Singles round-up: januari 7

Ruim zestig singles. Dat is de score voor januari. Dat is inclusief drie die nog onderweg zijn. Morgenavond ga ik hieruit een top tien samenstellen voor 'De Eindstreep'. Gewoon omdat het leuk is... Vandaag presenteer ik jullie de laatste vijf singles van deze maand, de drie die onderweg zijn kunnen gewoon bij februari worden geteld. Bovendien lopen morgen een aantal veilingen af in Chicago waarvan ik hoop het merendeel toch wel binnen te halen. Vorige week vrijdag was ik bij De Tafel en hield toen twee singles in mijn handen. Twee euro per stuk en dat is helemaal geen verkeerde prijs, maar toch wilde ik eerst de muziek horen. Die heb ik dus afgelopen week opgezocht op Youtube met de conclusie dat ik ze meteen had moeten meenemen. Maar ja, dat had ik dus niet gedaan. Gistermiddag ben ik na een lange vermoeiende (die rotwind...) dag even langs gegaan bij De Tafel om deze alsnog op te halen. Daarbij vind ik ook nog eentje van een euro en dit in combinatie met de twee Rarenorthernsoul-aankopen maakt het vijftal singles voor de zevende en laatste 'Singles round-up' van deze maand.

* Jimmy Cliff- Sunshine In The Music (NL, CBS, 1983)
Ik hou de volgorde aan van het alfabet en begin zo dus met de 'bonus'-plaat. Ik kan niet uitleggen hoe 'op' ik ben als ik vrijdag tegen de avond de stad in loop. Ik heb van woensdag op donderdag niet geslapen, vervolgens van zes tot elf op donderdagavond en na 'Floorfillers' en de 'Postbui' van half vijf tot zeven uur. De hele dag onderweg in Genemuiden waarbij ik vooral 's middags te maken krijg met een vieze koude wind. In het begin zit ik nog vrijwel in het centrum van Genemuiden, maar in een buitenwijk merk je pas hoe dicht het bij de polder ligt en hoeveel vrij spel de wind hier heeft. Tot IJsselmuiden (ruim vijftien kilometer verderop) is er vrijwel geen bebouwing en de wind komt pal uit het westen. In Meppel maken ze zich op voor een 'winterse' koopavond met stalletjes buiten de winkels. De Tafel heeft dozen met elpees staan, maar ik ben blij dat de singles gewoon in de winkel staan. 'Sunshine In The Music' kan dus worden beschouwd als een kleine wens. Vanaf De Tafel loop ik naar de bushalte en moet twintig minuten, door-en-door koud en constant geeuwend, wachten op de bus naar Nijeveen. Mijn lichaam bepaalt dat er heel lang geslapen moet worden en dat gebeurt uiteindelijk ook.

* Loyce Cotton- Try It, You'll Like It (US, Aquarius, 1972)
Dit is de single die ik een paar weken geleden cryptisch heb beschreven als de nieuwe 'I Can't Get Along Without You' van Judy Green. Niet dat ik spijt heb van de aankoop, maar dat is te sterk overtrokken. Ik ken het Aquarius-label van Candace Love en meen dat het daarom uit 1969 of daaromtrent moet komen, maar nee... Aquarius heeft het maar liefst uitgehouden tot de midden jaren zeventig en deze single komt uit 1972. Het heeft dan al weer meer het 'normale' geluid van 1972, waar Judy Green in stereo haar tijd vooruit lijkt te zijn. Het resultaat is een perfect in het gehoor liggend funk-stampertje van mevrouw Katoen. Het valt me vanmiddag pas op hoe de plaat is 'geribbeld' aan een kant, maar het heeft geen indruk op de audio. Of is het toch beetje een Judy Green? Het lijkt alsof dit ding nog steeds geen cult-status heeft, dus wellicht moest ik het toch maar een handje helpen!

* Thelma Houston- I'm Here Again (NL, Motown, 1976)
Eén van de twee van vorige week vrijdag. Ja, bij de eerste tonen van de Youtube-video weet ik dat ik dit eigenlijk wel had verwacht, maar dat hij bovendien té leuk is om voor die prijs te weigeren. Zeker als je de nieuwstaat en het prachtige fotohoesje in ogenschouw neemt. Laat me maar met de deur in huis vallen: 'I'm Here Again' is gewoon een kleine variatie op 'Don't Leave Me This Way'. Het 'Baby' komt heel prominent terug en ook de rest klinkt als 'de-opvolger-van', maar dan zo dat het in 1977 slaapverwekkend moet zijn geweest maar anno 2016 opeens erg leuk wordt. En, zo zat ik te bedenken, het kan nog zomaar eens de Week Spot worden, want ik ben de afgelopen 24 uur erg veel van dit nummer gaan houden.

* Benny Johnson- Baby I Love You (US, Today, 1973)
De Week Spot welke niet langer kon wachten.

* Betty Wright- Where Is The Love (Duitsland, RCA Victor, 1975)
Vanwaar de twijfel? Ik moest inmiddels weten dat alles van Betty Wright uitstekend te pruimen is en 'Where Is The Love' vormt daarop geen uitzondering. De a-kant is afkomstig van het KC & The Sunshine Band-team, voor de flip ('My Baby Ain't My Baby Anymore') tekent Clarence Reid alias de pas overleden Blowfly. Het is de opvolger van de Blauwe Bak-kneiter 'Shoorah! Shoorah!' en is net zo'n feestje als zijn voorganger. Ik lees op Youtube dat 'Where Is The Love' het nog erg goed heeft gedaan in bepaalde contreien van de Northern Soul, maar daarvoor is dit me net iets teveel disco en ook net te veel 'hit'. Voor een feestje zijn we altijd te porren en dus komt 'Where Is The Love' in de reserve-Blauwe Bak te staan.