Laat me beginnen met het goede nieuws: 'Het zilveren goud' gaat door! Ik heb de 'virtuele kaartenbak' van 1994 compleet, ofwel platen waarvan ik zeker weet of vermoed dat ik ze in 1994 heb gekocht en dan ook nog gokken in welke periode het is geweest. 1995 stel ik nog even uit. Eén ding is zeker: Het probleem dat ik vanavond heb met 'Het zilveren goud' zal niet meer voor komen. Eentje van de zes doet 'verstoppertje' terwijl de virtuele kaartenbak is samengesteld uit de platen die in januari 2016 in de bakken staan. Een nieuwe maand in 1994 betekent weer heel veel herinneringen aan deze maand. Ik weet bijvoorbeeld nog dat ik op dat moment droom van een vakantie in Engeland. Dat moet nog 3,5 jaar uitgesteld worden en zal dan méér dan een vakantie worden. Hoewel ik in blijde verwachting van een 'nieuwe' Solex ben, wordt er naar hartenlust gereden op de oude zolang het nog kan. Nog een bericht over de houtschuur? Het zou allemaal zo kunnen deze maand in 'Het zilveren goud'. Dat zal plaats hebben op de woensdagen en de volgende drie zaterdagen. Vandaag ga ik het over een hobby hebben waar ik dan pas mee ben begonnen.
'Life is for learning', is jaren lang mijn credo. En dan richt ik me uitsluitend op het 'proberen' van dingen die door anderen sterk worden afgeraden. Tien jaar later probeer ik de spaarkaart van de verdovende middelen uit te breiden en op jongere leeftijd wil ik alles gerookt hebben wat er valt te roken. De filtersigaret is in 1994 een gepasseerd station en ik ben inmiddels aan de zware Javaanse Jongens. Deze shag zal ik de rest van de jaren negentig blijven roken met uitzondering van de tijd dat ik in Engeland zit. Dan mis ik alleen maar de zware Javaanse Jongens. In de kroeg koop ik wel eens een sigaartje voor bij de borrel. Ik heb dan ook al eens een waterpijpje gekocht maar weet niet hoe dat te gebruiken. Tenslotte moest ik mezelf maar eens verwennen met een 'gewone' pijp. Shag rook je over de longen om de juiste 'kick' te krijgen. Bij sigaren wordt dat al afgeraden, maar dat kan nog steeds. Pijproken is een hele andere tak van sport. Hier gaat het om de smaakbeleving in de mond en de kunst om de pijp zolang mogelijk aan de pruttel te houden zonder dat de tabak binnen vijf minuten is verbrand. Ik rook alles over de longen en dus ook pijp. Of dat lekker is? Nee, het is juist erg pijnlijk voor de keel en op dezelfde plek in de mond is de smaakbeleving ook veel minder. Een pijp is anno 1994 behoorlijk excentriek, zeker voor een jongeman in een lange leren jas op een Solex. Het past bij het 'plaatje' en dat is de reden waarom ik de pijp in eerste instantie trouw blijf.
'Een pijproker is geen onruststoker'. In Sneek is dan reeds enkele tientallen jaren een pijprokersclub actief. Het is genoemd naar de oprichter, (Henk) Stuurop, en viert in 1997 een jubileum. Ik schrijf het jubileumboekje dat in dat jaar wordt gepresenteerd. Stuurop is tabakswinkelier en kan op deze pijprokersavonden zijn waar aan de man brengen. De klanten kunnen nieuwe tabakken proeven en er is volop ruimte voor vermaak en een praatje. In de jaren negentig komt het gezelschap maandelijks op een woensdagavond bijeen op de bovenetage van café 'T Ouwe Vat. De leden worden aangemoedigd om een 'spreekbeurt' te houden over een hobby of interesse en de rest van de vereniging zit dan te luisteren met een pijp in de mond. De ventilatoren maken overuren want het hele café staat vol rook na ons bezoek. Ook wordt ieder jaar in januari het Sneker kampioenschap pijproken georganiseerd. Hoewel ik in juni 1994 pas ben begonnen met pijproken, word ik pas in 1995 lid van de club. Ik doe tweemaal mee aan het kampioenschap. In 1996 krijg ik de poedelprijs omdat ik de pijp niet brandende krijg met twee lucifers. De prijs is een voorraad lucifers waarmee je de Notre Dame in de hens kan zetten. In 1997 ben ik niet de uitvaller en mag een prijsje uitzoeken. Dat wordt een plastic leren tasje voor pijp en accessoires dat vooral in 1998 van pas gaat komen bij het peuken rapen in York. Zou het nog bestaan? Even kijken op Google. De club is opgericht in 1957 en dus was het boek vanwege het veertigjarig jubileum. Stuurop is niet present op het internet en de meest recente resultaten gaan terug naar 2014. Wellicht dat het rookverbod in de horeca een pijnpunt is geworden voor de club?
De zes singles uit deze aflevering van 'Het zilveren goud' komen van een rommelmarkt in Heeg. Daar ga ik op zaterdagmorgen naar toe en 's middags naar de vlooienmarkt. De vangst van de middag komen we zaterdag tegen. Jan Hammer weigert medewerking en dus staan slechts vijf singles op de foto. Dit zijn echter de zes singles die ik in Heeg heb gekocht.
1809 Glaasje Op... Laat Je Rijden-Sjakie Schram (NL, Artone, 1966)
1810 Rio Nights-The Blue Diamonds (NL, Decca, 1962)
1811 My Friend Stan-Slade (NL, Polydor, 1973)
1812 Swimming Into Deep Water-Don Rosenbaum (NL, Decca, 1972)
1813 You Took The Words Right Out Of My Mouth-Meat Loaf (NL, Epic, 1978)
1814 Crockett's Theme-Jan Hammer (Duitsland, MCA, 1986)
Sjakie Schram heeft oofspronkelijk geen hoesje. Een maand later vind ik de single mét fotohoes en de daaropvolgende jaren nog enkele malen. Totdat ik in 2002 een hoop naar de Kliko breng, heb ik een kleine collectie van deze single. The Blue Diamonds heeft geen hoesje, Don Rosenbaum woont in een compleet gescheurde EMI-hoes uit de midden jaren zeventig. Volgens mij is de Slade met Phonogram-hoes (die eigenlijk beter bij Don Rosenbaum zou passen) ook van een iets latere datum. Het behoeft geen introductie dat ik een stronthekel heb aan 'Paradise By The Dashboard Light' van Meat Loaf. De opvolger daarentegen...? Er is een tijd (1999-2000) dat ik 'Bat Out Of Hell' dagelijks moet aan horen en zelfs dat heeft de liefde voor 'Words' nooit minder gemaakt. Ach ja, Jan Hammer mist nu in de verzameling. Daar kan ik uitstekend mee leven! Ik draaide toen ook vaker de b-kant, het originele thema van 'Miami Vice'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten