Het is uit voorzorg toch maar een afgedankte touringcar geworden. Een vehikel dat hopelijk niet te vaak gaat uitrukken dit jaar, maar gezien het tempo waarin 'helden' uit de jaren zestig en zeventig ons verlaten, vrees ik het ergste. Met de Dodenrit wil ik recent overleden muziek-kunstenaars herdenken. We beginnen in Amerika waar het altijd uren duurt voordat iemand dood wordt verklaard. Zo kan het gebeuren dat de wereld op nieuwjaarsdag wordt opgeschrikt door het overlijden van Natalie Cole, maar in werkelijkheid heeft de zangeres op de laatste dag van 2015 het leven gelaten. Haar leven is niet alleen vastgelegd in autobiografieën, maar ook in films. Het leven van Cole is namelijk bewogen genoeg voor een rolprent. De autobiografie zou ik nog graag eens willen lezen, persoonlijk geef ik de voorkeur aan dergelijke boeken met onmetelijke hoogtepunten maar ook diepe dalen. Cole heeft ze allemaal gekend in haar leven. Zoals gezegd is ze oudejaarsdag overleden en is hiermee de eerste passagier in de Dodenrit.
Op 6 februari 1950 wordt Natalie Maria Cole geboren in het 'Cedars Of Lebanon'-ziekenhuis in Los Angeles. Haar ouders zitten beide in de showbiz. Haar vader behoeft geen introductie. Natalie zal voor eeuwig als 'de dochter van' door het leven gaan: Nat 'King' Cole. Haar moeder is Maria Hawkins Ellington en heeft in het orkest van Duke Ellington gezongen. Ze groeit op met Carole, een oudere 'zus'. Carole is door Nat en Maria geadopteerd en is in werkelijkheid de nicht van Natalie. Verder bestaat het gezin uit de eveneens geadopteerde broer Nat 'Kelly' Cole en de jongere tweeling Timolin en Casey. Cole gaat studeren in 1965, het jaar waarin haar beroemde vader overlijdt. De relatie met haar moeder verslechterd en ze vertrekt uit Los Angeles naar Californië en Massachusetts. Eenmaal op vrije voeten maakt ze kennis met de hedendaagse muziek. Met name Aretha Franklin en Janis Joplin zijn artiesten waarvoor ze bewondering heeft en ze formeert de band Black Magic. Als club-eigenaars horen dat de zangeres van Black Magic de dochter is van Nat 'King' Cole stromen de boekingen binnen, alleen volgt een teleurstelling voor hen: Jongedame Cole weigert om ook maar iets van haar vader te zingen en levert rauwe soul en rock af met haar band. Dan wordt ze 'ontdekt' door producenten Chuck Jackson en Marvin Yancy. De eerstgenoemde is overigens niet dezelfde Chuck Jackson als de populaire rhythm & blues-zanger uit de jaren zestig. Ze neemt een paar platen op met Yancy en Jackson en deze doen aanvankelijk een tevergeefse ronde langs de platenmaatschappijen. De uitkomst is verrassend. Het is nota bene Capitol, het label waar haar vader ook platen voor maakte, dat haar een contract aanbiedt. Ze krijgt een aantal songs voorgeschoteld die allemaal verdacht veel lijken op de stijl van Aretha Franklin. Dat blijkt, want Franklin heeft alle nummers afgewezen, waaronder 'This Will Be' en 'Inseparable'. De laatsten zijn de eerste hits voor Natalie Cole en de start van een uiterst succesvolle carrière.
Tot en met 1979 kent de loopbaan van Cole geen beperkingen. Ze krijgt in 1979 een ster op de Hollywood Walk Of Fame en heeft een jaar eerder een eigen tv-special dat een grenzeloos budget heeft en sterren als Earth Wind & Fire laat opdraven. De albums bereiken vrijwel allemaal een gouden status. Toch is ze tien jaar ervoor met iets begonnen dat uit de hand begint te lopen: Haar gebruik van verdovende middelen. Het begint onder invloed van Janis Joplin en andere 'psychedelische' artiesten en in 1975 wordt ze gearresteerd in Canada voor het bezit van heroïne. Ze gebruikt zowel heroïne, ingebracht door injectienaalden, als cocaïne-crack dat wordt gerookt. Het levert later nog een paar pijnlijke situaties op. Haar zoontje verdrinkt bijna in het zwembad terwijl moeder 'high' is van de drugs. In 1980 verschijnt de elpee 'Don't Look Back' en hoewel de single 'Someone That I Used To Love' nog wel in de hitparade verschijnt, raakt de platenmaatschappij het album aan de straatstenen niet kwijt. Dat komt omdat Cole sympathie verliest van fans en radiostations nu haar drugsgebruik steeds ergere vormen aanneemt. In 1983 maakt ze het album 'I'm Ready' voor Epic en de titel is veelzeggend: Cole is klaar om af te kicken. Ze gaat voor een half jaar een kliniek in. Een paar maanden nadat ze de kliniek in Connecticut heeft verlaten, brengt ze het album 'Dangerous' uit. Dat doet aanvankelijk weinig. In 1987 wordt ze getekend door EMI-Manhattan en verschijnt de elpee 'Everlasting'. Dat vestigt Cole, geheel 'clean', weer aan de top. Met name de danspop-cover van Bruce Springsteen's 'Pink Cadillac' wordt een internationale hit. In 1989 verschijnt 'Good To Be Back' met daarop de ballade 'Miss You Like Crazy'. In 1991 zet ze dan eindelijk de stap die ze twintig jaar lang heeft geweigerd: Ze neemt een album op, 'Unforgettable', met liedjes van haar vader. Publiekstrekker is het titelnummer waarop de platenmaatschappij haar stem met die van haar vader heeft verenigd in een duet.
'Unforgettable' is niet alleen een enorm verkoopsucces, maar ook het keerpunt in haar loopbaan. Ze volgt 'Unforgettable' met tal van variaties op het thema en ontwikkelt zich tot een jazz-zangeres welke spaarzaam rock-invloeden binnenlaat op haar albums. In 2008 kondigt Cole aan dat ze besmet is met Hepatitus C, een gevolg van haar jarenlange heroïne-verslaving. Hepatitus C is een 'monster' dat een kwart eeuw na haar afkick-periode in haar lichaam heeft zitten wachten totdat het juiste moment was om toe te slaan. Vier maanden na de start van de behandeling krijgt ze te maken met een nier. Middels een oproep in de Larry King Show biedt een familie een nier aan als het past bij Cole. In de laatste vijf jaar van haar leven maakt ze twee albums: Een kerstalbum ('The Most Wonderful Time Of The Year' in 2010) en een Spaanstalig album ('Natalie Cole En Español' in 2013). Ook speelt ze rollen in een aantal televisie-series. Ze staat een maand geleden nog geboekt voor optredens, maar noodgedwongen een aantal afzeggen. Op 31 december 2015 laat Cole het leven in een ziekenhuis in Los Angeles. Haar familie zegt dat de gezondheidsproblemen onophoudelijk waren en dat een hartfalen hieraan een einde heeft gemaakt. Cole is driemaal getrouwd geweest, maar gaat sinds 2004 alleen door het leven. Cole heeft een zoon: Muzikant Robbie Yancy (1977). Van haar verdere familie zijn alleen de tweelingzussen Timolin en Casey (1961) nog in leven. Natalie Cole is 65 jaar geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten