Eretitel: 'Afterglow'

Het heeft flink gerommeld op Soul-xotica in deze eerste maand van het nieuwe jaar, maar met deze 'Eretitel' zit ik weer op schema. Als de titel 'Afterglow' in 'Listen Carefully' zit, viert mijn radioshow haar eerste verjaardag. Ik heb van augustus 2013 tot en met juni 2016 'Floorfillers' gepresenteerd op de radio en ben dankzij deze show flink 'gegroeid' in de elektronische (dans-)muziek uit die tijd. Als ik met de show begin, heb ik daar nog geen kaas van gegeten. Toch zakt het enthousiasme voor de show geregeld in. Als vervolgens een 'echte' dance-dj zich meldt bij Wolfman Radio en we ook een interessante show met elektronica hebben, maak ik gebruik van de gelegenheid om een punt te zetten achter 'Floorfillers'. Ik wil een show doen waarin ik dance kan combineren met symforock en andere favoriete muziek voor in het holst van de nacht. Ik speel met een paar namen voor de nieuwe show. Ik zal bij de nummer 1 uitleggen hoe het beestje dan toch aan de huidige naam is gekomen. De naam is uiteraard 'Afterglow' en daar geef ik vandaag drie voorbeelden van.

3. Tina Turner (1986)
Laat me beginnen met de minst interessante. Het spijt me zeer voor de eventuele 'fans', maar Tina Turner heeft me nooit kunnen bekoren. Haar werk met Ike is bij vlagen interessant en zo hoorde ik een paar maanden geleden wellicht de meest soulvolle plaat van Tina Turner. Ik heb getwijfeld maar heb het laten liggen. Hoewel Tina zich laat omringen door vaklieden als Mark Knopfler en Tony Joe White is het merendeel van haar werk slaapverwekkend en dat geldt zeer voor deze nummer drie. De enige reden dat het mag mee doen in de 'Eretitel' is omdat ik zo streng ben en 'Afterglow (Of Your Love)' van The Small Faces niet duld in deze rubriek. We zullen ons dus even moeten worstelen door de meest saaie computerbeat van vier minuten.

2. Genesis (1976)
Als Peter Gabriel zijn vertrek bij Genesis aankondigt, heeft menigeen een hard hoofd in het voortbestaan van de Engelse groep. Natuurlijk: Het zijn stuk voor stuk begaafde muzikanten, maar het gemis van een markante stem als die van Gabriel moet funest zijn. In 1976 laat Phil Collins bij Brand X reeds horen dat hij een zeer aangename stem heeft en dat hij bovendien de kunst verstaat om te drummen en zingen tegelijk. De keuze valt dus op Phil Collins. Enkele oude fans haken af, maar het levert de groep eventueel een 'mainstream' publiek op. 'Wind And Wuthering' is in 1976 het eerste album waarop Phil de vocale leiding heeft overgenomen en 'Afterglow' is het slotstuk op het album. Ik zou geen 'Eretitel' over deze titel kunnen voorstellen zonder Wilkinson op 1, maar anders? Genesis' 'Afterglow' is werkelijk een schitterend nummer!

1. Wilkinson (2013)
,,Ja, warempel, dat is dé naam voor de nieuwe show". Als ik een paar weken aan de slag ben met 'Floorfillers' besluit ik om me meer toe te spitsen op de hedendaagse dance. Dat is de periode waarin 'Afterglow' van Wilkinson alsook de opvolger 'Too Close' hoog op de Engelse hitparade staan. De drum'n'bass neemt me terug naar de weken op de ADM en de feestjes in de Silo en heeft Wilkinson nóg een troef in handen: De aangename stem van Becky Hill. Ik draai zowel 'Afterglow' als 'Too Close' een slag in de rondte en beide zullen uitgroeien tot klassiekers in de show. Als ik in 2016 de laatste 'Floorfillers' heb gedaan, doet een radiocollega de volgende dag een eerbetoon aan de show. Hij draait 'Afterglow' van Wilkinson en dan...? Kijk naar de eerste zin. 'Afterglow' is dé perfecte naam voor de show. Niet alleen wil ik de show meer 'chill' hebben dan het soms wat opgefokte 'Floorfillers', ook voelt het als een nieuw hoofdstuk en een logisch vervolg op 'Floorfillers'. Wilkinson maakt dan ook deel uit van mijn promo-jingles.

Donderdag is de laatste van de maand en dan kan ik nog wel een 'Eindstreep' doen na 'Afterglow'. Vrijdag trap ik wellicht af met de volgende in de lijst van de 'Eretitel'. Dan driemaal de titel 'Don't Bring Me Down'.