Een geluk dat we een lang weekend hebben? Ik ben zondagochtend op zichzelf al vroeg uit de veren en heb direct plannen om te fietsen. Toch komt dat er in eerste instantie niet van. Ik zal 'even snel iets doen' op Ebay en dat neemt twee dagen langer dan gedacht en dus blijf ik vrijwel aan huis gekluisterd. Hoewel? Ik wil een sigaartje roken in de tuin en dan op de fiets de wijde wereld in. Als ik plaats neem op het terras valt me opeens op hoe hoog het gras is gegroeid in de afgelopen weken. Ook ligt er nog een hoop snoeiafval achter huis. Voordat ik het in de gaten heb, staat de groene container achter huis en ben ik de takken aan het inladen. Even later gaat de maaimachine aan. Hoogst ongebruikelijk want ik probeer de zondagse rustdag voor anderen te respecteren, maar geloof dat hier nog wel een zekere nut in zit. Het duurt immers ook niet langer dan twintig minuten voor het kleine stukje gazon dat ik heb. Ik ben niet lang bezig en ik ben ook niet echt moe na de inspanning en toch blijf ik thuis rond hangen. De sigaren zijn op en dat maakt dat ik 's avonds nog even op en neer naar Havelte rij. Voor maandag heb ik ambitieuze plannen. Wapserveen heeft dorpsfeesten en heeft voor maandag een rommelmarkt aangekondigd. Daar word ik al té laat voor wakker. Buienradar vertelt me dat de wind oostelijk en noordoostelijk zal zijn en dat bepaald voor een groot deel de richting die ik op ga. De accu van de elektrische fiets heeft een goed uithoudingsvermogen maar ik weet niet precies hoe ver ik ermee kom. Als ik het noordoosten in ga, heb ik terug wind in de rug en dat kan ik natuurlijk ook zonder motor fietsen. Er ontspint een bepaalde ambitie en dan is het tijd om te acteren. Het is al rond drie uur als ik op de fiets stap.
Het eerste reisdoel is Diever maar ik wijk bij Wittelte reeds af. Hoewel het een mooi stuk is, wil ik vandaag eens niet over Oldendiever. Ik beweeg mezelf steeds meer richting Wapserveen en doe zelfs een stukje dat ik een paar maanden geleden nog eens op een zondagmiddag heb gefietst. Ik blijf zigzaggen en dan... zit ik plots op de NAP. Ik heb zin in Appelscha en dan ontstaat de rest van het idee. Appelscha is dermate toeristisch dat er meer laadpalen dan bomen moeten staan en dus spaar ik de accu niet. Eén stuk in het bos van ongeveer vijf kilometer wordt zonder de motor gedaan. Er zijn al een paar blokjes van de display verdwenen als ik in Appelscha ben. De laadpalen zijn goed verstopt en desondanks heb ik zin in een drankje. Dat wordt een flesje cola bij een snackbar en, ach vooruit, ik neem er ook een broodje hamburger bij. Hoewel ik mezelf aan het opladen ben, gebeurt dit niet bij de fiets en het verspringt naar één blokje als ik koers zet richting Smilde. Ik ga nu echter wel pal het oosten in en de ligfiets heeft me verwend. Zelfs met tegenwind moet een flinke snelheid worden gehaald of ik ga liever met de bus. Vanaf Smilde wil ik naar Oranje en moet eerst een stukje het zuiden in naar Hoogersmilde. Wind in de rug betekent dat de motor eraf kan. Van Hoogersmilde naar Oranje is het slechts vijf kilometer en die afstand overbrug ik nog met de accu.
Op de foto zien jullie het fabriekspand van Oranje. Ik begrijp van een conversatie tussen twee mensen bij het café dat de vluchtelingen, die hier in de zomer van 2015 onder luid protest waren ondergebracht, inmiddels weer zijn vertrokken. Speelstad Oranje is even daarvoor in zwaar weer gekomen hoewel de attracties allemaal nog aanwezig zijn. Er wordt gesproken van een doorstart. Het is te hopen voor het café in Oranje. Ten tijde van de Speelstad gingen ouders met kinderen veelal ijsjes halen of een patatje eten na afloop van een dag in de oude fabriek. Nu moet het vooral van de stroom fietsers hebben. Tot mijn grote verrassing heeft dit café een laadpaal staan voor fietsen en zo steek ik de stekker in het stopcontact. Lang leve de variatie! Ik eet een tweede broodje hamburger en om de accu even flink te laten opladen, neem ik maar liefst vier flesjes cola. Als ik weg fiets, blijkt dat ik hem niet goed heb geladen. De lader had achteraf gezien toch op 'full' gemoeten? Binnen driehonderd meter is opnieuw slechts één steentje over. Het goede nieuws is echter dat ik nu niet méér oostelijk ga en wind in de rug heb. De motor kan eraf. Ik zet het tussen Lheebroek en Dwingeloo nog even aan en de laatste paar kilometers tot thuis. Dat redt deze nog prima!
Ik fiets nu een stuk Beilerdingspel in tegengestelde richting. Alleen verlaat ik de route nu bij Lheebroek en gaat niet door naar Spier. Mijn aansteker is overleden en ik heb acuut behoefte aan nicotine. Ik snij dus een stukje af en ga via Lhee naar Dwingeloo. De aansteker ga ik halen bij het tankstation op Dieverbrug maar ik wil de dag ook nog even afsluiten met een ijsje. Het laatste doe ik op de Brink in Dwingeloo. De feestelijkheden rond de Dieverse Sluis zijn al lang afgelopen. Wat rest zijn de aangemeerde historische schepen. Op een bankje doe ik mezelf te goed aan een sigaartje en fiets vervolgens over 'de stille kant' naar huis. Even na Wittelte zie ik een donkere lucht voor me en meen zelfs dat ik het kan horen bulderen. Ik zet nog eenmaal de motor aan voor de laatste loodjes. Vijf uren na vertrek uit Uffelte ben ik weer thuis. En, beste mensen, ik moet bekennen dat ik moe ben. De elektrische fiets heeft nagenoeg geen vering en dus voel ik het aan mijn zitvlees en rug. Verwend ja... Mijn oude fietsen hadden evenmin vering en ook daar ging ik tientallen kilometers op fietsen. Later deze maand hopelijk weer in de horizontale stand zeven letters uitoefenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten