Terwijl in Den Haag de politici over elkaar heen buitelen voor wat betreft de klimaatafspraken, wordt andermaal duidelijk dat er écht iets aan het veranderen is qua klimaat. Ik begreep een paar jaar geleden van meteoroloog dat Nederland langzamerhand het klimaat gaat overnemen van Noord-Frankrijk en dat we in een 'worst case scenario' het over een eeuw 'Spaans benauwd' kunnen krijgen. Ik verbaas me een paar weken geleden al over de hoeveelheid blad die er nog aan de bomen zit. De bladeren van de plataan in de achtertuin beginnen nu wel te vergelen en de eerstvolgende stevige wind zal de boom binnen een paar uur legen. Het zou ook eens tijd worden? Komend weekend is 'The Big One' in Engeland en van de voorgaande twee jaar kan ik me herinneren dat de bomen bladloos waren ten tijde van dat weekend. Alsof we nog niet genoeg weerrecords hebben gehad, zal vandaag ongetwijfeld ook in de boeken gaan als warmste zesde november? Dinsdag is mijn vaste vrije dag en dat bestaat voornamelijk uit het samenstellen van 'Tuesday Night Music Club'. Het duurt langer dan gedacht en het is de moeite van een fietstocht bijna niet meer waard. Toch zit ik dubbel en dwars door mijn koffiefilters en zal even op de fiets moeten stappen om deze in Havelte te halen. Daar begint het te kriebelen...
Het is half zes als ik de winkel uit kom en de straatlantaarns gaan aan. Nee, het wordt geen tocht door een natuurgebied of iets anders met bezienswaardigheden. De foto boven dit bericht is niet vandaag gemaakt en heeft niets met de tocht te maken. Het is de zaterdagavond op de camping in Sleen in 2015. Het is dan nog erg aangenaam om buiten te zitten en dat wilde ik in beeld brengen. Té donker voor een goede foto. 'Nachtfietsen', het is ooit wel eens een 'sport' geweest voor mij. Met de 'Monstertocht' in 2001 bijvoorbeeld. Wie stapt nu om één uur 's nachts op de fiets? Het 'nachtfietsen' is me in 2009 even duur betaald komen te staan en sindsdien reken ik het vaak tot 'overmacht' als ik bij duister moet fietsen. Vandaag is zo'n zeldzaam moment dat ik weer terug verlang naar de sport. Omringd door duister met alleen het schijnsel van de koplamp voor me en vrijwel onbekend op sommige stukken. Er komt nog een stukje oriëntatie bij kijken. Ik fiets de Van Helomaweg af en langs de kazerna naar Wapserveen. Het dorp door en vervolgens de weg blijven volgen tot Wittelte. Het klinkt gek, maar hier is een 'onbekend' stuk voor mij. Ik heb het nog nimmer in zijn totaliteit gefietst en dat maakt het tot een extra avontuur. Sommige gedeeltes staan de klinkers rechtop in de weg door toedoen van agrarisch verkeer en vrachtauto's en heel even heb ik spijt van mijn idee. We overleven de rit en ik steek de Rijksweg over om vervolgens over de Witteltermade naar Uffelte te fietsen. De Witteltermade... Ik woon inmiddels ruim twee jaar in Uffelte en blijf hier dingen ontdekken. De Witteltermade leer ik kennen op de heenreis van de vakantie. Omdat ik redelijk slaperig ben, wil ik een 'rustige' weg hebben en bovendien iets meer uitdaging dan de parallelweg langs de Rijksweg. Sindsdien is het een favoriet stukje geworden. Ook hier kun je fijn 'knallen' als het kan. Bij het wegrestaurant Frederikshaven weer Uffelte in en de Dorpsstraat blijven volgen tot de boerderij. Ik ben een dik uur onderweg geweest sinds Havelte. De afstand? Zal met vijftien tot twintig kilometer wel zijn afgelopen. In Wittelte heb ik even een 'magisch moment' te pakken: Ik voel de 'warme mist' zoals je die in de zomer ook kan voelen 's nachts. Als ik me besef dat het november is, geeft dat me spontaan kippenvel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten