Eretitel: 'Wandering Star'

De natuur is flink in de war. Op de eerste november zijn veel bomen nog groen en vol blad en vanmiddag werd ik getrakteerd op onweersvliegjes. Het onweer bleef uit, maar ik kan me zoiets alleen herinneren van 2006 toen de 'Indian summer' tot half november door ging. Ik heb vandaag wederom in Meppel bezorgd en begin steeds meer lol te krijgen in het bezorgen voor PostNL. Je 'loopt' een wijk. Bij de 'eigen post' fiets je van straat naar straat en bezorgt hooguit vijf brieven per straat. Morgen is mijn sorteerdag en dus hoef ik er niet héél vroeg uit. Ik heb nog wel de moed om de 'Eretitel' te doen, zeker ook omdat ik de nummer 1 straks nog even moet horen voor het slapen gaan. Hoe de samenstelling van 'Tuesday Night Music Club' me brengt bij een nieuw album van een, mij, onbekende artieste en één titel de inspiratie vormt voor een 'Listen Carefully'. Om het mogelijk te maken, smokkel ik graag een beetje. De nummer drie heeft namelijk een afwijkende spelling. Toch zet ik vandaag driemaal 'Wandering Star' in de schijnwerpers.

3. Lee Marvin (1970)
Tijdens mijn verblijf in Mossley heb ik enige tijd 'Golden Tracks' in mijn kamer. Een goud doorschijnend compilatie-album uitgegeven door supermarktketen Tesco. Ik vind rond dezelfde tijd ook de Marantz-set die me in 1999 zoveel plezier heeft laten beleven. De platenspeler is echter laser-gestuurd en 'leest' geen doorzichtige platen en dus kan ik 'Golden Tracks' niet meer draaien. Op de achterkant van de hoes geeft tv-recensent Martyn Sutton zijn ongezouten mening over de nummers op de plaat. Vooral Lee Marvin en Louis Armstrong ('What A Wonderful World') moeten het ontgelden, maar ja... de plaat hoeft per slot van rekening ook niet te worden verkocht. Zowel Marvin als Armstrong zijn 'geen sterke zangers' om met Sutton te spreken en daar is geen woord Frans bij. Lee Marvin murmelt zich een weg door 'Wand'rin Star' maar het deert de Engelse platenkoper niet. De single is één van de best verkochte singles van 1970. Het blijft een heerlijke 'novelty' en dus gun ik Lee Marvin bij deze de derde plek.

2. Portishead (1994)
Ik leer 'Dummy' van Portishead in eerste instantie kennen als ik de weekeinden ga doorbrengen op de ADM. Ik heb het op een (geleend maar nooit teruggegeven) cassettebandje met 'The Whole Story' van Kate Bush op de andere kant. De cassette gaat ook mee naar Engeland en vergezelt me tijdens de eerste weken in York. In de eerste weken van 2000 heb ik plots wat geld te besteden en schaf een paar albums aan op cd. 'Dummy' is daar eentje van. Een paar jaar later koop ik ook nog eens het 180 grams-vinyl. Ten tijde van de release moet ik niet veel hebben van Portishead, maar dat is in de daaropvolgende jaren flink ingehaald. Niet alleen een fantastisch album om naar te luisteren, maar ook een bron van samples en zodoende een introductie naar nieuwe muziek. 'Wandering Star' brengt me echter meteen terug in de straat in York waar de jeugdherberg staat. Kou, de geur van mijn nieuwe leren jas en een onbestemd gevoel. Ik voel me in de vreemde terwijl ik me hier 'thuis' zou moeten gaan voelen. Wat York betreft is dat maar half gelukt en achteraf gezien maakt dat helemaal niks uit. Portishead moet het echter afleggen tegenover de 'nieuwkomer' in deze rubriek en moet dus tevreden zijn met een tweede plek.

1. Sarah Darling (2017)
Qua muziek ben ik in ieder geval hetero. Als ik een album zie met een eenzame dame op de foto, dan moet ik altijd even luisteren. Zo zie ik de hoes van 'Dream Country' van Sarah Darling staan. Volgens mij is het album 'getagged' als folk, maar is het in werkelijkheid een countryzangeres. 'Wandering Star' valt op in de tracklijst en natuurlijk ben ik benieuwd of het een cover is. Nee, het blijkt geen cover te zijn en wat ik hoor, stemt me erg tevreden. Sarah is sindsdien gaan groeien aan mij en dan met name 'Wandering Star'. De rest van het album is wel heel erg country en dat trek ik over het algemeen niet. Sarah mag dan regelmatig in Nashville versechijnen, zelf is ze woonachtig in Londen. 'Wandering Star' doet nergens country aan en zou ook als 'dromerige pop' omschreven kunnen worden. Het is in ieder geval een geluid waar ik niet genoeg van kan krijgen. Eenmaal draaien is de rest van de dag in mijn hoofd en ik ben de laatste die zich daarover zal beklagen. Sarah Darling is vanavond de koningin van deze 'Eretitel'.

Volgende week wederom een titel die is ingegeven door een nieuwe release en waarvan de nummer 1 nu al bekend is. Dat is dan echter niet het nieuwe nummer...