Na deze aflevering heb ik nog precies drie bakken uit ieder decennium en het zou mooi zijn als deze voor juli de revue kan laten passeren. Het is onderhand een traditie geworden dat ik in juli (of in een gedeelte van juli en augustus) de Gele Bak Top 100 doe in de weekeinden. Als ik dan klaar ben met de Top 100 en met de 'Verzamelwoede' kan het hele feest weer opnieuw beginnen, maar dan met de bakken in de nieuwe bezetting. Een top twaalf is een momentopname en dat geldt in sterke mate ook voor de elfde jaren tachtig-bak. Ik moet heel streng te werk gaan om niet met dertig of veertig platen te eindigen. Ik ben content met de top twaalf zoals die er nu is, maar het zou over een uur of vier er heel anders kunnen uitzien. Ik kan dan ook al een platen aanwijzen die bij een volgende top twaalf alweer zouden zijn verdwenen. Waar de jaren zeventig-bakken alleen maar singles uit de jaren 1970 tot en met 1979 bevatten, daar zijn de bakken uit de jaren zestig en tachtig een beetje een allegaartje. In de jaren zestig staan alle opnames van vóór 1970 en in de jaren tachtig alles van na december 1979. Dat heeft ook zijn weerslag op de top twaalf. Wellicht in een volgende ronde de jaren tachtig en negentig splitsen? Enfin, ik ga nu maar snel verder met schrijven voordat ik nog van gedachten verander!
In september 2020 trapt de elfde jaren tachtig-bak af met 'Absolute' van Scritti Politti en besluit deze ook helemaal in jaren tachtig-stijl: 'We Don't Have To Take Our Clothes Off' van Jermaine Stewart. In de huidige opstelling trapt de elfde bak af met 'The Eyes Of Jenny' van Sandy Coast en is de genoemde Scritti Politti de negende in de bak. Het toont aan dat 2020-21 een relatief rustig jaar is geweest voor de jaren tachtig-verzameling. Stars On 45 is de laatste in de huidige bak en Jermaine Stewart nog altijd de negende in de twaalfde jaren tachtig-bak. Binnen deze 135 singles is dus helemaal niks veranderd ten opzichte van september. Groepen en artiesten met drie of meer singles zijn de volgende: Shakatak (4), Carly Simon (3), Simple Minds (6), Simply Red (4), Sister Sledge (5), Specials (4), Spider Murphy Gang (3), Spinners (3), Split Enz (3), Bruce Springsteen (3) en Stars On 45 (4). De top twaalf is een lastige, maar hij moet er op dit moment als volgt uitzien.
1. Message To My Girl - Split Enz (NL, A&M AMS 9783, 1984)
2. Nothing Has Been Proved - Dusty Springfield (UK, Parlophone R 6207, 1989)
3. The Word Girl - Scritti Politti (Duitsland, Virgin 107 315-100, 1985)
4. Boatflow - Sippe Sibbele (NL, Marista MS 5351, 1998)
5. Black Hole Sun - Soundgarden (US, A&M 31458 0766 7, 1994)
6. Why - Carly Simon (NL, WEA 79.299, 1982)
7. Hey Nineteen - Steely Dan (NL, MCA 102.677, 1980)
8. Stay - Shakespears Sister (UK, London LON 314, 1991)
9. All Around The World - Lisa Stansfield (Duitsland, Arista 112 693, 1989)
10. Through Before We Started - Leyers, Michiels & Soulsister (EEG, EMI 1192837, 1990)
11. Come Into My Life - Joyce Sims (US, Sleeping Bag 7LX-0028X, 1987)
12. Walk Away - Del Shannon (Duitsland, Silvertone ZB44375, 1991)
Jeff Lynne is een beetje aan de late kant als hij besluit in de late jaren tachtig enkele van zijn jeugdhelden een tweede loopbaan aan te bieden. Ten eerste is daar Roy Orbison welke wordt opgenomen in de Traveling Wilburys en waarvan in 1988 het comeback-album haar opwachting moet maken. Het album zal wel uitkomen, 'Mystery Girl', alleen glipt Roy er tussenuit. 'You Got It' wordt postuum een grote hit voor 'The Big O'. Zou hetzelfde in het verschiet hebben kunnen liggen voor Del Shannon? Hij ontvalt ons in januari 1991 na een even tragisch leven als dat van Roy Orbison. Een paar maanden later verschijnt 'Rock On!' en de single 'Walk Away'. Hoewel het procedé van Lynne dan al bekend is en nauwelijks meer hitsucces oplevert, wordt 'Walk Away' niet alleen geregeld op de radio gedraaid maar ook nog altijd goed herinnerd. Alleen jammer dat de titel zo'n sterke knipoog maakt naar zijn monsterhit uit 1961: 'Runaway'. Ik moet even streng zijn en Simply Red buiten de top twaalf houden. Na Simply Red volgt Joyce Sims en zij mag wel in het lijstje. Zou ze over een paar uur niet het veld moeten ruimen voor Mick Hucknall? Als ik het plaatje opduik in 2015 kan ik het wel vaag herinneren, maar ben ik daadwerkelijk vergeten hoe goed het is. Misschien wel één van de best bestede vijftig centjes van dat jaar? Na een grote hit te hebben gescoord met 'A Way To Your Heart' vinden Jan Leyers en Paul Michiels het tijd om de eigen namen toe te voegen aan de naam Soulsister. 'Through Before We Started' is een eerste resultaat en dat is opnieuw een single waarvan ik bijna dertig jaar lang ben vergeten hoe goed het werkelijk is. Ik heb momenteel zelfs de luxe van twee exemplaren!
Het is zelfkastijding. Terug gaan naar tweede Paasdag in 2008. De avond ervoor heb ik 'dat zangeresje' gezien in Haarlem. Het wicht dat net weer een nieuw album uit heeft met een aantal zeer zouteloze covers van onder andere 'Nothing Else Matters'. Best wel jammer, want haar vorige album was zo slecht nog niet. Ofwel: Ik volg haar releases nog wel op de voet, maar voel geen drang tot concertbezoek, contact of zelfs maar haar naam te noemen op mijn blog. De volgende dag breng ik door in Amsterdam. Ik hoop niet dat ik iemand tegen het hoofd stoot maar ik háát Amsterdam met een passie. Deze dag is troosteloos en koud en ik zoek beschutting in een café. Daar draait een dvd met jaren tachtig-video's op 'shuffle' en de meeste liedjes komen dus zeven keer voorbij gedurende het bezoek. Dat verklaart de hoge positie van 'Words' van The Christians, maar ook Lisa Stansfield staat synoniem aan deze ervaring. Vreemd als het klinkt, maar tot deze middag heb ik eigenlijk nooit iets aan het nummer gevonden. 'Ashton, May 1998'. Helaas geen datum, ook al moet het niet lastig worden om deze te ontdekken. Het is een zeldzame tropische dag in Mossley. Omdat we allemaal niet teveel smachten naar aardappelen en vlees besluit de dienstdoende kok gazpacho te maken. We hebben allemaal ons eigen verhaal over die middag. Ik ben in Ashton na een triatlon. Ofwel: Met fiets aan de hand tegen heuvel op, met de kont op het zadel naar beneden en intussen zwemmen in de kleding om mijn lijf. Ik krijg opeens enorme dorst en loop een supermarkt binnen. Ik gris een fles sinas uit het rek, open de dop en zet het aan de hals. Al gauw staan er 'officials' om me heen, maar de boel is erg ontspannen. Hoewel ik de dorstaanval niet kan uitleggen aan hen, is de zaak afgedaan als ik de benodigde pond neer leg bij de kassa. 'Stay' van Shakespears Sister is één van de vele platen die ik deze middag koop. Overigens zal ik de volgende dag nog even heel erg heimwee hebben naar Nederland, maar dat is wellicht iets voor een toekomstig bericht. Heb ik zin in vakantie? Daar lijkt het wel op in deze aflevering van 'Verzamelwoede'. Hoewel 'Hey Nineteen' om onverklaarbare reden recentelijk heel vaak in mijn hoofd speelt tijdens het bezorgen van de post, neemt het me mee naar de zomer van 1999. Ik kom terug van de zonsverduistering in Duitsland en breng de middag door bij een vriend in Koudum. Hij zet een plaatje op om te relaxen en dat blijkt 'Can't Buy A Thrill' van Steely Dan te zijn. Hoewel ik verschillende elpees heb van The Dan heb ik hier nooit veel mee gehad. Vanaf deze middag is het helemaal raak. Een paar weken later koop ik een 'greatest hits' en draai deze helemaal dol. 'Hey Nineteen' is dus de laatste weken in Mossley voor mij.
Ook Carly Simon neemt me mee op vakantie. Ditmaal ben ik echter zeven jaar jong en viert het gezin de laatste vakantie in Nunspeet. Ik denk dat de bouwvak voor het noorden laat is gevallen, want 'Why' brengt me terug bij de vakantie in Nunspeet terwijl het pas in september of oktober in de hitparade is gekomen. Vervolgens twee héle late platen voor de jaren tachtig. Ik moet bekennen dat ik 'Black Hole Sun' van Soundgarden in eerste instantie heb gemist. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Soundgarden zit in de hoek van de grunge en dat is anno 1994 wel erg 'not done' geworden. Pas als ik in 1995 de psychedelische videoclip zie, komt het nummer 'binnen' als een legertank. Ik spoed me naar de dichtstbijzijnde cd-handel en schaf de cd-maxi aan. Tegen de tijd op de ADM heeft Soundgarden assistentie gekregen van het achtergrondkoor van de handwerkvrouwen dat de plaat opleukt met geluiden van een schaar. Ofwel: De cd is helemaal op! In 1999 lees ik in een lokale krant over de opening van een platenpaleisje in Manchester. De winkel doet aan directe import vanuit Amerika en het heeft zelfs een actie met een bon die je moet uitknippen. Ik twijfel nu of ik nog een tweede single op dit adres heb gekocht, maar Soundgarden maakt hier in ieder geval deel van uit. Hoewel het is uitgevoerd met papieren labels is deze single ontworpen voor de jukeboxen en biedt naast 'Black Hole Sun' ook de originele versie van 'Spoonman' op de b-kant. Een andere 'eer' waar ik nu ook niet al té diep op wil in gaan, is de vraag om zitting te nemen in de jury tijdens de voorrondes van de Kleine Prijs Van Sneek in 1997. De eerste voorronde is in Drachten en het is meteen ook de eerste band. In een tijd dat het genadeloos metal moet zijn of heel erg Oasis-achtige Britpop of halfbakken crossover-metal, staat hier een bandje met een synthesizer voor de melodielijnen. De band komt uit Joure en heet Sippe Sibbele. Ik zal hen even later nog eens zien en gedurende de eerste twee voorrondes is er geen band die voorbij gaat aan de impact van Sippe Sibbele. Dan krijg ik onmin met een ander jurylid en loopt het flink uit de hand. Om een lang verhaal kort te maken: Sippe Sibbele komt tóch in de finale en wint het ook. Het voelt dus als gerechtigheid. Als ik in de zomer van 1998 even over ben vanuit Mossley ga ik door de post in Jutrijp. Dat bevat eveneens de single van Sippe Sibbele, niet wetende dat ik in Engeland woon en geen recensies meer schrijf. De plaat gaat mee naar Mossley en zal helemaal naar de filistijnen gaan. Een paar jaar geleden ben ik in contact gekomen met één van de ex-leden in de hoop dat zij nog een 'new old stock' hadden liggen. Ik moest mezelf binnenkort toch eens gaan trakteren op een 'upgrade'. Voor de top twaalf kies ik voor het rustieke 'Boatflow' op de b-kant.
Gistermiddag kwam ik een paar fietstoeristen tegen nabij de kazerne van Havelte. Opeens schiet het me te binnen. 'De dag na Pinkstermaandag'. In 2010 fiets ik dan het noordelijke deel van de NAP, dezelfde route waar zij nu op zitten. Ik fiets dan ook langs de kazerne om op de route te komen. Deze loopt in 2010 nog door Havelte naar Nijeveen en komt niet in Kallenkote en Steenwijk. Op Pinkstermaandag 2012 fiets ik naar Drachten voor een veganistische shoarma-maaltijd. Het is georganiseerd door de toenmalige programmeur van De Buze. Na de maaltijd heeft hij een optreden van een singer-songwriter. Ik fiets de heenweg een stuk NAP naar Appelscha en zwaai daar af naar Oosterwolde. Ik neem een kijkje op Kamelenmarkt aan de rand van het dorp en vind daar onder andere deze single van Scritti Politti. Het is een herinnering aan een vroege Soul-x-rated en deze toch wel bijzondere Pinkstermaandag-belevenis. Mijn liefde voor Dusty Springfield steek ik niet onder stoelen of banken maar ik moet bekennen dat ik 'Nothing Has Been Proved' ben vergeten als deze in mijn verzameling komt. Het is inmiddels een favoriete laatste plaat in mijn shows. Ik vind het lastig om hier iets op te laten volgen, maar in het kader van de top twaalf is nog één plaat over welke de eer krijgt.
De zomer van 1984. Daar staat me echt heel weinig meer van bij. Split Enz weet echter nog iets van een zomerse herinnering naar boven te krijgen. Ik denk dat dit één van de jaren is waarin we niet met vakantie gaan. De reden ontdek ik pas een kwart eeuw later. Het is in 1984 gewoon niet aan de orde en we maken dagtripjes. Is dit het jaar geweest dat we naar de groente- en fruitveiling in Broek Op Langedijk zijn geweest? Waarbij ik het niet kan laten om een lel op de knop te geven en de familie met een héle dure rode kool op zadel. Aangezien de ex van mijn zus mee is en de verkering een jaar later uit is, denk ik dat dit de zomer van 1984 moet zijn geweest. Tot 2003 heb ik een soort haatliefde-verhouding met de jaren tachtig waarbij de haat de overhand heeft. Split Enz is één van de eerste platen die in 2004 voor een rehabilitatie van het decennium zorgt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten