Het heeft even stil gelegen, maar ik ga vervolgen met de 'Eretitel'. De rubriek die altijd nog ruim een jaar voort kan als ik zou besluiten de rubriek of de radioshow op te heffen. De 'Eretitel' van vanavond zat op dinsdag 18 april 2017 in het programma en het heeft vorig jaar in november en december stil gelegen. Dat is dit jaar andermaal het geval. Ik ben nu aan het terug blikken op het voorbije muzikale jaar in 'Tuesday Night Music Club'. Komende dinsdag bijvoorbeeld de maanden mei en juni. In januari ga ik op de radio verder met de rubriek want er zijn nog méér dan genoeg titels die minstens driemaal zijn gebruikt. Nee, ik zoiets niet gedacht toen ik er in maart 2015 aan begon. 'Tuesday Night Music Club' was immers ook opgezet als een 'tijdelijke' show totdat iemand anders met een beter alternatief zou komen voor de dinsdagavond. Reeds na een maand besef ik me dat ik de show niet meer kwijt wil en verschuif zelfs mijn roostervrije dag naar de dinsdag. Vandaag een 'Eretitel' waarvoor ik in principe niet Youtube voor op hoef. De top drie heeft zich al bij de eerste blik gevormd. De nummer 1 heeft een bijbelstatus, de nummer 2 is de aanleiding en de derde is typisch de derde. Dat maakt de 'Listen Carefullu' compleet en dus ook de 'Eretitel'. Vandaag ga ik het driemaal over 'Sundown' hebben.
3. Uriah Heep (1976)
,,Als deze band het gaat maken, pleeg ik zelfmoord", schrijft een journalist in 1970 bij het debuut van Uriah Heep. Het leven blijkt toch meer waard te zijn dan een album van een, in de ogen van de recensent, smakeloos album. Engelse journalisten doen regelmatig uitspraken als deze. Een decennium later schrijft iemand dat hij 'zijn hoed opeet' als de beschreven band 'het gaat maken'. Tot zijn grote verrassing wordt de plaat een hit en krijgt hij dezelfde week een kadootje van de platenmaatschappij. Het pakket bevat een hoed... De serieuze muziekmedia mag er helemaal niets van begrijpen en misschien is Uriah Heep wel een beetje tegengif op hen die muziek groter willen maken dan het leven zelf. Niet dat de band zelf niet gespeend is pretentie, maar het is bovenal muziek voor de fans en niet voor de lovende kritieken in de krant. Deze 'attitude' maakt dat ik een vreemd soort ontzag heb voor Uriah Heep en ik heb in de loop der jaren verschillende elpees en singles gekocht. Ook heb ik de Heep nog eenmaal 'live' gezien hoewel toetsenist Ken Hensley dan pas uit de groep is gestapt. Zijn vervanger maakt echter alles goed. 'High & Mighty' is in 1976 het laatste album met zanger David Byron en bassist John Wetton. 'The end of an era'. 'Sundown' is oorspronkelijk opgenomen voor dit album maar het blijft bij een single. Niet de meest inspirerende single van het gezelschap en dus moet 'Sundown' het vanavond doen met een derde plek.
2. Zara Larsson & Wizkid (2017)
Gaat de nieuwe film nu over Queen of Freddie Mercury? Je hoort immers alleen maar verhalen over de laatste. Als ik me niet vergis, ik heb de trailer maanden geleden gezien, gaat het werkelijk over het verhaal van Queen maar worden de andere drie een beetje 'weggemoffeld' en heerst de kritiek dat het verhaal in 1991 eindigt met de dood van Mercury. Er bekruipt me hetzelfde als bij de film van 'The Doors': Eén spilfiguur terwijl de rest best eens iets meer respect zou verdienen in zo'n film. NOS maakte een paar weken geleden een video over de 'magie' van Mercury en koppelde dat aan het hedendaagse gebruik van autotune. Spitsvondig maar in het autotune-verhaal komen, tot mijn grote ergernis, alleen nieuwe en jonge artiesten aan bod, terwijl autotune op het laatst ook werd toegepast bij Aretha Franklin. En dat het middeltje ook wordt ingezet bij de 'live'-albums die dusdanig in de studio zijn bewerkt dat alleen de rauwe opname 'live' is. Bij Zara Larsson 'hoor' je ook de autotune maar... is dat erg? Nee, voor mij niet. Autotune is een instrument waar nu tegenaan wordt gekeken zoals in de jaren zeventig tegen de synthesizer werd gekeken. Als je probeert iemand die vals zingt te corrigeren met autotune wordt het héél elektronisch en nep. Zara Larsson is het type zangeres met een stem die anno 2018 erg gewild is. Bij haar zijn het minimale verschillen met de zuivere toon en werkt de autotune meer als een gummetje. Als men in 1975 autotune had gehad, zou het toen ook zijn omarmd. Geen verkeerd woord over Zara graag! Ja, ik moet bekennen dat ik wel een beetje fan ben, hoewel dit 'Sundown' nooit echt heeft 'gespeeld' voor mij. Het is het ontbreken van een echt 'catchy' refrein dat het nummer de das om doet.
1. Gordon Lightfoot (1974)
Als ik in 1986 'Nights In White Satin' van The Moody Blues in de Top 100 Aller Tijden hoor, ben ik op slag 'fan'. Waar het nummer over gaat? Daar heb ik in 1986 geen benul van en ik neem het niemand kwalijk als die het nog steeds niet weet. In het concept van 'Days Of Future Passed' moet een 'nachtlied' komen. Justin Hayward heeft dan een set satijnen lakens gekregen van vrienden en vervloekt het, maar vooruit... de dichterlijke vrijheid overwint. Eigenlijk gaat 'Nights In White Satin' dus helemaal nergens over, maar het 'bekt' goed. In 1986 kan ik me geen voorstelling maken van satijn. Ik denk dat het de dames in hun nachtgewaden in de Wehkamp-catalogus zijn die me laten kennis maken met satijn. Sinds The Moody Blues hoor ik wel meteen het woord 'satin' vallen in de meest uiteenlopende liedjes en steeds reken ik ze tot favorieten. Zo komen we bij het eerste vers van 'Sundown' van Gordon Lightfoot: 'I can see her lyin' back in a satin dress, in a room where ya do what ya don't confess'. Het zal in 1990 of 1991 zijn geweest dat ik het nummer hoor bij Veronica en een paar maanden later kom ik de single tegen. Ik heb dan geregeld 'radiodromen' en dan met name overdag. De zeezenderromantiek van de jaren zestig. Ik 'speel' tijdens fietstochten op zondagmiddag dat ik een radioshow doe en 'Sundown' heeft al snel een residentie in dit programma. Ook jaren later kan ik concluderen dat het nummer nooit 'vervelend' is geworden en nog altijd hetzelfde effect heeft als in 1991. Met het verschil dat ik nu wel radio maak en dat ik dus van iedere gelegenheid gebruik maak om 'Sundown' erin te gooien. Dat is doorgaans twee tot driemaal per jaar. Hoe aardig zou het zijn om een lijst te hebben van liedjes met 'satin' in de tekst? Helaas, ik heb zoiets nooit opgesteld en moest het eigenlijk toch maar eens doen als ik er tijd voor heb.
Volgende week inspireert eveneens een titel van een hagelnieuwe hit tot de 'Eretitel'. Waarbij andermaal opvalt wat voor pietlut ik kan zijn bij het samenstellen van 'Listen Carefully'. Bij 'Sign Of The Times' zou je immers Prince verwachten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten