Het is een rare dag geweest. Ten eerste kan ik moeilijk de slaap vatten en ben even na zes uur al klaar wakker. Rond een uur of acht ga ik van huis en fiets (elektrisch) over Ruinerwold naar de zaak. Daar is de vangst spectaculair: Slechts één brief voor Havelte. Ik drink een paar bakjes koffie met de collega's en besluit dan even te kijken bij de 'afplakkers'. Dat zijn vooral adressen in Ruinerwold die tot het buitengebied behoren. Er zijn een paar adressen in en om Oosteinde en dat kan ik wel fietsen naar Havelte toe en zo komen er nog vijf brieven in de tas. Om half twaalf ben ik thuis en ben ik doodop. Ik zet de wekker om een paar uren te slapen maar dat is van korte duur. Een uur later komt de optocht langs. Eerst de drumband en dan de talloze 'zuipkarren' met de pompende stereo's. Ik ga niet kijken maar stap wel uit bed. Ik heb even eerder een ander plan bedacht. Nu ik zo vroeg thuis ben en een fiets tot mijn beschikking heb?
Ik herinner me dat ik bij het bezoekje aan de platenwinkel in Dwingeloo de euro-bak even heb gelaten voor wat het was. Daar wil ik vanmiddag best even in neuzen en neem dan wellicht ook 'I Threw It All Away' van Bob Dylan mee. Ik stap om half drie op de fiets en ben een half uurtje later bij de winkel in Dwingeloo. Die blijkt dicht te zijn en ik kan hem geen ongelijk geven. Het is geen weer om in een winkel op klanten te wachten. Ik heb nog een klein boodschapje bij de Albert Heijn en neem ook meteen een flesje water en een paar broodjes mee. Nu we er toch zijn? Eerst wil ik langs het planetron en door de bossen naar Ansen. Ach, waarom ook niet? Ik heb een fiets en alle tijd van de wereld. Ik ga richting Lhee en Spier en ga andermaal over het Commissaris Cramerpad tot Anholt. Daarna over Engeland naar Ruinen. Bij de Italiaanse ijssalon in het dorp geniet ik van drie bolletjes schepijs en dan over Ansen en Rheebruggen weer naar huis. Het zadel wil niet wennen, maar de bovenbenen zijn duidelijk minder pijnlijk dan vanmorgen. Het zijn vingeroefeningen voor morgen want dan wil ik uiteraard opnieuw fietsen. Geen kilometerstanden en in het bos de motor een hele tijd op een lage stand met nog steeds vier kilometer boven de motorsnelheid. Het is best leuk voor een weekend maar ik ben teveel een kilometervreter voor iets met een accu. Omdat ik had gedacht dat ik platen zou kopen, is de fotocamera niet mee gegaan en dus heb ik geen foto van deze tocht. Ik kijk in het archief en zie dan deze foto: Genomen in Duitsland tijdens de 'Op Fietse'-route in de zomer van 2017. De laatste keer dat ik echt een eind heb gefietst op een 'normale' fiets. Dat vind ik wel toepasselijk. Morgen gaat de camera wel mee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten