Singles round-up: januari 3

Lang genoeg geluierd? Ik lig inmiddels een stukje achter en dus is het werk aan de winkel. Eerst de 'Singles round-up' en dan moet ik de touringcar weer starten. Nee, David Bowie hoeft niet mee, die verdient eerdaags een eigen bericht. Net zo'n eigen bericht als dat van Lemmy dat ik nog altijd moet schrijven. Robert Stigwood verdient een standbeeld, dus die hoeft evenmin een lift in de bus. Wie de volgende passagier is zullen jullie straks ontdekken. Met de Week Spot van morgen, 'Het zilveren goud' en een mogelijke 'Van hit naar her' zit deze week volgepland. Qua singles-bakken kan ik melden dat ik klaar ben met de jaren zestig en zeventig, de jaren tachtig heeft niet veel haast. Het komt er op neer dat ik bij de jaren zestig van zestien naar vijftien-en-een-half ben gegaan en dat ik bij de jaren zeventig van zestien naar zestien-en-een-half. Dit verandert vooralsnog weinig aan het 'Raddraaien', maar heeft wel lekker opgeruimd en de singles hebben nu meer vrijheid in de bakken. Nu eerst de laatste elf singles uit de vangst van vorige week.

* Billy Ocean- Love Really Hurts Without You (UK,GTO, 1977)
Begint interessant... De single is in Nederland in 1976 al een hit geweest, maar het Engelse label vermeldt 1977 als verschijningsdatum. Mijn Nederlandse exemplaar is brandhout en bovendien zeg ik nooit 'nee' tegen een Engelse persing. Deze van Billy Ocean komt van een van de twee kringloopwinkels en verkeert in een buitengewoon goede staat. ; Red Light (Spells Danger)' staat in de reserve-Blauwe Bak omdat de plaat heel vaak wordt aangevraagd bij Wolfman Radio, maar deze 'Love Really Hurts Without You' komt gewoon naast de Nederlandse te staan in de jaren zeventig-bak.

* Orchestral Manoeuvres In The Dark- Talking Loud And Clear (Duitsland, Virgin, 1984) 2015 is onbewust een beetje het jaar geworden van UB40 en Level 42, zou dit jaar het Orchestral Manoeuvres In The Dark-jaar worden? Het begint goed, want kort na '(Forever) Live And Die' pak ik vrijdag deze 'Talking Loud And Clear' mee voor vijfentwintig cent bij De Tafel. Tot zover ik weet heb ik 'The Locomotion' nog niet en voor eenzelfde prijs mag die zeker mee. Toch zoek ik wellicht het meest naar 'Enola Gay', maar dat is niet sinds gisteren. Nee, OMD is niet zo onuitputtelijk als Level 42 of UB40, maar toch blijven de singles niet minder welkom!

* Q 65- World Of Birds (NL, Decca, 1967)
,,Ach, je moet zo rekenen. Je hebt deze singles voor vijfentwintig cent". De uitbater van De Tafel begint me te kennen. Ik klaag nog eenmaal bij de toonbank dat als Bart hier in persoon was geweest, dat ik was gaan afdingen op deze van Q 65. Toch weet ik ook wel dat de kans klein is dat ik deze single binnen onafzienbare tijd in betere staat en mét fotohoes tegenkom voor minder dan dit. Toch voelt de plaat als een beetje té 'duur' aan. Het valt reuze mee hoor... in de Northern Soul-handel lachen ze om dergelijke prijzen. Ach vooruit... voor de draad ermee... ik heb vijf euro betaald voor 'World Of Birds' van Q 65 in een neutraal hoesje en niet in de beste staat. Ik kom de single anders weinig tegen en ik wil hem gewoon eens hebben, dat verklaart de reden voor mij om de portemonnee te trekken.

* Cliff Richard- With The Eyes Of A Child (Duitsland, Columbia, 1969)
Ik heb het al vaker geschreven, ik ben op zichzelf best kritischer geworden met singles-aankopen ten opzichte van vijftien tot twintig jaar terug. Toen kocht ik alles wat los en vast zat en in de hitparade had gestaan. Ladingen singles uit de late jaren vijftig en vroege jaren zestig die ik nooit van mijn leven zou draaien, maar... 'de collectie moest compleet'. Voor een Cliff Richard loop ik op zichzelf niet meer warm, maar toch heb ik recent nog een aantal van de Sir toegevoegd. Deze 'With The Eyes Of A Child' lacht me als het ware tegemoet bij De Kring: De Duitse Columbia in het Duitse Columbia-merkhoesje en in een fraaie staat. De titel ken ik van reclames op de achterkant van EMI-singles uit 1969, maar kan er geen liedje bij bedenken. Het blijkt opeens een best aardig nummer te zijn, ik heb het Cliff minder horen doen. Zoiets mag dan opeens weer tachtig cent kosten en dat trekt de vijf euro van Q 65 ineens weer in balans.

* Smokey Robinson- Touch The Sky (US, Tamla, 1983)
De prijs is okay, een euro, en dus bekijk ik de single niet verder totdat ik thuis kom. Dan blijkt die toch wel heel erg jaren tachtig te zijn. Het geel-met-bruine Tamla-label is in twintig jaar niet veranderd en dus had het van alles kunnen zijn. Smokey is echter zo'n klasse op zichzelf dat het jaartal geen bezwaar is. Okay, Motown was rond 1983 ook een beetje 'glad' aan het worden, maar deze single is fijn. Mijn voorkeur gaat uit naar de b-kant, 'All My Life's A Lie', maar bij Smokey kun je vaststellen dat het die stem is die het hem doet. Dat maakt de plaat tijdloos en doet je de zouteloze synthesizers uit die tijd vergeten.

* The Shepherds- Voor Jou (NL, Imperial, 1971)
Voor de gospel-collectie? Nee, hier is wel weer sprake van een 'vuller' voor de collectie. Ik ben deze single nooit eerder tegengekomen met fotohoes en voor tachtig cent mag die mee. Bij het opleggen van de single valt me meteen de songschrijvers op. Hoewel Karel Hille de Nederlandse tekst heeft geschreven, is het origineel van een opmerkelijk duo: Joan Baez en Ennio Morricone. Het komt uit een Italiaanse film en heet daar 'Here's To You'. Buiten een lang orgel-intro een zichzelf herhalende mantra. De productie is in handen van Gerrit-Jan Leenders die ik eerder verbind met Kayak, maar die schijnt meerdere dingen te hebben gedaan voor Bovema. Het resultaat van The Shepherds is niet minder goed dan dat van Baez en Morricone, alleen geloof je het wel na de vierde herhaling. En dan komen er nog steeds acht identieke verzen. Nee, deze is echt voor in de collectie en blijft vast onaangeroerd daar staan.

* Peter Skellern- Hard Times (Duitsland, Island, 1975)
In de tijd dat ik in Mossley heb gewoond, raakte ik steeds weer een beetje opgewonden als ik ontdekte dat een popster of -groep uit de jaren zestig en zeventig daar in de omgeving hadden gewoond. Barclay James Harvest was het dichtste bij: Het was ongeveer tien kilometer naar Uppermill, Delph en Diggle. Ik ben eenmaal in Stockport geweest en heb toen goed rond gekeken of ik toevallig één van de 10CC-mannen zag lopen. Op dezelfde rit zijn we ook de plaats door gereden waar Peter Skellern is opgegroeid. Hem ken ik dan alleen van 'You're A Lady' uit 1972 en dat heb ik nooit veel soeps gevonden. Deze 'Hard Times' ligt reeds sinds de zomer bij de 'oude' kringloopwinkel in Meppel en het duurt dus een paar bezoekjes voordat die mee mag. En nu ga ik hem voor het eerst draaien! Tja, wat zal ik zeggen... Het begint als een soort van 'You're A Lady', maar dan komt er opeens schot in de zaak zonder dat de plaat daar nu ook echt leuker van wordt. Deze gaat dus ook snel terug in het hoesje en in de betreffende jaren zeventig-bak.

* Percy Sledge- I'll Be Your Everything (NL, Capricorn, 1974)
Deze heeft ook tijden bij de 'oude' kringloopwinkel gelegen. Bijna twee jaar als ik me niet vergis. Het fotohoesje is flink vergald door de vorige eigenaar, maar vrijdag mag die dan toch mee en inmiddels zit die met fotohoes in de jaren zeventig-bak. Ik heb de 'oude' in 2012 van Bart gekocht toen deze nog in Uffelte woonde. Ik weet nog dat ik een paar weken later deze nogal hoog in de Blauwe Bak Top 40 had gezet en even later ontdekte dat ik een plaatje was 'vergeten'. Het was echter tijdens de opname van de podcast dat ik dit ontdekte en toen ik nog eens luisterde naar 'I'll Be Your Everything', zette ik de opname stil en begon overnieuw met de 'vergeten' plaat in plaats van Percy Sledge. Nu ik iets minder van de 'stampers' ben, wil ik hem binnenkort best weer eens proberen.

* Stovall Sisters- The Love Of God (Barbados, Reprise, 1971)
Stovall Sisters is geen onbekende naam in de wereld van de funk. De drie gezusters hebben in hetzelfde jaar een 'breakbeat'-klassieker afgeleverd welke zeer in trek is in de hiphop: 'Hang On In There'. 'The Love Of God' is beduidend rustiger dan het opgefokte 'Hang On In There', dit is 'deep soul' met een duidelijke boodschap. De keerzijde is in dezelfde trant. Dit is de tweede single die ik heb gekocht van Discogs. Met 'Hang On In There' in het achterhoofd ben ik benieuwd of de b-kant lekkere funk bevat, maar helaas... dat is een variatie op 'The Love Of God'. Desondanks een heerlijk plaatje en weer een aanwinst voor de 'zondagse' koffer die al bijna weer te klein wordt.

* Swing Out Sister- Breakout (NL, Mercury, 1986)
Net zo'n verhaal als Orchestral Manoeuvres In The Dark, met dien verschil dat ik denk dat ik nu klaar ben met Swing Out Sister. Nee, toch niet helemaal, want nu ik erover nadenk ontbreekt 'You On My Mind' nog. Met het tempo waarmee het is gegaan met de overige drie singles moet dat geen jaar meer gaan duren?

* Tracey Ullman- Breakaway (NL, Stiff, 1983)
Ik kan me nog wel herinneren uit de late jaren tachtig en vroege jaren negentig dat de show van Tracey Ullman ook in Nederland werd uitgezonden. Ik 'begreep' dat toen nog niet en heb het later nooit weer geprobeerd. In Engeland is ze zeer populair geworden met deze shows en het schijnt dat ze pas is begonnen met een nieuwe serie voor de Engelse televisie. Ook leer ik van collega en Tracey Ullman-fan Lee dat we The Simpsons hebben te danken aan mevrouw Ullman. Ze is op een zeker ogenblik getrouwd met een producent en is in Amerika gaan wonen. Het is daar dat ze werd benaderd door de maker van The Simpsons en het leek Ullman een aardig idee om korte sketches te doen in haar show. De rest is geschiedenis... The Simpsons is Ullman ontgroeid en een attractie op zichzelf geworden. Qua singles had ik alleen deze 'Breakaway' nog te wensen van haar hits. 'My Guy' en 'They Don't Know' zitten reeds jaren in de bakken.