Net een 'emotionele' show achter de rug. Nee, ik heb niet gehuild, maar blijdschap is ook een emotie. Ik heb opnieuw de eer gehad om 'From The Catacombs' te mogen doen, de show die me drie jaar geleden bij Wolfman Radio bracht en die ervoor heeft gezorgd dat ik nooit meer ben weg gegaan. Het ging al ietsje uitlopen en toen kreeg ik vlak voor enen te maken met een vastlopende speler. Openen en sluiten nam even in beslag en ik was rond een uur weer 'in de lucht'. Toen heb ik nog maar een half uur eraan vastgeplakt. Ik kijk nu al uit naar 16 november als ik opnieuw deze show mag waarnemen. Vandaag vervolg ik de aankopen van zaterdag. De singles komen nu allemaal van De Tafel en na de 'B' gaat het opeens met zevenmijlslaarzen door het alfabet.
* The Byrds- Lady Friend (NL, CBS, 1967)
De 'grote verzamelaar' bij De Tafel heeft eveneens enkele 'duurdere' platen. Dan hebben we het vooral over Nederbeat-met-fotohoezen. Niet altijd in een even fraaie staat, maar de prijs blijft desondanks onder het tientje. Deze van The Byrds moet vijf euro kosten en dat heb ik ruimschoots over voor dit plaatje. Eentje die nooit echt op mijn zoeklijst heeft gestaan omdat ik vermoedde dat een zoektocht tevergeefs zou zijn. Ik heb hem dan nu toch en in een prachtige staat met fotohoes. Interessant voor Peter, waarvan ik dit hoesje heb 'geleend': Ik heb een licht afwijkende hoes. Dezelfde foto en lay-out maar dan met een gele lijst en titels. De achtergrond oogt meer lila dan het exemplaar van singlehoesjes.nl.
* Cymarron- Rings (NL, CBS, 1972)
Die single heb ik voor het eerst in 2004 gekocht, maar daar is 'iets' mee aan de hand. Ik weet niet precies meer wat, ik geloof dat die is kromgetrokken. Deze is uitgevoerd met het fotohoesje en is opeens erg aantrekkelijk om mee te nemen. 'Rings' is een compositie van de Amerikaanse Alex Harvey die in 1972 een hit heeft met 'To Make My Life Beautiful' en niet te verwarren met de Schotse naamgenoot van The Sensational Alex Harvey Band. 'Rings' is een lekker radio-plaatje en dat heb ik gisteren andermaal gedemonstreerd.
* Mick Jagger- Memo From Turner (UK, Decca, 1970)
Uit dezelfde bak als The Beatles en ook hier een euro. 'De grote' heeft een minder ogend exemplaar voor vijf euro. Mijn 'Memo From Turner' is in een prachtige staat en zal dat vast ook blijven, want ik ben nooit echt kapot geweest van dit nummer.
* Lenny Kravitz- I Build This Garden For Us (Duitsland, Virgin, 1989)
In 2012 schrijf ik 'Een leven met Lenny' (16 augustus 2012) over de band die ik met deze man heb. Sinds een paar jaar ben ik ook enthousiast aan het verzamelen en vlak voor dit bericht heb ik net mijn slag geslagen in Meppel. Daar ontbreekt praktisch alleen deze tussen. Waar ik in 1989 meteen verliefd ben op 'Let Love Rule', vind ik dit toch een beetje een 'raar' nummer. Ik kan me herinneren dat ik hem wel voor een rijksdaalder heb gezien in de uitverkoopbak van V&D, maar ik koop hem niet. Dat is zaterdag dus wel gelukt. Niet het meest fraaie exemplaar... de hoes getuigt ervan dat het bezit is geweest van een radiostation. Ik zie net dat 'Flower Child' op de b-kant staat en daar heb ik ook een goede associatie mee. Die moet ik straks nog maar even proberen. In de nieuwe eeuw heb ik namelijk nog eens 'Let Love Rule' op cd gekocht. Kan ik dan ook kijken welke singles van Kravitz nog op het lijstje ontbreken.
* Wilson Pickett- I Found A True Love (NL, Atlantic, 1969)
De vaste lezers zullen het inmiddels weten: Ik moet niet zoveel hebben van Otis Redding. Okay, ik koop wel eens een plaatje van hem en ik moet toegeven dat het vroege werk van Redding niet slecht is, maar ik heb weinig op met de ballades. 'The Happy Song' ligt klaar voor mij, maar moet drie euro kosten. Teveel? Welnee, maar toch laat ik hem rustig liggen. Wilson Pickett moet hetzelfde kosten, maar dat is een ander verhaal. Pickett is een van de weinige Atlantic-artiesten waarvan ik alles lust. 'I Found A True Love' doet geen belletjes rinkelen, maar ik mag concluderen dat dit weer een stuk dynamiet is van 'the wicked Mr. Pickett'.
* Frank Sinatra- Mrs. Robinson (Frankrijk, Reprise, 1969)
Ik heb hem in eerste instantie al overgeslagen als ik Sinatra's hoofd zie. Zag ik dat goed? Ik blader terug en staar opnieuw naar het hoesje. 'Mrs. Robinson'? Inderdaad, het is het Simon & Garfunkel-deuntje maar dan met 'Ol' Blue Eyes' en het orkest van Don Costa. Hij is niet heel erg duur en ik waag het erop. Geslaagde gok! 'Mrs. Robinson' zit ditmaal verpakt in een bigband-jasje, maar het is erg goed geslaagd. Als single is deze alleen in Frankrijk uitgebracht. Japan en nog een ver land hebben het als onderdeel van een EP.
* UB40- Food For Thought (NL, Graduate, 1980)
Ik ben nooit echt kapot geweest van UB40, maar dat verandert als ik de eerste elpee van een vriend krijg. Mét de dub-EP als extraatje! Met name 'Food For Thought' gaat 'leven' voor mij en sinds zaterdag heb ik hem dan ook op single. Wat opvalt bij het draaien en dat ik niet eerder heb gehoord, er zit allemaal percussie in de achtergrond als je het over de hoofdtelefoon draait. Goed beschouwd is het vrij 'lo-fi' opgenomen en misschien maakt dat de plaat ook wel zó goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten