Het zal me benieuwen of de wereld deze gebeurtenis nog uitgebreid gaat herdenken of dat het té druk is met de bestrijding van de IS? Het is binnenkort precies vijfentwintig jaar geleden dat de Golfoorlog uitbrak. Als vijftienjarige puistenkop heb ik het veel te druk met informatie zoeken over godvergeten bands en artiesten uit het verleden en ben niet echt op de hoogte van het nieuws. Toch is de Golfcrisis een periode die ik me erg goed herinner. Het is het begin van mijn mondelinge examens. Deze krijgen door de gebeurtenissen in de wereld opeens een vreemd toontje. Bij Duits wordt ons vooraf gevraagd of we over de actualiteiten willen praten. Bij mij volgt een volmondig 'nein', want terwijl Nederland (ik herinner me de 'plechtige' muziek op de radio) en de wereld de CNN-beelden op de voet volgt, stamp ik de geschiedenis van Tecklenburg in mijn grijze massa. Het resultaat mag er zijn: Een fraaie negen op mondeling Duits. Maar ja... als je het niet onderhoudt? En zo sta ik met een fraaie mond vol tanden iedere keer als ik in Duitsland ben. Vandaag presenteer ik jullie de handvol singles die ik in januari 1991 heb gekocht.
Mondeling Engels kan ik me niet meer herinneren. Zal wel goed zijn verlopen? Mondeling Nederlands herinner ik me wel. We hebben een boekenpakket van school waarvan we twee zelf mogen uitkiezen en één verplicht boek. De laatste is 'Een Vlucht Regenwulpen' en dat is meteen ook de grootste 'draak' uit het pakket. Ademloos lees ik 'Hersenschimmen'. 'Het Leven Is Vurrukkuluk' wordt massaal gelezen en als ik aan 'Lijmen/Het Been' wil beginnen, krijg ik het advies van een klasgenoot om in plaats daarvan 'Kaas' te lezen. 'Regenwurmen' wordt door slechts door één gelezen en deze scoort het hoogste cijfer. De cruciale vraag is 'Hoe beschrijft Van 'T Hart het knetteren van het houtvuur?'. Antwoord: 'De Heilige Geest in de kachel'. Ook ik weet hem in januari 1991 niet te beantwoorden en scoor dus lager op Nederlands dan op Duits. Omgekeerde wereld, zou ik zeggen...
Zal ik alvast eens naar de singles gaan kijken? Het zijn er deze maand slechts zeven. Het begint op de laatste vrijdag van de kerstvakantie. 's Ochtends fiets ik 'zomaar even' naar Joure. Bestemming is het antiekwinkeltje waar ik onlangs 'Hello Mary Lou' van Ricky Nelson heb gekocht. Hij heeft namelijk nóg een Ricky Nelson liggen en die moet, volgens een encyclopedie, uit 1958 stammen. Dat is interessant genoeg voor mij om in de collectie te stoppen. Op de terugweg fiets ik langs Sunrise en koop die andere Tony Joe White-single. Ik weet niet meer of het direct de volgende dag is geweest of een week later, maar ik ga op zaterdagmiddag naar de vlooienmarkt. Het is eigenlijk een sm-sessie, want ik heb helemaal geen geld te besteden. Toch kan ik de plaat van Sounds Orchestral nog net bekostigen.
277 Someday-Ricky Nelson (NL, Imperial, 1958)
278 Groupy Girl-Tony Joe White (NL, Monument, 1970)
279 Cast Your Fate To The Wind-Sounds Orchestral (UK, Piccadilly, 1964)
Ik ben vier jaar oud als het noorden van Nederland wordt getroffen door een hevige sneeuwval. De foto's tonen me als kleuter naast de immens hoge sneeuwbergen. Aan de overkant van de straat is een meertje, 'De Poel', bij vorst is dit onze ijsbaan. De zwanen die hun verblijf daar hebben, kunnen door de sneeuw geen voedsel vinden en gaan 'schooien'. Ze lopen dus naar ons huis en kloppen met de snavels op het raam. Ik sta in de woonkamer en het beangstigd me. Sinds die tijd heb ik het niet op zwanen staan. Mooi en sierlijk? Voor mij zijn het angstaanjagende wezens die zo snel mogelijk in de pan moeten. Ik heb de 280 net gekocht bij Sunrise als ik besluit even door het Wilhelminapark te fietsen. Omdat moeder niet moet ontdekken dat ik alweer mijn broodtrommel niet heb leeg gegeten, besluit ik de eendjes te voeren. Ik parkeer mijn fiets op het pad, de tas met boeken achterop en begin het brood te verscheuren. Vooraan zwemt een zwaan en een flard brood verandert iets van richting en vliegt rakelings langs zijn hoofd. Ik begin te gniffelen. 'Change of plan'. De arme zwaan krijgt nu ieder stuk brood tegen zijn kop. Totdat die het water uit komt en blazend op mij af komt stormen. Ik ren weg, maar opeens valt me op dat de zwaan me niet volgt. Ik kijk om de hoek en daar gaat die zwaan heel relaxt vóór mijn fiets zitten. Ik roep alle goden aan, want over een kwartier moet ik weer in de schoolbanken verschijnen. Wat denken jullie? Die stomme zwaan heeft een uur naast mijn fiets gezeten en is toen blijkbaar afgeleid door iets anders. Ik ren naar de fiets en scheur weg... Sindsdien fiets ik een eindje om als een zwaan midden op het fietspad staat...
280 I Get A Kick Out Of You-Gary Shearston (NL, Charisma, 1974)
Het is pas een paar weken geleden dat ik middels het 'Red Hot & Blue'-project Cole Porter leer kennen. Dus valt deze single me gelijk op bij Sunrise, want 'I Get A Kick Out Of You' is geschreven door dezelfde Cole Porter. Bovendien 'boeit' het Charisma-label me en dus is de koop gesloten voor een gulden. Deze plaat ademt precies de sfeer uit zoals ik me dat herinner van januari 1991. Het is winters, maar dat belet me niet om op zondag een heel eind te fietsen. De volgende dag stap ik bij Sunrise binnen en maak ik kennis met een nieuw fenomeen in de winkel: De vijf gulden-bak. Achteraf gezien zijn veel platen uit die bak het niet waard. Ik herinner me van de eerste keer dat er vrij veel van The Kinks in stond, maar die zijn blijkbaar dezelfde week in één koop weg gegaan? Vijf gulden, dat is iets meer dan twee euro tegenwoordig... De 281 heb ik mét fotohoes en een betere staat voor minder gekocht. De 282 en 283 zijn het wel waard, ook al kraakt die laatste behoorlijk. De vijf gulden-bak gaat in 1991 mijn bestedingspatroon vormen: Wekelijks een single van vijf gulden en 1 of 2 van een gulden.
281 Question-The Moody Blues (UK, Threshold, 1970)
282 Railroad-Maurice Gibb (NL, Polydor, 1970)
283 Do You Believe In Magic-The Lovin' Spoonful (Duitsland, Kama Sutra, 1965)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten