,,Jij zal het vast ontzettend moeilijk hebben gehad afgelopen vrijdag toen je collega een glas wijn dronk aan tafel", zei een collega afgelopen maandag. Ik proest zo ongeveer van het lachen. ,,Hou op, man! Ik zat binnen een week weer in de kroeg naast bierdrinkende vrienden en bestelde wel eens een drankje voor hen". In april ben ik tien jaar van de drank. Ik droom nog geregeld (en vrij recent ook nog) dat ik bier drink. Dan denk ik, in mijn dromen, van 'hee, dat deden we toch niet meer?'. En steeds weet ik een reden te bedenken om wel dat ene drankje te nuttigen. Zodra ik de ogen open heb, zie ik geen enkele reden om een drankje te bestellen. Het blijft me in mijn slaap achtervolgen, maar in het dagelijkse leven voel ik niet de minste behoefte aan bier, wijn of iets sterkers. Toch mag ik vanavond weer een beginnetje maken aan de alcohol en dan in de trant van 'Het zilveren goud'. Ik heb het eerder deze maand gehad over 'de verhuizing van het Sneeker Nieuwsblad', maar... dat is geen verhuizing van de krant geweest. Het is, achteraf gezien, de verhuizing van de drukkerij uit het oude Doevendans-bedrijf naar het pand waar de redactie zit. Eigenlijk is daarover niet zoveel te vertellen. Ik weet wel dat ik na afloop van deze verhuizing de stad ben in gegaan voor een alcoholische versnapering en dat ik zo, voor het eerst in jaren, weer in een bepaald Sneker café terecht kom. Daar ga ik het vanavond over hebben.
Kun je nagaan dat het in 1969 nóg onschuldiger is geweest? In 1989 kan het blijkbaar ook nog steeds, maar een paar jaar later hoef je het als docent niet in je hoofd te halen. We hebben op de WG Baarda dan een hele jonge lerares, fris vanaf de Pabo. Ik geloof dat ze Duits gaf. Ik zit in een 'beruchte' klas. Menig docent zal zijn grijze haren kunnen tellen aan de hand van onze namen. Hoewel ik daar weer de ontbrekende naam zal zijn want ik voel mezelf eerder 'slachtoffer' van de klas dan mededader. De mentaliteit in de klas is niets ontziend. 'Watjes' zoals mijzelf worden afgestraft door de klas alsook docenten die moeilijk orde kunnen houden in de klas. Zo staat deze piepjonge juf opeens voor onze klas en ziet daarbij een paar kinderen buiten de boot vallen. Met twee daarvan raakt ze bevriend. Totaal onschuldig, iets van gezamenlijke interesse in muziek. Ik weet nog dat ze me heeft geïntroduceerd tot Marillion waarvan ze zelf een grote fan is. Nu komt het: Ze nodigt ons, Tjitte en mezelf, uit om bij haar langs te komen! Terwijl tegenwoordig docenten wensen dat hun adres anoniem blijft, zitten wij thuis op de bank bij haar naar muziek te luisteren. Ik ben op dat moment helemaal dol van jukeboxen en zij vertelt me dat De Draai een jukebox heeft staan. Daar wandel ik in de zomer van 1989 naar binnen. 'Gewoon' een replica van de legendarische Würlitzer 1015, maar... met een geweldige collectie singles uit de late jaren zestig en vroege jaren zeventig. Het barpersoneel begint al te zuchten als ik mijn fiets voor het café neer zet. De 'switch' van de versterker moet om van radio of cd naar jukebox en weldra vult de ruimte zich met harde krassen en een minimaal geluid. 'My Song' van The Moody Blues, de b-kant van 'The Story In Your Eyes', is vooral de favoriet en daar zit ik dan: Het tekstboek van 'Every Good Boy Deserves Favour' op de knieën. Een enkele keer een zuinige 7Up, maar verder wordt alleen geld gespendeerd aan de jukebox.
In november 1993 keer ik terug in De Draai. Ik herken nog wel enkelen van het personeel. Andersom is nauwelijks sprake van herkenning. Gelukkig maar! Het wordt de komende jaren één van mijn alternatieve huiskamers. Met name in 1995 ga ik helemaal los in de kroeg en ga ik tot vervelends toe opschrijven. Ik ben vervolgens een half jaar aan de gang om alles in te lossen. De jukebox is defect geraakt en staat 'mooi' te zijn in de hoek. De Draai kenmerkt zich door een eigenzinnige muzieksmaak welke je nauwelijks treft elders in de stad. Ik zou bijna durven te zeggen dat het dé kroeg is voor de muzikale fijnproever. Eén van de eerste albums die ik hier leer waarderen is 'Hollywood Town Hall' van The Jayhawks dat ik alleen ken van de single 'Take Me With You'. Maar... waarom 'opnieuw beginnen met de drank'? Ik drink immers voor deze dag ook al? De zaterdagmiddagploeg bij Peanuts daar gelaten, drink ik tot dan toe overdag geen alcohol. Als het al eens voorkomt dan is het een zuinig pilsje. De Draai heeft een groot assortiment speciaalbieren en ik heb het al snel gezien met de pils. Het wordt vanaf nu langzamerhand een gewoonte om doordeweeks rond vier uur 's middags al te beginnen met zwaar bier waardoor ik niet al te nuchter aanschuif voor het avondeten. Het begin van het einde, hoewel het in excessen zal gaan en al met al nog ruim vijftien jaar zal duren. Toeval bestaat niet? Nee, natuurlijk niet! Toch zit er geen intentie in het spel dat ik een Jayhawks-shirt draag terwijl ik mijn allerlaatste biertje drink...
Het rommelt bij de singles in 'Het zilveren goud'. Ik vermoed dat ik iets achterop ben geraakt met de kaartenbak en toen het idee heb opgevat om David Bowie en The Shirts onder de 1600 te laten vallen. Bowie blijft zo in de buurt van 'Space Oddity' (de nummer 1600) en zaterdag komen we een tweede single tegen van The Shirts. Toch heb ik deze twee gekocht voordat ik ben gaan graven in de 'verzamelaars-singles' zonder hoes.
1601 Tell Me Your Plans-The Shirts (NL, Harvest, 1978)
1602 The Jean Genie-David Bowie (UK, RCA Victor, 1972)
1603 Help-The Honest Men (NL, Imperial, 1970)
1604 Big Bird-Eddie Floyd (UK, Stax, 1968)
1605 The Carnival Is Over-The Seekers (NL, Columbia, 1965)
1606 A Hard Day's Night-The Beatles (NL, Parlophone, 1964)
Alleen The Shirts heeft in 1993 direct een fotohoes. De Bowie-single komt uit de verzameling van de bekende Leeuwarder dj Sierk Goedemoed. The Honest Men ben ik al jaren kwijt. Het is een beetje een Brainbox-achtige cover van The Beatles maar niet wereldschokkend. Eddie Floyd zit sinds een paar weken in de reserve-Blauwe Bak terwijl het jaren in de koffers heeft geleefd. The Beatles koop ik in 2000 met fotohoes. Ik denk dat ik vrijdag vervolg met de 'Singles round-up' of heel misschien dat ik morgenavond toch nog gewoon de 'Eretitel' doe. Nu eerst maar eens slapen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten