Té lang gewacht? Tot mijn grote vreugde vind ik in augustus enkele jaren zestig-singles in de kringloopwinkel van Meppel. Die worden steeds schaarser in deze contreien en, ja, ik heb het dan over 'leuke' jaren zestig-singles. Dit moet ik even goed in de gaten houden? Vervolgens kom ik bijna een half jaar lang dagelijks in de buurt van de winkel maar maak nimmer tijd om weer eens terug te gaan. Heb ik iets gemist? Het kan zomaar! Opnieuw weer enkele plaatjes uit de jaren zestig die er in de vakantie nog niet lagen. Ook weer wat aanvullingen uit de partij disco-platen plus dat er vermoedelijk is opgeruimd. Het levert vandaag tien singles op plus een leeg fotohoesje. ,,Die mogen we niet verkopen", is doorgaans de respons aan de kassa. Dat geldt ook voor hoesjes met de verkeerde inhoud. Toch heb ik de eigenaar gespot in de winkel en durf het wel aan. ,,Ik heb nog nooit meegemaakt dat iemand een leeg hoesje wil hebben", zegt de vrouw bij de kassa. De eigenaar kijkt er niet van op. ,,Soms heb je een mooie plaat met een lelijk hoesje en dan is zo'n fraai fotohoesje van harte welkom". Natuurlijk mag ik deze voor nop mee hebben. O ja, het hoesje is die van 'Sandy' van The Hollies. Die heb ik gekocht met een, door de eerste eigenaar 'gecorrigeerd', fotohoesje van 'The Day That Curly Billy Shot Down Crazy Sam McGee'. Tien singles is goed voor twee afleveringen van de 'Singles round-up'. Vandaag de eerste vijf.
* Johnny Bristol- You And I (NL, MGM, 1974)
Radiocollega Emma draaide gisteravond weer eens 'Hang On In There Baby' en het is dankzij haar show dat ik het nummer in 2015 'herontdek'. De plaat staat een tijdje in de reserve-Blauwe Bak, maar verhuist uiteindelijk weer terug naar de algemene jaren zeventig-bak. Ik twijfel ook even bij deze single, maar vooruit... het brengt het bedrag op een totaal van een tientje en eigenlijk moest ik ook niet zo moeilijk doen. Net als bijvoorbeeld Van McCoy heeft ook Johnny Bristol doorgaans een geluid dat me erg aanspreekt. Stilistisch gezien is 'You And I' evenals 'Hang On In There Baby' enerzijds beïnvloed door het Love Unlimited-geluid van Barry White. De plaat oogt fraai maar is stevig genoten door de vorige eigenaar. Hij golft een beetje, niet heel erg storend, en heeft last van enige 'distortion' en daar moet je moeite voor doen bij Europees vinyl als dit. En tóch heeft het wel een heel fijn geluid dat wel in de hedendaagse 'setting' past en dus vermoed ik dat deze plaats mag nemen in de reserve-Blauwe Bak. De b-kant klinkt me eveneens als muziek in de oren, het is misschien zelfs nog wel een stukje beter.
* The Detroit Spinners- Mighty Love (Duitsland, Atlantic, 1974)
'Onverkoopbare demonstratie-plaat zonder waarde', vermeldt het label in het Duits en het Frans. In de praktijk is zoiets waar. Het vertegenwoordigt niet veel meer waarde de reguliere single. Toch is zo'n 'demo' bijzonder genoeg, zeker in combinatie met het fotohoesje. Ook 'Mighty Love' mag in de reserve-Blauwe Bak. Er is niet veel nieuws onder de zon, maar wel weer een onweerstaanbare Thom Bell-productie met een heerlijk 'smooth' zingende Spinners. Ik krijg hier niet genoeg van!
* The Diamonds- Little Darlin' (NL, Mercury, 1957)
Bij de jaren zestig zitten ook een aantal singles uit de late jaren vijftig. Dat is aanvankelijk weinig interessant totdat ik met deze van The Diamonds in mijn handen sta. Een luidruchtig 'YES!' weerklinkt. In tegenstelling tot de andere jaren vijftig-singles heeft deze nog een hoesje. Het MGM-hoesje is wel uit dezelfde tijd maar hoort oorspronkelijk niet toe aan deze single. Voor een single van 62 jaar oud klinkt die nog redelijk fris. Het blijft een heerlijk nummer maar helaas ook niet anders geschikt dan voor de algemene jaren zestig-bak. Toch ben ik erg blij met deze vondst!
* Donovan- Catch The Wind (UK, Pye, 1965)
Ik maak sinds jaar en dag gebruik van de Eric-heruitgave met 'Universal Soldier' op de keerzijde, maar zeg niet nee tegen zo'n originele single. Hij klinkt ook nog redelijk goed voor een single die zonder hoes rond zwemt in de bak met singles. De Eric is op styreen en dat maakt dat deze na 27 jaar ook niet al té fris meer klinkt. Het mag nu oud en grijs worden in een nieuw neutraal hoesje.
* Oscar Harris & The Twinkle Stars- How Will You Know (NL, Blue Elephant, 1971)
Het 'solid label' doet me in eerste instantie verbazen, maar het schijnt dat dit de norm is bij deze single. Een 'solid label' is een single met een LP-gaatje en niet met een hartje dat je eruit kan drukken. Het wordt in de jaren zestig en zeventig vooral in Engeland benut en in de jaren tachtig lijken de platenmaatschappijen (vooral Warner Bros.) té lui om een gat te maken in deze plaatjes. Het is dus geen 'exoot' zoals ik even verwacht. Nou goed dan, ik had mezelf eigenlijk plechtig beloofd om geen Twinkle Stars-singles meer te kopen, maar vooruit... ik heb deze nog niet. Het is beduidend minder Cats dan andere platen en even denk ik erover om de plaat een plekje te gunnen in de reserve-Blauwe Bak. Dan blijft deze lelijk hangen en kan dat plan de ijskast in. Niet zo gek als je bedenkt dat ook deze los tussen de singles in de winkel ligt. 'Don't Keep Fooling Me' begint uitbundig en past eigenlijk helemaal in de Carib zonder dat de gitaar overheerst. Als deze goed blijft, staat die in de reserve-Blauwe Bak! Kom op! Je kan het!!! Ja, hij heeft het gered. Zoner meer de meest interessante Oscar Harris-single die ik ben tegengekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten