Ik heb even eraan gedacht om in de maand juli alle 12"-singles uit de Blauwe Bak tot Week Spot te maken, maar dat is weer een tikkeltje overdreven. Feit is wel dat ik met deze Week Spot ga breken met een traditie en het officieel mag maken: Vanaf heden worden ook 12"-singles toegelaten in de Blauwe Bak. Iets dat eigenlijk al jaren geleden had moeten gebeuren. Het is met name sinds de aanschaf van Bill Spoon dat ik me realiseer dat ik verder moet kijken dan slechts 17,5 centimeter hoewel de 7"-single altijd de hoofdmoot zal blijven. Ik geef me over aan nummers die beslist niet op single verkrijgbaar zijn en alleen op 12"-formaat, dat is de eerste insteek. Bij deze van Bill Spoon is de 12"-EP de enige optie. Het is merkwaardig genoeg niet op de elpee uit 1990 gekomen en evenmin op de compilatie waarvan ik vanavond de 'liner notes' ga gebruiken. In de hoestekst neemt Bill ons mee op zijn levenswandel en dat is de enige bron van betrouwbare informatie dat is te vinden over deze man. Discogs heeft helaas niet een scan van de ommezijde van de 12"-EP en dus toont het de 'verkeerde' kant boven dit bericht. De kersverse Week Spot is echter 'I Bet You Can't Love Me One Time' van Bill Spoon uit 1990.
De berichten over de Week Spot beginnen vaak in de kerk maar in dit geval hoeft William Bell-Weatherspoon minder ver te lopen. Zijn buurman is niemand minder dan Alex Bradford, beter bekend als Prof. Alex Bradford. Bradford is in de jaren vijftig een zeer bekende gospel-zanger Het zijn niet de minste of geringste artiesten die Bradford aanvoeren als een inspiratiebron. Wat te denken van Bob Marley of Ray Charles? William Bell-Weatherspoon wordt op 6 november 1942 geboren in Bessemer in Alabama, tevens de geboorteplaats van Bradford. Bij mooi weer zet Bradford zijn piano in de voortuin en nodigt buurtgenoten uit om met hem te zingen. Zo zet Bill Spoon zijn eerste schreden in de muziek en ontmoet hij zijn vriend Richard Fisher tijdens zijn verblijf op school. In 1960 verhuist niet alleen de familie van Bill maar ook die van kameraad Fisher naar Cleveland in Ohio. Met David Peoples en Walter Dannison (alias Ricki Sonda) gaan Spoon en Fisher op de straathoeken van de wijk Kinsman in Cleveland zingen. De groep zal echter nooit officieel een naam hebben. In 1962 wordt Spoon opgeroepen voor het leger en hij blijft zingen gedurende zijn diensttijd. Eerst met The Soul Masters bij zijn residentie in Korea en vervolgens met The Uniques in Duitsland. In 1965 verlaat hij het leger en formeert kort daarna The Soul Notes. Lou Ragland biedt een helpende hand in een platencontract. De groep vindt onderdak bij Lester Johnson en zijn Way Out-label. Hoewel er flink wat opnames worden gemaakt, verschijnen slechts twee singles op het Way Out-label. In het laatste jaar van het bestaan van The Soul Notes zijn er enkele personeelswisselingen en ook raakt Way Out in zwaar weer. In 1970 valt de groep uiteen. Spoon volgt zijn droom en gaat voor een korte tijd aan de slag bij Stax. Het levert helemaal niets op en hij keert terug naar Cleveland. Daar begint hij de 'Hot Ice'-productiemaatschappij met Ricki SOnda, maar ook dat is van korte duur. In 1971 breekt een brand uit in het gebouw en daarbij worden ook een paar master-tapes door de vlammen verteerd.
In 1972 reist Spoon af naar Los Angeles om zich aan te sluiten bij Tom Wilson. Wilson heeft in de jaren zestig uiteenlopende artiesten geproduceerd als Bob Dylan, Simon & Garfunkel (hij brengt eigenhandig de rockband in bij 'Sound Of Silence'), Velvet Underground ('Sunday Morning') en Frank Zappa & The Mothers Of Invention. In 1972 is deze Angel City begonnen. Polydor belooft om Angel City te ondersteunen en neemt Spoon aan als liedjesschrijver. Er worden verschillende opnames gemaakt in die tijd waaronder een cover van 'Be Concerned' van Al Wilson. De laatste is de enige die op de nominatie staat om als single te worden uitgebracht, maar het zal nimmer plaats vinden. Op 6 september 1978 overlijdt Wilson en daarmee komt Angel City alsmede Spoon's doorbraak niet van de grond. In 1979 gaat het samenwerken met Gene Dozier en dat levert in 1980 zijn eerste solo-single op: 'Love Is On The Way' op het obscure Highland-label uit Los Angeles. In 1981 vertrekt Spoon naar Pasadena waar hij zijn oude werk weer op pikt. Spoon onderzoekt moordzaken voor officiële instanties. In 2007 gaat hij met pensioen, hoewel muzikaal rond 1990 enige hoop gloort. In dat jaar komt hij onder contract bij HenseForth en maakt hij zijn eerste album: 'Talk To Me'. Vlak daarna verschijnt deze 12"-EP. De meeste positieve geluiden ten aanzien van het album en de EP komen uit Engeland.
In 2008 zoekt de Engelse dj en soul-enthousiast Dave Thorley contact met Spoon en introduceert hem bij het Soul Junction-label. Dta brengt als eerste een single uit welke binnen een paar maanden compleet is uitverkocht. Daarna verschijnt het album 'A Spoonful Of Soul' met enkele niet eerder uitgebrachte opnames van Spoon. Hij schrijft zelf de hoestekst dat ten grondslag ligt aan dit bericht. De man heeft nimmer het succes gekregen dat hij zou hebben verdiend, maar is niet een beetje trots op de aandacht die hij uit Engeland krijgt. Zijn status als cultheld siert hem!
'I Bet You Can't Love Me One Time' is koren op mijn molen: Een lekker ontspannen nummer met een uitgeklede maar uiterst groovy begeleiding en een zeer sterk zingende Spoon. Het is de ultieme muziek voor deze week: Lekker achterover hangen in de tuin in Uffelte, fles limonade binnen handbereik en dit op de achtergrond. Laat de zomer maar komen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten