Ik ben dit jaar niet gevraagd om naar Engeland te komen. De collega's hebben me immers ieder jaar gevraagd met steeds hetzelfde antwoord. De reis en het verblijf gaan dusdanig in de papieren lopen dat ik dit liever aan iets anders besteed. Ook zie ik het niet zitten om drie tot vier dagen keihard te werken met als enige beloning een 'afterparty' voor de vrijwilligers. Ik denk dat ze zich eveneens achter de oren zouden krabben als een dergelijk feest in Nederland wordt gegeven en dus voel ik me niet schuldig. Daar staat tegenover dat er iemand 'thuis' moet blijven. 'The Big One' wordt vanaf de eerste editie integraal uitgezonden op Wolfman Radio en er is eentje die de 'stream' in de gaten moet houden. Ik krijg in 2014 voor het eerst de vraag en afgelopen weekend heb ik voor de vijfde maal 'homebase' gedaan. En het was beter dan ooit tevoren!
Ik verzorg vanaf 2014 'ontbijtshows' en een 'aftershow' gedurende de drie dagen van 'The Big One'. De mannen op locatie zijn ieder jaar weer ambitieus. ,,Ja, we gaan om 12 uur de lucht in en jij moet om 10 uur beginnen". Als het dan bijna twaalf uur is, wordt het alsmaar uitgesteld en zit er op het laatst niets anders op dan de 'autos' (de non-stop jukebox voor als er geen uitzending is) te starten. Dit jaar is het, tot mijn grote vreugde, anders! Zaterdagmiddag kan ik van twee tot vier en zondag zelfs van drie tot vijf. Met als gevolg dat ik 'normale' nachten kan draaien en daar heb ik dit jaar baat bij. Ik hoef hierdoor niet in tussentijd 'bij te slapen'. Ja, ik weet ook wel dat dit niet bestaat en vandaar dat ik het tussen aanhalingstekens heb gezet. Alleen zaterdagavond doe ik een snel 'knippertje' van een uur en mis hierdoor de altijd consistente Big Fat Panda. Ook mis ik zaterdagmiddag een paar bands.
Het is een redelijk ontspannen weekend. Ik begin vrijdag om drie uur met de uitzending. De ploeg op locatie zal dan om half zes de 'stream' overnemen. Dat wordt uiteindelijk half zeven, maar daar kan ik nog mee leven. Het is overigens de enige digitale show die ik in het weekend heb gedaan. Verder is het een bonte stoet aan singles voor en na de uitzending vanaf 'The Big One'. Het is dermate ontspannen dat ik kans zie om vrijdagavond nog een blokje om te lopen en zaterdagmiddag zelfs op de fiets naar Diever kan voor dampvloeistofjes. Verder zit ik grotendeels gekluisterd aan de pc om de goede 'vibes' van 'The Big One' op te vangen. De 'stream' is probleemloos. Alleen zaterdagavond moet even een 'reboot' plaats hebben, maar verder helemaal storingvrij! Daarmee hebben we in voorgaande jaren veel problemen mee gehad. Buiten een fantastisch geluid bieden we dit jaar ook een 'stagecam' aan op Facebook en daar is het geluid zelfs nog ietsje beter!
Ik moet erkennen dat ik niet een hele grote reggae- en ska-fan ben, ondanks dat mijn muzikale interesse ooit is aangewakkerd door Madness. Toch vind ik het merendeel van de bands goed te pruimen, ook al regent het veel coverbands en worden veel nummers door meerdere bands uitgevoerd. Het thema is dit jaar de klassieke reggae van het Trojan-label. Eén van de grootste namen op het festival is die van Dave Barker. Ik weet toevallig de achternaam van de man en verbaas me erover dat veel aanwezigen op 'The Big One' denken dat hij Dave Collins heet. Barker is dé Dave in Dave & Ansil Collins. Een legendarische 'performer' die natuurlijk niet naar huis kan zonder 'Double Barrel' te hebben gedaan. Op zondagavond komt nog een verrassing. Susan Cadogan heeft een paar jaar geleden opgetreden en is dit weekend op 'The Big One' voor een vragenuurtje. Ze stemt ermee in om zondagavond nog één concert te geven voordat ze dinsdag weer op het vliegtuig naar Jamaica gaat. Dat is de uitsmijter die een 'aftershow' op zondagavond overbodig heeft gemaakt!
Je zou bijna vergeten dat we het maar voor één ding doen: De poen. Alle opbrengsten komen ten goede aan Specialized dat vervolgens drie 'grote' doelen ondersteund en een hoop kleinere acties. Dit weekend heeft ruim achtduizend pond opgebracht. Dat is kaartverkoop, merchandise, donaties, malle weddenschappen en meer van dat. Het wordt opgeteld bij een totaalbedrag dat rond de kerst weer bekend zal worden. Dat wordt vervolgens verdeeld onder de drie goede doelen. Ondanks dat ik 'onzichtbaar' ben voor 'The Big One' heb ik jaren geleden reeds het Specialized-'stempel' gekregen en mag ik me rekenen tot de 'familie'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten