Waarom ben ik niet eerder op dit idee gekomen? Naar boven lopen en de singles zoeken om vervolgens een foto te maken van de platen waar het eigenlijk om gaat? Ik zou dan ook kunnen kijken wat er zoal nog over is en welke platen ik 'kwijt ben geraakt'. Het is een beetje laat in de serie dat ik dit genoegen heb ontdekt. 'Het zilveren goud' gaat volgens de kaartenbak nog zeven maanden duren en ik ben vastberaden om de huidige koers voort te zetten. In december 1993 koop ik achttien singles en dat geeft voer voor drie woensdagen. In de weekeinden gaat het immers over de Blauwe Bak Top 100 en verder wil ik in december graag terug blikkenen, voor de aardigheid, ook weer een 'algemeen' verhaaltje schrijven. Vanavond de laatste zes uit de greep bij 'Downstairs' in Leeuwarden. Uit een bak die is voorbestemd om frisse blanco hoesjes te krijgen en een iets hogere verkoopprijs. Dankzij een onwetende verkoper krijg ik ze mee voor een gulden per stuk!
Het 'Hitdossier' is jaren lang mijn bijbel. In 1994 verschijnt een nieuwe editie en de Top 40 van 18 december 1993 is de laatste hitparade die is gebruikt. Hierdoor is december 1993 voor mij een 'eindpunt' waar 1994 een begin is van een nieuw tijdperk. Hoe verhoudt zich dat met mijn leven? 1993 heb ik al een 'grauw' jaar ervaren. De eerste schreden op de werkvloer, de werkloosheid en de persoonlijke crisis die me in Amsterdam brengt. 1994 is daarentegen 'vriendelijk en zonnig' in mijn herinnering. 1995 is vele malen erger dan 1993 en 1996 en 1997 zijn de gloriejaren. Na 1998 ga ik me steeds minder interesseren voor de hitparade en luister ik ook niet meer naar de radio met de grote hits van het moment. Hierdoor volgen tien jaar waarin ik persoonlijke ervaringen moeilijk kan koppelen aan muziek uit de desbetreffende tijd of andersom. Anno 2018 ben ik terug bij af. Ik ontwaak dagelijks bij de klanken van Q Music en een aantal van de pophits uit het bijna voorbije jaar hebben al een soort emotie teweeg gebracht die ik rond 2010 nauwelijks heb gevoeld. Het 'plaatje' voor oudejaarsavond is al uitgezocht! Nu dan eerst terug naar november 1993. Een tijd waarin ik mezelf het liefste zoveel mogelijk wil afzonderen en dat doe te midden van muziek uit vervlogen tijden.
1611 Can't Buy Me Love-The Beatles (NL, Parlophone, 1964)
1612 The Dock Of The Bay-Otis Redding (NL, Atlantic, 1968)
1613 Your Song-Elton John (NL, DJM, 1970)
1614 Wishful Sinful-The Doors (NL, Elektra, 1969)
1615 Laughed And Walked Away-The Shirts (UK, Harvest, 1979)
1616 I'm Alive-The Hollies (UK, Parlophone, 1965)
'Your Song' heb ik blijkbaar later eens met fotohoes op de kop getikt. Verder zijn de singles op de foto exact dezelfde die ik vijfentwintig jaar geleden heb gekocht. The Shirts heb ik ook in de Nederlandse persing met fotohoes. Zo nu en dan maak ik mezelf schuldig aan 'Doors-bashing' maar 'Wishful Sinful' is één van mijn ultieme favorieten van The Doors. Er zijn maar weinig die dat beamen en dat maakt mijn 'statement' alleen maar duidelijker. 'Wishful Sinful' komt van 'The Soft Parade', een album waar juist ruim baan wordt gegeven aan Krieger, Manzarek en Densmore en waar Jimbo's stem niet meer dan een 'instrument' is. Daardoor ontstaat een beheerst geluid van 'originals' die op een stemmige manier door Morrison worden vertolkt. Alleen in 'Touch Me' en de titeltrack mag hij zichzelf even overschreeuwen of, zoals in de eerste, even ongegeneerd de seksbom uithangen. Over 'hitparades' gesproken: In 2000 en in de jaren 2005-2009 stel ik maandelijks een Top 100 Aller TIjden samen. Helaas ben ik de lijsten allemaal kwijt geraakt. 'Wishful Sinful' is één van de grote 'hits' in deze lijsten en staat altijd wel ergens in de top twintig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten