Blauwe Bak Veteranen deel 4

Ik zal vandaag drie berichten moeten publiceren om eentje achter op schema te komen en dat is acceptabel voor mezelf. Toch is deze aflevering van de 'Blauwe Bak Veteranen' een twee-in-een, hoewel het nog wel een eigen bericht gaat krijgen. De nummer 19 is vorige week al een paar keer ter sprake gekomen bij het behandelen van Jerry Butler. Welnu, de plaat van Gene Chandler is zo gaan groeien bij mij in het afgelopen jaar dat ik heb besloten het deze week tot 'Classic Week Spot' te maken. Dat betekent dat ik in deze aflevering verder niets over de plaat ga schrijven om morgen nog 'iets' over te houden. Chandler heeft reeds in 2014 al de Week Spot gehad en toen heb ik zijn doopceel mogen lichten. Vandaag in 'Blauwe Bak Veteranen' zes singles die ik in juni en augustus 1993 heb gekocht. Alleen Gene Chandler staat tegenwoordig nog (of, beter gezegd, weer) in de koffers. Vier staan in de reserve-Blauwe Bak en eentje in de 'Ere-Blauwe Bak'.

19. Simply Call It Love-Gene Chandler (US, Mercury, 1970)
Tot morgen!

20. Tell Her Johnny Said Goodbye-Jerry Jackson (NL, CBS, 1964, re: 1969)
Ook deze single is al eens aan bod gekomen, maar vooruit... De herinnering blijft, om met Ben Cramer te spreken. In de zomer van 2007 ben ik reeds een paar jaar bevriend met W. als de vakantie ter sprake komt. Onder het genot van een goudgele rakker besluiten we samen te gaan kamperen. Ofwel: Ik zou in ieder geval naar België voor een avond Lokerse Feesten en fietstochten door het Waasland en nu word ik vergezeld door W. Dat is méér dan een avontuur. Buiten dat we het erg goed met elkaar kunnen vinden en dezelfde interesses hebben, kennen we elkaar slechts heel oppervlakkig. De dag voor ons vertrek twijfelt W. nog of ze wel zal gaan. Dan ben ik daar om haar ervan te overtuigen dat het een goed plan is. Had ik me toen stil moeten houden? Het is niet de meest legendarische vakantie geworden maar... aan de andere kant: Zonder deze vakantie waren we nu niet zo 'close' geweest. We hebben elkaar in een week van haver tot gort leren kennen. Wederzijdse illusies dat het een liefdesrelatie kon opleveren, kunnen definitief de prullenbak in. Op één van de laatste dagen hebben we elkaar bijna afgemaakt! De volgende dag is het Moederdag in België. Het is de naamdag van de Heilige Maagd Maria en omdat veel mamma's Maria heten, is dit in Antwerpen en omgeving Moederdag. Toch zijn alle vrouwen uitgenodigd voor een feest in de kantine. Ik kan intussen stoom afblazen want het is 'the day after'. Later komt W. me ophalen bij de tent. De mannen mogen erbij! Er is een Belgisch vrouwtje dat voor de muziek zorgt en de mix-cd staat op 'repeat'. Dit nummer van Jerry Jackson is één van de liedjes op de cd. Het vrouwtje is net weer 'single' geworden en het afscheid van haar liefje is haar zwaar gevallen. Dit komt vooral tot uiting bij Jerry Jackson. Ze staat de zevende keer, ladderzat, op de tafel te stampen en te tieren terwijl ze de tekst uit schreeuwt. Ik heb de single dan al veertien jaar bijna onaangeroerd in de bakken staan en het is vanaf dit moment 'ons' nummer (samen met het evenmin toepasselijke 'Babe We're Gonna Love Tonite' van Lime). 'Johnny' is een grote hit geweest in de Popcorn-scene en ook Nederland mag driemaal mee profiteren van heruitgaven van het nummer. Op de heruitgave heeft het echter steeds 'Always (Ska)' als keerzijde en dat is op zichzelf ook best een aardig nummer. Jerry staat in de reserve-Blauwe Bak maar mag met een derde koffer zeker terug komen!

21. Homely Girl-The Chi-Lites (NL, Brunswick, 1974)
Het is een zaterdagmiddag in 2013 of 2014. 'Do The 45' is dan nog op de middag en wordt vooraf gegaan door 'Riddim Train', de reggae- en dub-show van radiocollega Lee. Hij is een grote fan van UB40 en volgens mij heeft hij dan een rubriek met originele uitvoeringen van de 'Labour Of Love'-albums van UB40. Natuurlijk de reggae-nummers. 'Homely Girl' is die middag aan bod en Lee draait de meest oorspronkelijke reggae-versie welke UB40 heeft geïnspireerd tot de cover. Dat is het moment dat ik 'Homely Girl' van The Chi-Lites op zoek en het in 'Do The 45' draai. De plaat staat sindsdien in de reserve-Blauwe Bak vergezeld van de overige jaren zeventig-singles. Alleen 'Love Is Gone' uit 1967 staat tegenwoordig nog in de koffer.

22. I Surrender-Bonnie St.Claire (Zweden, Philips, 1968, re: 1974)
Ik koop de single in augustus 1993 puur uit nieuwsgierigheid. Ik ben met de familie op vakantie in Denemarken en ik heb in Arhus een stripwinkel-met-platen gevonden. Hoe vaak zul je Bonnie St.Claire & Unit Gloria vinden in Denemarken? Ik moet jullie het antwoord schuldig blijven, maar gezien de 'onbekendheid' van de single denk ik dat de kans erg beperkt is. Op een gegeven moment ontdek ik de website van Peter Koelewijn met daarop alle producties die hij heeft gedaan in de loop der jaren. Compleet met volledige discografieën en ook waar het buitenlandse persingen betreft. Ik zie hier de Zweedse 'Voulez Vous' niet tussen staan en neem contact op met de webmaster. Die stelt voor dat ik een scan ga maken van de hoes en de labels. Dat moet ik via een vriendin doen en die weigert het 'korrelig' te laten worden en zo worden bestanden gestuurd naar de webmaster die groter zijn da oorspronkelijke hoes en de labels. Hij kan het niet gebruiken. Een paar jaar later is er dan een radio-dj uit het zuiden des lands die Peter persoonlijk attendeert op het bestaan van deze Zweedse 'Voulez Vous' en hij gat er met de hoofdprijs vandoor. Weer een paar jaar later ben ik pas lid geworden van 'Hassle Free Record Selling Group' op Facebook als de originele 'I Surrender' door een Engelsman wordt aangeboden voor honderd pond. Binnen vijf minuten kan hij 'SOLD' in de reacties plaatsen. De titel komt me bekend voor en het blijkt de b-kant van de Zweedse 'Voulez Vous' te zijn. Een knalnummer dat ik meteen tot 'Classic Week Spot' bombardeer maar dat al snel via de reserve-Blauwe Bak naar de Ere-Blauwe Bak gaat. 'I Surrender' heeft ooit wel 'gepast' in mijn soul-hobby maar is echt té wild voor mijn huidige interesse.

23. Baby Don't Change Your Mind-Gladys Knight & The Pips (UK, Buddah, 1977)
De 'Knighthood' is een rubriek die al is overgenomen door mijn collega Lee. Het is gewoon met een zware stem 'The knighthood' zeggen en dan een plaat draaien van Gladys Knight. Zo heb ik ook 'the Wright thang', 'the Gaye pride' en de 'Candi crush'. Als ik de plaat in 1993 koop, beschouw ik het gewoon als een vrolijk plaatje uit de jaren zeventig. In het begin van de Blauwe Bak heb ik eveneens mijn twijfels. Het is wel erg 'poppy'. Toch mag die blijven in de reserve-Blauwe Bak samen met de overige Gladys Knight-singles. Anno 2019 staan alleen 'Stop & Get A Hold Of Myself' en 'We Need Hearts' in de koffers.

24. Venus-Casey & His Pressure Group (NL, Philips, 1970)
Cees Schrama is ons onlangs ontvallen maar dan ben ik te druk met de 'Singles round-up'. De man zou op zichzelf een 'standbeeld' mogen krijgen en wellicht dat dit in de nabije toekomst gaat gebeuren. Dat brengt me ook meteen bij Dr. John. Natuurlijk zou deze man een bericht hebben verdiend op Soul-xotica ware het niet dat ik al een paar keer uitgebreid over de man heb geschreven. Meer dan dat weet ik ook niet te melden en dus laat ik dit over aan andere nieuwsmedia. Casey staat tweemaal in de reserve-Blauwe Bak. Eerst met 'Venus' en vervolgens met 'Comin' Home Baby' op het Polydor-label. In 1993 koop ik de plaat voor 'Soul Tango' dat ik in 1992 van de radio heb opgenomen. Toch is Schrama's simpele maar doeltreffende coverversie van de Shocking Blue-hit de favoriete kant. De plaat 'leukt' menig optreden in De Buze op en staat sinds de vroegste vorm van de Blauwe Bak in deze categorie.