Krijg ik tenslotte nog echt een lang weekend? Sinds een paar weken ben ik maandag vrij en hoor ik op dinsdag te werken. Het is vanmiddag echter voor de tweede week op rij dat ik in Meppel arriveer en er geen werk is. Ofwel: Ik heb nog het geluk dat één bezorger iets anders tussendoor heeft gekregen waardoor er wat 'ver weg post' is blijven liggen. Het is het stuk tussen de watertoren en de kalkovens en de woonschepen in een zijstraatje. Dat is praktisch gezien onderweg naar huis en ik heb het in het verleden vaak gedaan als ik naar huis ging. Vandaag is dat dan het enige dat ik mag doen voor de zaak. Met meteen wel de mededeling dat ik voortaan dinsdag thuis blijf mits ze me echt nodig zijn. Dan moeten ze maar even bellen... Een bijzonder korte werkdag en ik heb 'Tuesday Night Music Club' reeds voorbereid. Tijdens de show hoor ik dat Spencer Davis is overleden en ik wil wat vinyl draaien in de uitzending. Ik vlieg naar boven waar ik erachter kom dat ik afgelopen zondag met de bak van The Spencer Davis Group de show heb gedaan en dus had ik het traplopen kunnen besparen. Spencer Davis is overigens 81 jaar geworden en is overleden aan een hartaanval. De hoofdpersoon van de Week Spot is van dezelfde leeftijd en hij is, volgens de laatste berichten, nog altijd springlevend. De kersverse Week Spot heet 'Don't Go' en is van Pretty Purdie & The Playboys uit 1972.
Niet alleen is het jaar in de Popkelder een ontzettend leuke tijd, het is tevens een muzikale heropvoeding. Hoewel een cd-speler aanwezig is, worden voornamelijk cassettes gedraaid. Zelf opgenomen 90 minuten-bandjes met op iedere kant een volledig album. 'Odelay' van Beck is alras één van mijn favorieten. Ik koop de cd-single van 'Where It's At' nog eens in de uitverkoop en verder duurt het tot de eerste maanden van 2000 eer ik de cd aanschaf. Het is de tijd in De Bilt dat ik vooral keuken- en schoonmaakdienst heb en vaak zet ik tijdens het poetsen het album van Beck op. Mijn muzikale nieuwsgierigheid maakt tevens dat ik het cd-boekje woord voor woord spel en zo de samples ontdek die Beck heeft gebruikt op het album. Zo merk ik op dat hij Them's 'It's All Over Now Baby Blue' heeft gebruikt voor 'Jackass' en valt verder de naam op van Bernard 'Pretty' Purdie waarvan Beck meerdere samples gebruikt. Toch ben ik niet echt op zoek naar platen van Purdie en ga pas een paar weken geleden overstag als ik deze single goedkoop kan bemachtigen. Er speelt een dubbele interesse mee want het plaatje is uitgebracht op het Flying Dutchman-label. Ik heb een reproductie van een elpee op dat label en dat wekt mijn interesse. Bob Thiele is geboren in het Amerikaanse Breukelen, beter bekend als Brooklyn. Hij is desondanks trots op zijn Nederlandse roots en viert het met een serie labels waaronder Amsterdam. De elpee is overigens de soundtrack van 'The Minx' door The Cyrkle, ,maar Thiele zal vooral lauweren oogsten met jazz-albums en werk van zijn vrouw Teresa Brewer.
Bernard Lee Purdie komt op 11 juni 1939 ter wereld in Elkton in de staat Maryland. Hij is de elfde van vijftien kinderen en reeds op jonge leeftijd mept Bernard met zijn handen op tafel en op potten en pannen. Als kind luistert hij op afstand naar Leonard Heywood als deze drumlessen geeft. Niet veel later zal Purdie leerling van hem worden en hij beschouwt legendarische jazzdrummers als Gene Krupa als zijn grote voorbeelden. In 1961 trekt hij naar New York waar hij aan de slag gaat in de band van Mickey & Sylvia. Ook gaat hij deel uitmaken van de band van saxofonist Buddy Lucas welke hem de bijnaam 'Mississippi Bigfoot' geeft. Barney Richmond nodigt hem uit om sessiewerk voor hem te gaan doen. Als The Beatles op hun hoogtepunt zijn en de platenmaatschappij de opnames met Tony Sheridan uit Hamburg in Amerika op elpee wil uitbrengen, zorgt Bernard voor wat extra 'rolls' op de drums om de plaat beter te laten klinken.
In deze jaren werkt hij eveneens met James Brown & The Famous Flames, King Floyd & The Kingpins en Aretha Franklin. In 1968 neemt hij zijn eerste solo-album op voor Van McCoy's Date-label: 'Soul Drums'. Er verschijnen door de jaren heen enkele elpees, maar Purdie is een bezige bij die tevens met Aretha werkt en sessiewerk verricht. Tenslotte start hij in 1973 zijn eigen jazz-label Encounter Records. In deze jaren creëert hij een 'shuffle' welke hij vooral gebruikt bij opnames met Aretha en dit is een dermate vernieuwend stukje drumwerk dat zijn naam eraan wordt verbonden. Een variant op de drumstijl zit onder andere in 'Walking On The Moon' van The Police.
Buiten een begenadigd jazzdrummer is Purdie eveneens een uitstekende zanger en bandleider waarvan 'Don't Go' getuigt. 'Deep soul' met een orkest van Horace Ott, blazers en een opvallende rol voor de drums welke iets meer vooraan in de productie is te horen dan bij menig andere plaat uit het genre. Het is één van de absolute verrassingen van de afgelopen weken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten