Singles round-up: juni 2

Het is herkenbaar. Vaak ben ik op zondag ambitieus maar ben dan niet vooruit te branden. Nu heb ik een 'drukke' zondag gehad (vooral het reizen heeft voor mij een averechts effect op ontspanning) en ben vervolgens op dinsdag niet vooruit te branden. Ik ben vroeger wakker dan anders want ik moet mijn broer nog bellen voor zijn verjaardag. Vervolgens plak in onze moeder er meteen achteraan en dan zit ik buiten in het zonnetje. Het is de laatste zonneschijn die ik heb mee gekregen want ik heb de rest van de middag genoten van de koelte in de woonkamer. Ik hoef niet beslist boodschappen te doen en heb morgen het vooruitzicht om de hele dag in de brandende zon te bezorgen en dat noem ik een goede reden om een dag uit de zon te blijven. Vanmiddag is ook het tweede deel van de partij van Mark binnen gekomen, maar dit moet nog even wachten op Soul-xotica. Na de tweede vijf uit de 'soul pack' en de laatste 12"-single ga ik me eerst richten op de 57 singles van Albert en pas daarna de 'dure' soulplaten. Ook al mag één van de nieuwe aanwinsten vanavond meteen de Week Spot worden. Zo gezegd nu eerst de laatste van de 12"-singles en de vijf uit de 'soul pack'.

* Melba Moore- Lean On Me (Frankrijk, Buddah, 1978)
Ik hou wederom zoveel mogelijk de officiële a-kanten aan waar mogelijk. In geval van Curtis Mayfield is de b-kant de werkelijke reden van aanschaf. Melba Moore is zo'n single die ik vrij onbewust koop. Zaterdagavond heb ik een stukje van 'Lean On Me' beluisterd maar schakel al heel snel over op de b-kant: 'One Less Morning'. Nóg maar eens helemaal luisteren naar 'Lean On Me' want het moest immers een geval magie zijn van Van McCoy. Nu weet ik het weer: In het snelle voorbij gegaan, hoor ik de midtempo bak violen en besluit dan voor de meer uptempo kant te gaan. Neemt niet weg dat 'Lean On Me' een prachtig nummer is dat het helemaal verdient om gedraaid te worden in mijn shows. En wat kan onze Melba toch lekker gillen! Er zijn maar weinig in het genre die bij mij de onder de pijngrens blijven. Ik zou kunnen stellen dat ze de 'Magic Touch' heeft om te refereren aan haar onuitgebrachte jaren zestig-stamper welke ik een paar jaar geleden heb plat gedraaid in 'Do The 45'. 'Lean On Me' groeit naar een schitterende climax ook al doet de laatste uithaal een beetje pijn. Dan zou je toch eerder 'One Less Morning' als a-kant verwachten. Dat ligt meer in de lijn van haar hit 'This Is It' maar dan met de zoete violen van McCoy. De komende tijd moet uitwijzen welke van de twee mijn favoriet wordt maar het gaat in ieder geval goed komen!

* Smokey Robinson- Food For Thought (Duitsland, Motown, 1981)
Ik ben afgelopen week pas begonnen met 2018 in de 'Eretitel' en dus is dit toekomstmuziek. Op deze dag in 2019 heb ik vanavond 'Food For Thought' te gast gehad in de vorm van 10CC, UB40 en Smokey Robinson. Over een anderhalf jaar in de 'Eretitel'? Smokey 'verrast' me zaterdag met deze plaat maar ik vermoed nu al dat het de hekkensluiter gaat worden in de 'Eretitel'. Het weegt niet op tegenover UB40 en daarnaast is 10CC gewoon iets meer een favoriet dan deze van Smokey. De b-kant dan maar eens proberen? 'Who's Sad' is bij het intro meteen al de sterkste kant. Het is een 'slowie' waarin Smokey's stem nu eenmaal beter excelleert. 'Food' is wat dat betreft een beetje een raar ding en dus zie ik hier meteen de reden waarom Mark te koop wil lopen met deze single.

* Jimmy Ruffin- Tell Me What You Want (België, Polydor, 1974)
Het jaartal neem ik over van het label maar het fotohoesje zegt dat uit de nieuwste serie van 1975 komt van de 'Discotheque Special'. Zijn broer David is anno 1975 nog altijd actief bij Motown maar Jimmy heeft de oversteek gewaagd. 'Tell Me What You Want' is niet onaardig maar ook niet essentieel in mijn boek. Toch moet het de favoriete kant worden want in 'Going Home' gaat Ruffin naar mijn mening teveel de richting op van The Temptations zonder dat het echt leuk wordt. Een twijfelgevalletje dus...

* Joe Simon- River (Duitsland, Polydor, 1973)
Op donderdag 12 februari 2015 schrijf ik over deze single in de 'Singles round-up'. Het is één van de singles die ik met Peter van Singlehoesjes.nl heb geruild. Tot mijn grote verbazing schrijf ik daar dat mijn voorkeur uitgaat naar de b-kant en dat de plaat waarschijnlijk in de reserve-Blauwe Bak gaat eindigen. Daar heeft die ook een tijd gestaan maar sinds een paar jaar staat het, samen met nog een aantal Joe Simon-titels, in de algemene jaren zeventig-bak. Ik veer zaterdag helemaal op als ik zie dat de b-kant is geschreven door Prince Philip Mitchell. Bij mijn vorige bestelling bij Mark zat 'It Be's That Way Sometime' welke eveneens door Mitchell is geschreven. Joe Simon-doet-Prince Philip Mitchell is nu iets om voor rond te kijken want 'Love Never Hurt Nobody'is een parel in de discografie van Simon. En nu mag het voor het eerst helemaal in de Blauwe Bak-koffer. Eerlijk is eerlijk: Daar ben ik begin 2015 nog niet helemaal klaar voor...

* Bill Spoon- I Bet You Can't Love Me One Time (US, Hense Forth Music Co., 1990, 12")
Feitelijk een 45-toeren-EP op 12"-formaat. Er is niet zoveel bekend over Bill Spoon maar wel dat hij omstreeks 1980 opnames heeft gemaakt. Het zou me persoonlijk niets verbazen als deze opnames even oud zijn. 45cat maakt melding van de single 'Love Is On The Way' met 'Don't Play With My Love' op het Highland-label uit Ohio. Niet te verwarren met andere labels met dezelfde naam, het is de enige single op het label dat geen jaartal noemt. Degene die hem op de site heeft geplaatst, moet ervan overtuigd zijn dat het uit 1980 moet komen. Tien jaar later brengt Hense Forth de single opnieuw uit. In Engeland verschijnt in 2010 'I Can't Wait' op het Soul Junction-label met 'The One Who Really Loves You' op de keerzijde. De laatste is eigenlijk de a-kant van de 12"-EP die hier voor me ligt. Ik vind dat een beetje flauw jaren zestig-achtig zonder dat het uit de jaren zestig komt. Nee, 'I Bet' is de voornaamste reden van aanschaf. Tot zover ik kan zien is deze niet als single uitgebracht en dus is dit de enige kans? Het klinkt echter niet als 1990 maar eerder uit de late jaren zeventig. Als Mark de plaat aanbiedt, heb ik wel vijftien keer (zonder overdrijven ditmaal) het clipje gedraaid en nog steeds kan ik niet genoeg krijgen van het nummer. Hebben we al eens een 12"-single als Week Spot gehad? Nee en wellicht gaat dat binnenkort eens gebeuren. Ik wil ook meer te weten komen over deze mysterieuze meneer Lepel.

* Tavares- A Penny For Your Thoughts (NL, RCA, 1982)
Ik draai gewoon de a-kant op zaterdagavond en ik zweer jullie dat ik het nummer kan herinneren uit 1982. Eigenlijk nooit geweten dat het van Tavares was en de laatste keer kan zomaar 37 jaar geleden zijn. Zou mijn oudste broer dit plaatje hebben gehad? Ik kijk nog even voor alle zekerheid op Whosampled want... ken ik het refrein niet als een sample? Nee, het is tweemaal gesampled maar voor mij onbekende nummers. Wel zie ik dat dit een cover is van Marion Jarvis op het Engelse Roxbury-label. Het is dan ook geschreven door hitmaker Kenny Nolan. Dat plaatje klinkt me ook meteen als muziek in de oren. Eens kijken op Discogs of ik die voor een paar dubbeltjes kan meenemen? Ik ga intussen even naar de b-kant: 'The Skin You're In'. Dat is uitstekende 'post-disco' in mijn boek en eigenlijk ook de meest interessante met het oog op 'Do The 45' hoewel ik een zwak blijf houden voor het poppy 'Penny'.