Mijn hulp is niet erg nodig op de zaak en ik ben daar allerminst rouwig om. Ik hoef dus vandaag niet op de fiets naar Meppel om desnoods zeventien brieven rond te brengen. Ik moest vanmiddag echter wel even naar de winkel voor eten en dat ritje is me wel genoeg voor vandaag. Morgen maar dubbel en dwars inpakken. Nu zit je er nooit op te wachten om ziek te worden, maar in de huidige periode is het helemaal niets. Na een paar dagen griep werkt het voor mij erg bevorderend om weer eens de kou te trotseren en tien dagen in een 'ziek' huis blijven is dan geen ideale omstandigheid. Eigenlijk wil ik het liever niet hebben over ziekte op Soul-xotica maar vandaag ontkom ik er niet aan. Ik ga in de Blauwe Bak Veteranen terug naar een periode dat ik even flink in de lappenmand ben. Nogmaals: Ik zal de kleine schat nooit de schuld geven, maar ik heb het vermoedelijk door gekregen van de dochter van de vorige bewoners. Terwijl ik aan de keukentafel zit te praten met haar ouders, vult zij tot twee keer toe een emmer met haar maaginhoud. Het gevoel waarmee ik uit Uffelte fiets is heel erg dubbel. Aan de ene kant ben ik dolgelukkig maar tegelijk voel ik me ook steeds minder worden. Eenmaal thuis besluit ik mijn radioshow van die avond te 'cancellen', maar ga desondanks niet vroeg slapen zoals ik heb gepland.
Een collega neemt mijn show waar en ik blijf tot het einde in de chatroom hangen. Ik heb kopzorgen en dat maakt dat ik ook niet lekker kan slapen. Om de woning te accepteren moet ik een uittreksel hebben van de belastingdienst. Ik heb de inschrijving in december mijn uittreksel overlegd, maar deze is vier maanden later niet meer geldig. Als de woningstichting het hard wil spelen, kunnen ze me het huis weigeren op grond hiervan. En nu ik Uffelte met eigen ogen heb gezien, moet en zal ik het krijgen! Slapen wordt dus erg weinig en ik hou mezelf overeind met koffie. Gedurende de ochtend zakt me de moed in de schoenen. Ik zal met de bus naar Ruinen moeten, maar heb daarop contact met mijn chef. Die hoort het verhaal en biedt spontaan aan om met me mee te gaan. Dat scheelt heel veel gesjouw van en naar de bushalte in Ruinen. Daar aangekomen, leg ik meteen het probleem uit. De medewerker in Ruinen heeft contact met Assen om te zien of zij mijn oude uittreksel kunnen faxen en dan blijkt deze opeens zoek te zijn. Met de bevestiging dat het hun fout is en dat ze me daarop de woning niet kunnen weigeren, mag ik naar huis. De volgende week word ik op kantoor verwacht met de actuele uittreksel welke ik nu meteen moet gaan aanvragen bij de belastingdienst. Als ik thuis kom, ben ik klaar voor een beetje slaap. Goed de wekker zetten want ik moet vanmiddag nog sorteren. Ik word om half drie met een half lijf wakker. Ik haal koeken bij de winkel en iets van een snel ontbijt en fiets naar de zaak. Als ik een paar uur later thuis kom, beef ik van top tot teen. Ofwel: Ik heb het stevig te pakken.
Covid is een nieuwe variant, maar het coronavirus bestaat feitelijk al jaren. Het schijnt zelfs dat we allemaal al eens een coronavirus te pakken hebben gehad in ons leven. Als ik terug denk aan de meest hachelijke griepjes die ik heb gehad, dan hebben ze overeen dat ze kort maar zeer hevig zijn en dat schijnt wel een eigenschap te zijn van corona in het algemeen. Officieel gezien loopt een coronaseizoen van ongeveer januari tot en met april en dus valt 2016 midden in dat seizoen. Een diepe vastzittende hoest schijnt een symptoom te zijn en dat herinner ik me goed van 2016. Maar nogmaals: Het is kort en heftig. Het begint op maandag en heeft haar piek op dinsdag en woensdag. Donderdag wordt het ietsje beter en vrijdag acht ik mezelf beter, hoewel ik zo slap als een vaatdoek ben. Als ik de volgende maandag naar Ruinen moet om de huurovereenkomst te tekenen, is dat eigenlijk pas weer de eerste dag dat ik buiten de deur kom.
Ik kan moeilijk de hele dag in bed blijven liggen en ga op handen en voeten de trap af naar de woonkamer. Daar zoek ik vertier op de computer. Ik luister veel muziek totdat ik het niet meer kan uitstaan en... ik koop heel veel platen. Het resultaat van deze zieke week in 2016 komt vanavond voorbij in de 'Blauwe Bak Veteranen'.
768. No Doubt About It-The Esquires (US, Wand, 1968)
769. This Time-Family Connection (US, Jabali, 1971, re: 2012)
770. After We're Gone-The Free Mind (US, Twin Town, 1970, re: 2012)
771. Everybody's Doing It-Inbassador (US, LBC Enterprises, 1978, re: 2012)
Als ik me niet vergis, heb ik The Free Mind als '1977' in de boeken staan, maar 1970 klinkt wel acceptabel. Bij The Esquires wordt op 45cat een prijs genoemd welke viermaal zo hoog als dat ik voor de plaat heb afgerekend. Dit is het vervolg van de singles die ik op dinsdag 15 maart 2016 heb afgerekend bij Rarenorthernsoul. De laatste drie zijn eveneens uit de 'Omnibus: Eccentric Soul'-box van Numero Music Group, maar dan in alle gevallen plaatjes die minder in trek lijken bij de Northern Soul-liefhebbers. The Esquires is daarentegen een origineel. De a-kant is een beetje funky, maar de hoogtepunten zijn voor mij op de b-kanten voor wat betreft The Esquires. De plaat heeft tijden in de reserve-Blauwe Bak gestaan maar sinds de aanschaf van de derde koffer heb ik daar opeens weer plek gevonden.
772. The Ghetto, There's No Way Out-The Soul Immigrants (Canada, Dry Rooti, 2012)
773. There's Something On Your Mind-Little Johnny Taylor (UK, Mojo, 1972)
774. Keep On Lovin' You-Al Wilson (US, Rocky Road, 1974)
De laatste drie van Rarenorthernsoul. The Soul Immigrants wordt geleid door muzikanten die zijn opgegroeid in Engeland maar later naar Canada verhuizen en ook in Amerika hebben gewerkt. Het is me dus niet duidelijk waar 'Ghetto' is geperst en ook op Discogs is de single ongedocumenteerd. Little Johnny Taylor is de keerzijde van 'It's My Fault Darlin', een prachtig stukje Deep Soul dat nu eindelijk eens tot zijn recht zou kunnen komen in mijn verzameling. Omdat ik maar niet een goed en voordelig exemplaar kan vinden van 'Show And Tell' van Al Wilson ga ik eerst maar voor de b-kant van 'La La Peace Song'. Meer van hetzelfde maar niet zo goed als het genoemde 'Show And Tell'. Met als resultaat dat The Soul Immigrants en Al Wilson tegenwoordig in de reserve-Blauwe Bak wonen.
775. If-Jackie Moore (Canada, Atlantic, 1973)
776. Can't Let You Go-Affetuosos Of St. Vincent (Barbados, Wirl, 1977)
777. I Can See The Hurt-Gale Eason (US, Epic, 1974)
778. Please Don't Leave Me Now-The Fifth Amendment (US, New York Sound Company, 1971)
779. Show Me The Way-The Natura'elles (US, Venture, 1969)
Jackie Moore vind ik aanvankelijk in de catalogus van Rarenorthernsoul en daarmee is een zoekplaatje opgelost. Ik herken het nummer uit een podcast die ik in 2007 van Myspace heb gehaald. Ik geloof dat de prijs aan de pittige kant is en dus zoek ik een goedkoper exemplaar op het internet. Ook deze reken ik op 15 maart af. Affetuosos heb ik eigenlijk later in de tijd geplaatst, maar heb ik dus toch op 16 maart afgerekend? Mark adverteert de Nederlandse bootleg met 'The Train' van Charles Jackson op de keerzijde. Omdat ik de laatste al op de originele Capitol uit Barbados heb en de originele Wirl niet heel erg duur blijkt te zijn, haal ik deze op 16 maart van Marktplaats. De overige singles reken ik op 17 maart af. Ik ben seconden te laat voor een exemplaar van de 'demo' bij Mark en vind voor een aantrekkelijke prijs de 'issue' op Ebay. Toch blijkt de b-kant niet te zijn van wat je ervan zou mogen verwachten. Op Facebook biedt een dj een hoeveelheid exemplaren aan van The Fifth Amendment voor eenheidsprijzen. Ik neem eentje mee. The Natura'elles blijkt de vrij zeldzame vinyl-persing te zijn en deze haal ik uit Denemarken. In de volgende aflevering begin ik op 21 maart en ga helemaal door tot... 22 maart 2016! Het kan even niet op in maart 2016?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten