In eerste instantie geef ik de schuld aan de Brexit, maar achteraf schijnt het vooral te liggen aan het corona-beleid aan de overkant van de Noordzee. Nu kan ik eenvoudig een blog vullen met mijn opvattingen hierover, maar ik blijf Soul-xotica voornamelijk gebruiken voor de muziek. Het is een feit dat Engeland (en dus ook de Royal Mail) voorlopig nog niet uit de problemen is en dat je het beste verzekerd of aangetekend kan laten verzenden om het binnen twee weken in huis te hebben. Intussen heb ik twee weken geleden een plaat in de bestelling gedaan welke rond de 9e november beschikbaar komt en blijft het vooralsnog stil rondom de geplande Cannonball-release. Ook bij de vinylpersen hebben ze achterstand opgelopen door lockdowns en dergelijke. Ik heb momenteel een leuk vrachtje voor niet al teveel bij Mark gereserveerd en deze hoop ik over een paar weken te kunnen bestellen. Op 1 december ga ik immers opnieuw zitten voor de Blauwe Bak Top 100. Vandaag drie singles die ik nog net in september heb gekocht en vier in oktober.
* Otis Clay- The Only Way Is Up (UK, Otis, 1980, re: 2020)
Het zal in 2014 of 2015 zijn geweest. Ik doe op een donderdagavond 'Floorfillers' als chatroom-stamgast Mo opeens de naam Otis Clay laat vallen. Of ik niet weet dat hij het origineel heeft gedaan van 'The Only Way Is Up' van Yazz & The Plastic Population? Originals.be zegt dat Otis het origineel heeft gedaan en toch staat er me iets van bij dat een eerdere opname is verschenen. Hoe dan ook: Een jaar voor de sluiting van The Casino in Wigan brengt Otis Clay 'The Only Way Is Up' uit en pikt nog net het laatste jaar van de Northern Soul mee. Na de sluiting van de club gaan de discotheken verder en Otis' uitvoering groeit uit tot een culthit en dat wordt kracht bij gezet als Yazz het in 1988 naar de toppen van de hitparade zingt. Otis brengt het in 1980 op zijn eigen Echo-label uit en de opvolger heet 'Messing With My Mind'. Deze is een stuk gemakkelijker en goedkoper te vinden, maar... ik zou nog best mijn oude exemplaar eens willen knakken om het te zien. Ik vermoed namelijk dat deze plaat op metaal is geperst net als bij de acetaat-singles. Het heeft als overeenkomst dat ze na tien keer draaien al verschrikkelijk klinken. Outta Sight heeft nu beide titels samen gebracht op een single waarbij 'The Only Way Is Up' in cd-kwaliteit is en 'Messing' nog altijd 'vuil' klinkt. Beetje jammer! Het gaat me echter om de a-kant. Ik heb in 2016 nog eens mee gedaan in een veiling van een origineel, maar ben bij vijftig dollar afgehaakt. Ik geloof dat de plaat uiteindelijk voor 120 dollar uit de winkel is gegaan en deze was slechts in een matige staat!
* The King James Version- He's Forever (US, Soul Kitchen, 1971, re: 2020)
Numero Music Group brengt in 2011 een compilatie uit van het werk uit de opnamestudio van Thomas Boddie in Cleveland, Ohio. De studio is actief van 1963 tot en met de plotselinge dood van Boddie in 1993 en in die tussentijd geldt het als dé goedkoopste studio van de stad. Thomas bemiddelt wel bij de totstandkoming van platencontracten en ook heeft hij de middelen om acetaten te persen, maar toch heeft hij nimmer een platenlabel. Zijn vrouw maakt iedere zondag een tournee langs de kerken waardoor het eerst de gospelkoren en -solisten zijn die de studio bezoeken. Al gauw volgen ook de blues- en reguliere soul-mannen en vrouwen. Als de box set ter promotie wordt aangeboden, wordt onder andere het hypnotiserende 'He's Forever (Amen)' van The King James Version gebruikt in de promo. Het wekt meteen mijn nieuwsgierigheid. 'He's Forever' is niets meer of minder dan een jamsessie in de studio waarbij de improvisatie niet gaat om de instrumenten maar om het gesproken woord. Alles wijst erop dat dit de b-kant heeft moeten worden, want in 'He's Coming' horen we een soort van christelijke uitvoering van 'Hold On I'm Coming'. Het is echter de atmosfeer in de studio, inclusief geschreeuw van op de achtergrond, dat maakt dat 'He's Forever' de favoriete kant is. Ik ben ontzettend blij dat ik de plaat eindelijk heb gevonden na bijna tien jaar. Het is één van de releases tijdens de Record Store Day van september en het is dus in een gelimiteerde oplage.
* The Live Band- A Chance For Hope (US, The Sound Of Brooklyn, 1983, re: 2020)
De tweede Record Store Day-single. Voor wie het heeft gemist: Disco is helemaal terug van weggeweest. Dat zie je bijvoorbeeld bij mainstream-artiesten als Dua Lipa en Kylie Minogue, maar ook in de 'underground' en de moderne dance is het een en al disco dat de klok slaat. Hoewel het minder om 7"-singles draait als in de tijd van de Northern Soul, zijn hier ook al titels die steeds meer in trek komen en welke lastiger zijn om te vinden. Neem nou dit 'A Chance For Hope' van The Live Band. Hun elpee verschijnt in 1983 en 'Chance' is een rode draad op het album. Het begint al bij het intro en later op de plaat staat de lange versie. The Sound Of Brooklyn heeft beide nummers samen gebracht voor een single voor Record Store Day. Ik kom het de vrijdag vóór de Record Store Day tegen als ik de 'Laid(back) Night Show' prepareer en besluit het meteen toe te voegen aan de lijst. Het overtuigt me niet in eerste instantie en in tweede instantie ook nog niet. Het begint inmiddels wel te groeien en dit is meer een kwestie van 'mee pikken nu het nog kan'. Het kost me in ieder geval niks aan extra verzendkosten.
* Mixed Feelings- Sha-La-La (UK, Sonic Wax, 1976, re: 2020)
Ik kan het wel van de daken schreeuwen! Het is alweer jaren geleden als ik voor het eerst kennis maak met 'Sha-La-La' en eerlijk gezegd weet ik de aanleiding niet meer. Ik ontdek al snel dat het een héle dure plaat is en ik vergeet het alweer snel. Omstreeks 2018 gaat het meer jeuken. Ik ontdek dat het in 2007 als een 12"-single is uitgebracht in een oplage van 500. Deze is niet heel moeilijk te vinden, maar wel aan de prijs! Reken maar een tientje of vijf of zes op zijn minst. Nadeel is bovendien dat de 12" op 33 toeren is. Waarom? Het is immers een plaat van drie en een halve minuut! Ik twijfel verschillende keren bij de 12" en denk ook na om een 'lathe' te laten persen van het nummer op 45 toeren. Sonic Wax is een paar maanden geleden echter begonnen met gelimiteerde heruitgaven. De plaatjes zijn eenzijdig bespeelbaar en na 500 exemplaren verdwijnt het uit de catalogus. Tot mijn grote vreugde zie ik dat 'Sha-La-La' van Mixed Feelings de laatste aanwinst is. Geen tijd te verliezen en ik bestel hem meteen. Weer eentje van mijn 'droomlijst'. Ik denk dat ik Sonic Wax maar eens brutaal ga vragen of The Summitts of 'Everybody's Got Somebody' van The Earles eens opnieuw uitgebracht kunnen worden... Monique laat ik over aan Outta Sight.
* Pretty Purdie & The Playboys- Don't Go (US, Flying Dutchman, 1972)
Eén van de twee 'kassakoopjes' bij Rarenorthernsoul en de b-kant van 'Song For Aretha'. 'Don't Go' treffen we hier morgen weer als de kersverse Week Spot!
* Willie Tee- Teasing You Again (US, Gatur, 1972, re: 2020)
De laatste van de Record Store Day-uitgaven. Als ik niet de achtergrond zou weten van deze plaat zou ik het een bootleg hebben genoemd. Het label oogt als een origineel en het lijkt rechtstreeks van een smerige single te zijn gekopieerd. Dat had niet gehoeven want Willie Tee's werk is inmiddels uitgegeven op cd en daarop klinkt het niet gruizig. Het origineel doet honderden euro's als het opduikt en dit is een fraaie gelegenheid om het voor twee tientjes in de wacht te slepen. Een 'classy' nummer dat nog een favoriet moet worden bij mij, maar ik geef het alle tijd.
* The Three Degrees- I Turn To You (US, Roulette, 1972)
De laatste single van The Three Degrees voor het Roulette-label. Even later zal de groep worden overgenomen door de heren Gamble en Huff en de rest is geschiedenis. 'I Turn To You' is eigenlijk de b-kant van 'Trade Winds' en ik heb de andere kant nog niet eens gedraaid. Het maakt ook niet uit want 'I Turn To You' herbergt alle schoonheid die ik wil vinden in een plaat. Het tweede 'kassakoopje' bij Rarenorthernsoul, ook al had ik de plaat wellicht nóg goedkoper kunnen vinden. Ik gebruik Rarenorthernsoul al jaren als een gids voor onder andere Discogs. Ditmaal kunnen ze gratis mee in de verzending van Mixed Feelings en Otis Clay.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten