Ik prijs me gelukkig met dit huis in Uffelte. In de winter houdt het me warm en in de zomer koel. De nicotine- en teerbehoefte brengt me vandaag een paar maal op het terras achter huis en verder hoef ik niet het erf af. Morgen daalt de temperatuur naar een zeer geschikte 25 graden. De korte broek kan aan! Ook dank ik de vorige bewoners voor het blinderende rolluik voor het slaapkamerraam. De zon kan nog zo haar best doen, het blijft pikkedonker in de slaapkamer. Ook handig bij onweer! Het houdt het geluid niet tegen waardoor je middels de merels kan ontdekken hoe laat het is. Ik heb gisteravond de 'schade' ingehaald middels een vroege Week Spot en dat rest me vanavond met enkel de volgende zes singles uit de 'Singles round-up'. Er is koffie gezet, de damper is aan het stroom en de draaitafel staat aan. Ik ben er dus helemaal klaar voor!
* Laura Lee- Love And Liberty (US, Hot Wax, 1972)
Hoewel Laura haar loopbaan in de gospel begint, is ze helemaal van God los als ze een platencontract heeft. Zo vraagt ze in 1967 al om een 'Lover, No Experience Necessary' en gaat ze drie jaar later een hele andere boodschap preken. Het evangelie van bevrijde vrouwen. Ze heeft in 1970 een hit met 'Women's Love Rights' en wat dat betreft is 'Love And Liberty' een soort van 'part two'. Toch gaat mijn voorkeur uit naar de keerzijde: 'I Don't Want Nothing Old But Money'. Dat is een jaar eerder als a-kant uitgebracht en heeft iets meer een Motown-gevoel. Gevaarlijk spel van Holland-Dozier-Holland en hun Hot Wax-label. Geschreven en geproduceerd door William Weatherspoon, maar natuurlijk heeft hij niets te maken met Bill Spoon.
* Dorothy Moore- Girl Overboard (US, Malaco, 1978)
In het derde uur van 'Do The 45' doe ik nog altijd de 'Sweet 16'. Eigenlijk is de show twee uren, maar ik hou inmiddels al twee jaar het nest warm voor mijn collega Long John Sliver. Hij kampt momenteel weer met zijn eigen gezondheid, waar hij eerder een pauze nam vanwege de gezondheid van zijn vrouw. We hopen echter allemaal dat hij op een dag weer zal terugkeren op het nest en dus maak ik momenteel gebruik van een extra uur. In de 'Sweet 16' kies ik zestien kantjes uit met een thema of verbindende factor. Ik heb het maanden uitgesteld want ik wilde eerst 'Fragile, Handle With Care' in de koffers hebben. Nu lijkt het erop dat ik eindelijk mijn Sam Dees-'Sweet 16' kan doen. 'Girl Overboard' is geschreven door Sam met Frederick Knight maar tekent wel voor de kkerzijde: 'Special Occasion. Dat blijkt dan toch de officiële a-kant te zijn maar ik ben overstag gegaan voor 'Girl Overboard'. 'Special Occasion' begint als midtempo maar heeft een vreemde tijdelijke versnelling in het refrein. Nee, dan hou ik het liever bij de klasse van 'Girl Overboard'. Niet essentieel maar wel lekker!
* The New Birth- I Wash My Hands Of The Whole Damn Deal (US, RCA Victor, 1974)
Ik bevind me in goed gezelschap want ook Mark is een chaoot. Het loont om te vragen of hij meerdere exemplaren heeft van een single en vaak is dat het geval, maar liggen ze niet voor het grijpen. Hij komt ook geregeld 'verrassingen' tegen in zijn handel. Een paar weken geleden heeft hij een prachtige plaat in de aanbieding (hoewel ik op dit moment ben vergeten welke het was) en ik ben net té laat voor een exemplaar. Ik vraag of hij méér heeft liggen en hij zet me in de wacht. Ik heb dan intussen ontdekt dat Mark erg voordelig is met acht pond. Ik reken bij hem af met inbegrip van deze acht pond. Dan ziet hij opeens in dat hij niet binnen de kortste keren aan extra exemplaren komt. The Third Time Around is voor zes pond de eerste op de nieuwe stapel en Mark besluit deze bij te stoppen in het pakket en zelf een plaat uit te zoeken voor twee pond. Dat moet deze van The New Birth voorstellen. Hij moet nog een beetje 'groeien' bij mij, maar dat gaat vast goed komen!
* Gino Parks- My Sophisticated Lady (US, Golden World, 1965)
Wat ik momenteel heb met Contempo en Mojo dat heb ik in het verleden met andere labels gehad. Daarbij onthou ik nog altijd de wijze woorden van ome Greg Belson: ,,Als je labels gaat verzamelen, betaal je op een gegeven ogenblik de topprijs voor een plaat waar je niets aan hebt. Dan kun je net zo goed sigarenbandjes gaan verzamelen". Wijze woorden van iemand die enkele labels compleet heeft gekregen. In de eerste maanden van 2013 ben ik vastberaden om de Golden World-catalogus compleet te krijgen. Omdat ik dan redelijk voordelige Golden World-singles tegenkom, ga ik ervan uit dat alle Golden World-singles voordelig zijn. Niet echt, hoewel ik met 'How's Your New Love Treating You' van The Debonaires een mazzeltje heb gehad. Later zal ik hetzelfde doen met Twinight, maar ook dat is gestopt bij een zevental. Dan zie ik deze voordelige single van Gino Parks bij Mark staan. Beide kanten zijn van de hand van Bruce Scott en André Williams terwijl de laatste ook tekent voor de producties. 'My Sophisticated Lady' is daarvan mijn ultieme favoriet. Hier klinkt Gino net zo 'sophisticated' als de vrouw waarover hij zingt. Op de keerzijde is het meer rhythm & blues van het André Williams-niveau geblazen. Zeker niet slecht maar minder interessant voor mijn hobby.
* Martha Reeves & The Vandellas- Bless You (UK, Tamla Motown, 1971)
In Detroit krijgt Motown klap na klap te verwerken. Als het label op dat moment niet zó populair was geweest in Engeland? Jawel, in Engeland lusten ze wel pap van Motown. Hoewel The Supremes zonder Diana Ross in Amerika nauwelijks meer voet aan de grond krijgen, beleeft de groep in Engeland een tweede fase. Ook voor Martha Reeves & The Vandellas zijn de kansen na 1968 voorbij in Amerika en teert de groep nog een tijdje op heruitgaven. In Engeland wordt een single als 'Bless You' juist omarmd. Daarbij moet ook gezegd worden dat het één van Martha's sterkste singles is uit de vroege jaren zeventig. In Engeland kun je ze nog gewoon vinden en voor weinig: Motown-singles als deze in een fraaie staat en met een prachtig origineel Tamla Motown-hoesje. Ik kan in geen geval genoeg krijgen van Engelse Motown-persingen uit deze periode. Mocht het ooit niet meer 'passen' in de koffers dan staat het altijd nog mooi in de 'algemene' Gele Bak. Vooralsnog mag het de koffer in!
* Freddie Scott- Are You Lonely For Me (US, Shout, 1966)
Er is gekrabbeld op het label en dat wijst meestal al in de juiste richting. Vervolgens bekijk ik het blanco hoesje eens beter en zie dan het stempel erop gedrukt.De plaat is verkocht door Tjins Recordshop aan de Kinkerstraat in Amsterdam. Het plaatje heeft voor vertrek uit Amerika wel een poging tot 'drill hole' gekregen en dus heeft het niet de oorspronkelijke (Amerikaanse) verkoopprijs mogen opbrengen. Tjins is een bekende naam als je zoekt naar Carib-soul en aanverwante klanken. 'Lonely' is een solide jaren zestig-stamper met alle ingrediënten die passen bij de Carib. 'Where Were You' op de keerzijde past helemaal in de Carib. Een perfecte 'double-sider' die erom schreeuwt om Week Spot te worden. Wordt vervolgd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten