Bij de voorbereiding van het vorige bericht word ik al eens geconfronteerd met de redactie en nu is het opnieuw raak. Wie herinnert zich nog 'Sideburner'? Hij heeft lange tijd nog de 'Sideburner's Blast From The Past' als rubriek op Soul-xotica. Het is eind 2003 als de sociale dienst me aanmeldt voor een reïntegratie-traject. Ik hoef helemaal geen bewijs te hebben om te realiseren hoe klein mijn kans is in de journalistiek, maar word desondanks naar een pagina gestuurd die ik dan nog niet ken. Volgens mij heette het 'Villamedia' of iets dergelijks. Het is een plek waar redacteuren en freelance-schrijvers elkaar 'ontmoeten'. Het is echter vooral eenrichtingsverkeer en dan in de meest bizarre vorm. Ik zie afgestudeerde journalisten zichzelf aanbieden om een maaltijd te koken of de auto te wassen om de redacteur maar te laten bewegen tot het publiceren van zijn of haar artikelen. Dan valt mijn oog op een bepaalde oproep: Iemand zoekt schrijvers voor zijn 'e-magazine' over garagerock en rock'n'roll. Zo kom ik in 2003 terecht bij rockandroll.nl. De domeinnaam is nog altijd beschikbaar! Het is de tijd dat de handel in domeinnamen volop in bloei is en de eigenaar laat 'ons' gebruik maken van de naam en zijn servers. Op de voorwaarde dat we zijn 'betaalde' verkeer niet zullen storen. Helaas is rockandroll.nl een paar maal slachtoffer van hackers en in 2004 wordt ons de wacht aangezegd. Rockandroll wordt Diggin4Dirt en dat houdt het ook niet langer dan drie jaar uit en dat is vooral te wijten aan hackers en schijfcrashes. Ik wil een pseudoniem gebruiken voor rockandroll en heb op dat moment een paar enorme tochtlatten op mijn wangen. Model: Mungo Jerry. Ik wil 'fuzzy_sideburns' doen, maar het staat geen 'underline' toe en 'fuzzysideburns' is teveel abracadabra. Dan kom ik tot de naam 'sideburner', niet wetende dat een 'sideburner' onderdeel is van een barbecue. Toch gaat deze 'Raddraaier' niet over Sideburner en zijn muzikale uitspattingen, maar over een plaatje dat herinnert aan deze tijd: 'We Got 7 Inches But We Wanted Twelve' van Thee Headcoatees uit 1992.
Waar en wanneer? Donderdag 12 augustus 2004. Heb ik al eens geschreven over deze bizarre dag? Ik denk het van wel. Het is het jaar dat ik besluit niet naar het Dicky Woodstock-festival te gaan en het geld anders te besteden. Het wordt evenmin een vakantie, hoewel het erop begint te lijken. Op deze donderdag ga ik met de trein naar Leeuwarden en koop niet alleen een paar elpees en enkele singles, maar ook een batterij-pickup waarvan ik veel plezier ga beleven! Die avond blijf ik té lang hangen in een tent in Leeuwarden maar gelukkig gaat het feest door totdat de eerste trein gaat rijden. Op de zondag heb ik mijn zelf georganiseerde 'optreden' in Alkmaar. Ik koop maar liefst twee singles van Thee Headcoatees bij King Kong Records. De andere is 'Santa Claus', een vuige cover van The Sonics. De 'Raddraaier' van vanavond heeft een extra titel: 'We Got 7 Inches But We Wanted Twelve'. Feitelijk zijn de nummers op de plaat het weinig interessante 'Fish Pie' en mijn favoriet 'Cum Into My Mouth'. Als ik in 2014 een eerste keer 'Cum' draai in 'The Vinyl Countdown' word ik nog bestraft door een collega. Ik heb hem rond de kerst nog eens gedraaid en met de nodige 'waarschuwingen' is er niets aan de hand deze keer.
Het verhaal van Thee Headcoatees begint allemaal bij een man: Billy Childish. Hij staat in het Guinness Book Of Records omdat hij de meeste platen in een kort tijdsbestek heeft gemaakt. Hij is verantwoordelijk voor honderden releases. Naast componist, muzikant en zanger is Childish ook beroemd als 'spoken word'-performer. Medway in Kent is niet bepaald een Liverpool of Manchester, maar Childish maakt er hoogstpersoonlijk een muzikale wereldplaats van. De lijst van Medway-bands is eindeloos en vaak heeft Childish iets mee van doen. Hij start in de jaren zeventig met de punkband The Pop Rivets dat verder gaat als Thee Milkshakes. Het is dan in de midden jaren tachtig en komt Childish op het idee om de vriendinnetjes van de bandleden samen een plaat te laten opnemen: The Delmonas. Eén van hen heeft de naam Ludella Black aangenomen (naar 'Black Ludella', een nummer van The Delmonas) en overleeft de val van The Delmonas. Intussen heeft Milkshakes-drummer Bruce Brand een nieuwe scharrel en zij blijkt muzikaal erg begaafd. Haar naam is Holly Golightly. Je zou verwachten dat dit ook een artiestennaam is, maar haar moeder heeft haar daadwerkelijk genoemd naar het personage uit 'Breakfast At Tiffany's'. Holly Golightly Smith is haar echte naam en ze is drie dagen ouder dan mijn zus. Met Holly gaat de groep Thee Headcoatees heten en is daarmee de 'zustergroep' voor Thee Headcoats van Billy Childish. Childish en Roslie schrijven nog wel eens liedjes die niet geschikt zijn om door heren te worden uitgevoerd. Zo komen we dan ook op 'Cum Into My Mouth' uit waarin de ik-persoon smeekt om een pijpbeurt uit te voeren. Alle 'verboden' woorden passeren de revue. Childish en zijn vrienden maken zich niet druk om zoiets als radio en 'airplay': Hun muziek wordt sowieso gekocht door diehard-fans en verzamelaars.
Thee Headcoatees bestaat al met al tien jaar. In die tijd leveren ze bijna een volle bak aan singles af, meest voor Damaged Goods en Vinyl Japan, maar soms ook voor andere labels. Thee Headcoatees bestaat uit Holly, Ludella, Kyra LaRubia en tot 1998 Bongo Debbie. De muzikale input is minimaal, daarvoor tekenen Childish en de mannen. Holly gaat in 1995 ook solo-platen maken maar blijft tot het eind betrokken bij Thee Headcoatees. In mijn Sideburner-periode (2003-2005) ben ik helemaal in de ban van Holly Golightly. Eigenlijk nog steeds... Als ik zie dat Holly een nieuw album heeft gemaakt, wil ik deze draaien in mijn shows. Holly is geboren op 7 september 1966 en maakt voornamelijk muziek die rond haar geboorte werd gemaakt. Soms zelfs jaren ervoor. Ieder album heeft een soort van thema en het midden jaren zestig-beatgeluid van 'Truly She Is None Other' werkt nog steeds bij mij. In 2018 maakt ze maar liefst twee albums. Het country-achtige 'Clippety Clop' met The Brokeoffs en 'Do The Get Along' in haar eentje. Ik sta niet alleen in mijn adoratie voor Holly. Jack White van The White Stripes is niet alleen een grote fan, maar haalt Holly verscheidene keren over om met hem te werken. Hij schrijft ook de hoestekst op 'Truly'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten