The Season - The Zombies (NL, CBS 3380, 1968)

10. Evil Hearted You - Les Yardbirds (Frankrijk, Riviera 121.042, 1965)

11. Higher And Higher - Jackie Wilson (Duitsland, MCA MDS 5002, 1969)

12. Roosevelt And Ira Lee - Tony Joe White (NL, Monument 5C 006-90657 M, 1969)

Ik zal niet de enige zijn die zegt dat Sunrise in Sneek een snoepwinkel is, maar waarschijnlijk ben ik er beter vanaf gekomen dan de overige klandizie in de winkel. De gemeente Sneek heeft even daarvoor de eerste coffeeshop gedoogd en qua inwonersaantal van de gemeente zou de stad recht hebben op een tweede (eentje per tienduizend inwoners). Waarom dan toch voor een 'dekmantel' wordt gekozen? In Heerenveen is het eveneens een platenzaak met achterin een recreatieruimte voor wietgebruikers. Ik kom nooit achter het kralengordijn en adem desondanks de zoete geur in van de wiet. Zonder effect trouwens want de eerste keer dat ik werkelijk een blow rook ben ik zo stoned als een aap. De guldenbak is mijn walhalla eind 1990 en ik vind daar de meest waanzinnige dingen. Neem nu de nummer twaalf van Tony Joe White. Je hebt nog nóóit van de man gehoord en maakt dan kennis met zijn meest klassieke werk... Dat duurt wel een tijdje bij mij. Hoewel de blues uit de moerasdelta het uitgangspunt is, experimenteert White met de groove en ontwikkelt een eigen soort funk. Het onnavolgbare gebrabbel van White kan ik pas jaren later ontrafelen, ook met behulp van het internet. Waarom staat Jackie Wilson niet in de soulkoffers? Welnu, hij staat ook in de Blauwe Bak met 'Higher And Higher', maar dan de originele Amerikaanse persing. Het is niet zo dat ik puur voor het origineel ga, maar ik heb de Amerikaanse pas jaren later gekocht vanwege de b-kant: 'I'm The One To Do It'. Ik zou vanavond ook kunnen kiezen voor de originele Engelse persing van 'Reet Petite uit 1957, maar hee... het is vrijdagavond en ergens jeuken mijn benen op een dansvloer onveilig te maken. Het wordt dus 'Higher And Higher'. Namen mag en kan je niet vertalen. De Fransen zijn echter altijd eigenwijs en veranderen de naam van The Beloved Ones in Les Irresistibles en The Yardbirds uit Engeland wordt Les Yardbirds. Hoewel het hoesje wel 'The' vermeldt, zie ik nu. 'Still I'm Sad' is een geweldig nummer, maar toch gaat mijn voorkeur uit naar het felle 'Evilhearted You'.

De discotheek gaat hem niet meer worden vanavond en dus moet ik mijn plannen verleggen. Zullen we dan eens gaan griezelen? Wellicht kan ik nog een plaat vervangen door 'Dracula' van ZZ & De Maskers, maar we hebben in ieder geval The Zombies. Op negen vinden we de hitsingle van het album 'Odessy And Oracle'. De band zelf ligt dan al een jaar op zijn gat en Colin Blunstone poogt een solo-carrière als Neil MacArthur als 'Time Of The Season' plotseling een hit wordt. Geheel terecht overigens. Dan krijgen we een exoot uit Zweden op de achtste plek. Ik zie net dat 'Mexican Hop' van The Caretakers van dezelfde band is. Op de a-kant staat een smartlap-met-een-beat en we kennen het liedje van onder andere Skeeter Davis. Alleen zingt Mike in ieder refrein vol overtuiging 'Don't say no, it's the end of the world', terwijl dit 'Don't they know' hoort te zijn. Op de b-kant is het een nog groter feest. Dit is pure freakbeat met een snijdende fuzzgitaar en een feestje op een strand. Op zijn Zweeds want in plaats van de ijscoboer kun je er hotdogs eten. Het nummer komt vooral tot bloei voor mij tijdens de idiote radio-uitzending die ik in de zomer van 2011 samen met muziekvriend Albert maak. Ik zal eens kijken of ik hem nog in mijn mailbox heb zitten, want man... dat was wel kicken! Op het KMBO wordt ik door de leraar Nederlands aangespoord het eens te proberen bij het Sneeker Nieuwsblad met een zelf geschreven recensie. Anders zou ik dit wellicht nooit hebben gedurfd. Hij is zelf een oude hippie en heeft het voortdurend over 'Classical Gas' van Mason Williams. Tot 1999 weet ik niet hoe het nummer klinkt, maar dan vind ik het in Mossley. De Duitse met fotohoes heb ik later gekregen van Peter van singlehoesjes.nl. Het staat ook enige tijd in de Blauwe Bak want als 'Afternoon Of The Rhino' van The Mike Post Coalition wél mag en 'Classical Gas' niet? Tja, het is een vette hit geweest in Engeland en hits zijn 'not done' in de Northern Soul.

Bij The Who zit ik wel even te dubben en ik denk dat ik nu voor 'Happy Jack' zou hebben gekozen. Het is dus 'I Can See For Miles' geworden. Er staat me iets van bij dat ik hem in Engeland heb gevonden in een totaal verrotte staat en dat ik deze heb laten liggen. De Duitse heeft echter ook de nodige steenslag voor het hoofd gehad en dus zou ik voor de aardigheid wel eens kunnen zoeken naar de Engelse Track. Overigens is 'The Who Sell Out' wel een knaller van een album en is 'I Can See For Miles'daarmee gerechtvaardigd. Op vijf wordt het flink 'old school' voor wat betreft mijn verzameling. 'King Croesus' van World Of Oz is al sinds 1993 bij mij en ik zweer jullie: Ik heb het nog nóóit op de radio gehoord, anders dan dat ik hem zelf wel eens draai op Wolfman Radio. Deram heeft iets meer dan een jaar ervoor een wereldhit afgeleverd met 'A Whiter Shade Of Pale' van Procol Harum en hoewel het contract van deze groep daarna via Regal Zonophone verloopt (de band staat onder contract bij Denny Cordell en deze verandert in de zomer van 1967 van label), probeert Deram nog een tijdje voort te borduren op de hit. 'King Croesus' is een zeer geslaagde poging daartoe. Sunrise is ooit het walhalla, het Hitdossier is mijn bijbel. Daar kan ik me immer verbazen over 'snelle hits'. Blijkbaar een hoge binnenkomst en binnen een maand weer verdwenen. Whichwhat is daarvan een voorbeeld. De plaat stipt nummer 23 aan in de Top 40 en is na drie weken uit het oog. Ook het platenlabel 'boeit' me op een zekere wijze. Ik ben sindsdien ongemerkt het Beacon-label gaan verzamelen en daar zit ook troep tussen! Whichwhat is eigenlijk een Engelse hardrockband welke van Phonogram een plaatje mag maken, mits... ze een cover op de a-kant zetten. 'Wonderland Of Love' is een fraaie rockballad, maar 'Gimme Gimme Good Lovin' is voor mij het prijsnummer. Even bubblegum als het origineel van Crazy Elephant maar dan met gemeen hard beukende drums en een zeer enthousiaste organist. Met recht een knalnummer!

En zo raak ik in de vorige alinea's even de tel kwijt. Ik ben aanbeland bij de top drie. Ik heb omstreeks 2006 het album 'Laughing Cavalier' gekocht in de Engelse persing. Waar de plaat anno nu is? Geen flauw idee! Het herinnert me wel aan een voornemen. Ik heb de afgelopen maanden een paar doelen gesteld voor wat betreft singles die al lang op de verlanglijst staan. Denk daarbij aan 'Back Home' van Cuby, 'See Emily Play' van Pink Floyd en 'Rainbow Chaser' van Nirvana. Zo bedenk ik me twee maanden geleden dat ik eens moest zoeken naar 'Fly Me To The Earth'. Ik vind de single voor een schappelijke prijs op Marktplaats en leg contact met de verkoper. Eerst een tijd geen reactie, dan eentje met verontschuldigingen. Het is dan inmiddels ook al een week later nadat ik het heb gezien en besluit hem alsnog te laten weten dat ik de plaat wil hebben. Geen reactie van hem en nu zie ik de single niet meer bij zijn handel staan. Enfin, die moest er binnenkort toch eens komen. Hoe zit het met de Nederbeat? Nou, die vinden we op twee. Naar verluid wordt 'Hair' binnen een halve dag opgenomen met chemische middelen om de muzikanten scherp te houden. Dit omdat de rockmusical 'Hair' op het punt staat Europa te veroveren en Zen als eerste wil zijn met het titelnummer. Als ze zouden hebben geweten hoe het zou verlopen? De plaat blijft bijna een half jaar onaangeroerd bij Veronica op de plank liggen. Dan hebben ze opeens weer een Top 40 met 39 platen en wordt Zen toegevoegd. Dat is ook het moment dat Nina Simone een hit heeft met 'Ain't Got No - I Got Life' heeft en de musical viraal lijkt te gaan. De originele single-versie, ver vóór The Cowsills opgenomen, en met recht de beste van het stel.

Zomaar een zaterdag in 1990. Ik fiets 's middags naar Gaasterland om een tentoonstelling te bezoeken van oude trekkers en stationaire motoren. Dat doe ik wel vaker in die tijd. Vanaf de tentoonstelling fiets ik nog een eind. Ik fiets dan nog altijd zonder muziek en 'speel' radio in mijn hoofd, al dan niet met de liedjes die ik onderweg op pik. Het is de zaterdag dat de NCRV dit nummer van Warm Sounds als Favorietschijf heeft. Een gek ding... Het idee schijnt van Felix Meurders te zijn. Hij wil proberen een oude plaat net zo vaak te draaien als dat het opnieuw een hit wordt. Het is zelfs even zweten bij de platenmaatschappij want dat heeft de plaat helemaal niet op voorraad. Verder dan de Favorietschijf zal dit het ook niet schoppen, maar 'Birds And Bees' groeit deze zaterdag uit tot een plaatje dat ik móet hebben. Ik hou de uitverkoopbakken nauwlettend in de gaten, maar helaas... ik vind nergens Warm Sounds. Ik bestel mijn eerste exemplaar in 2006 in Engeland waarbij ik een briefje van tien pond verpak in een cd-single. Het is de tijd van vóór mijn Paypal. Deze single raakt in 2009 betrokken bij het kiwi-incident en in 2012 bestel ik deze opnieuw vanuit Engeland.  Een van de meest ultieme jaren zestig-nummers in mijn beleving.