Mijn collega Lee dampt nu bijna twee jaar. Hij heeft eigenlijk nog maar net de sigaretten achter zich gelaten als we elkaar in Watford ontmoeten. Ik vind het een eigenaardig gezicht en begrijp er in eerste instantie ook helemaal niks van. 's Middags bij The Flamingo is hij collegiaal en gaat met zijn damper buiten staan bij ons tabaksrokers. 's Avonds laat hij me eenzaam en alleen in de stromende regen 'genieten' van mijn shag. Het is echter pas sinds een jaar dat Lee de profetie van het 'vapen' uitdraagt. Met name iedere keer als ik me verzucht dat de shag-prijs wéér omhoog is gegaan of dat er minder in het pakje zit, reageert Lee steevast met 'dampen is de toekomst'. In april ben ik helemaal klaar ermee als ik zie dat ik nauwelijks genoeg heb aan een pakje shag in twee dagen. Daar komt het voordeel bij dat ik 'goedkope' shag heb, maar mét vloeitjes is dat nog altijd zeven euro. Dan hoef ik slechts een paar maal een argument te hebben van Lee voordat ik in actie kom. Ik heb sinds mijn verjaardag geen shag meer gekocht.
Het begin is moeilijk, want even wil ik volledig stoppen met roken. Dat valt zwaar, hoewel ik geen shag meer heb gekocht in de tussentijd. In het eerste weekend van mei ga ik over tot de aanschaf van mijn eerste damper. Op 22 mei, bijna vier maanden geleden, bericht ik hierover op Soul-xotica middels 'even damp afblazen'. Punt is echter dat ik mezelf even rijk reken. Het is waar... de tabak neemt de eetlust weg en bij het dampen kan ik merken dat ik het eten beter ga waarderen en ook dat ik rustiger slaap. Helemaal stoppen met nicotine is geen optie voor mij, ik heb mezelf immers ook de discipline van drugs en alcohol opgelegd en zeker in geval van een 'moeilijk moment' met dat laatste (waar ik nagenoeg geen last van heb gehad), wil ik terug vallen op iets anders dan alcohol. Ik 'beloof' mezelf dat ik zo nu en dan in het weekend een sigaartje mag hebben als we de discipline vinden om doordeweeks te dampen. Dat gaat in het begin erg goed! Ik bedoel... de belofte houdt me zoet, maar 'ik kom er niet aan toe'. Met als gevolg dat ik een tevreden damper ben. Het is pas als ik de fiets heb opgehaald uit Emmeloord dat bij thuiskomst beide batterijen leeg zijn. Ik heb zo'n trek in een rokertje en begin als een junk jaszakken na te zoeken. En, jawel, ik vind een zakje shag met kruimels. Ik rook de sigaret achter huis, hoest me stuk en ga bijna over mijn nek van de smaak. Snel weg en maar even een uurtje geduld hebben totdat een batterij is geladen.
De E-Go is een instapmodel. Hoewel ik best geloof heb in Lee en onze radiobaas, moet ik toch zelf even ervaren of dampen iets voor mij is en dus bestel ik de goedkoopste optie. De E-Go is 'okay', het laat je kennis maken met het dampen, maar meer ook niet. Ter afwisseling met tabak kun je wel een tijdje uit de voeten met de E-Go, maar wie meer uit het dampen wil halen, schakelt binnen een paar maanden over naar iets anders. Over smaak valt niet te twisten en ik heb verschillende smaakjes geprobeerd. De Flavourtec 'Dark Tobacco' is zéér zwaar, bijna zoiets als pijptabak, maar ik ben altijd een stevige roker geweest en dus is dit het ideale middeltje. Toch ontdek ik ook al snel de 'andere' smaken. Koffie en chocolade zijn heerlijk in het echte leven, in de vorm van dampvloeistof moet je ze mijden. Vooral de 'espresso' is een tegenvaller. Met fruit moet je oppassen dat het niet te zoet is, want dat heeft geen prettige nasmaak bij het dampen. Citroen en ananas zijn heerlijk en bepaalde soorten appel eveneens. Lekker fris, vooral in de zomer.
De zomer is in aantocht en natuurlijk ligt een kampeer-vakantie wederom in de planning. Dat is niet praktisch bij dampen. Een van de twee batterijen is na anderhalve dag dampen leeg, de tweede trekt het misschien een dag meer. Geen stroom, geen laptop of iets anders met een accu en een usb-poortje... Dat wordt weer terrasjes pikken en vragen of er een poortje vrij is op de computer, net zoals we dat jaren geleden deden met de telefoon. Alleen... die moest in het stopcontact en daar hebben mensen vaak minder moeite mee dan bij het laden van iets via de usb. Ik begin in augustus met 'trainen', zoals ik dat noem. 'Ik moet weer wennen aan de tabak middels sigaren', hou ik mezelf en anderen voor. In het héle begin werkt het wel... Na drie sigaren sta ik bijna te kokhalzen. Maar... dat hadden we eveneens in 1992 bij de eerste sigaretten en alles went. Van de filtersigaartjes van de Albert Heijn gaan we naar de wilde cigarillos en eindigen bij de tuitsigaartjes. Vooral in Sleen is het hek van de dam. Hoewel ik oprecht geniet van de appel-smaak van de vape, rook ik tuit-senoritas totdat ik er buikpijn van heb. Als ik dinsdagochtend aan het inpakken ben, ben ik voornemens om de witte batterij-met-appel 'bij de hand' te houden om onderweg op een perron nog eens een puf te kunnen nemen. Onderweg in de trein twijfel ik al even en bij thuiskomst is het duidelijk: Die batterij ben ik kwijt geraakt. Waarschijnlijk op de camping, maar de baas heeft de volgende dag gezocht en niks gevonden. Of heb ik het tóch in de binnenzak van mijn véél te gladde zomerjasje gedaan. Die heb ik uitgetrokken bij de bakker en waarschijnlijk ook in bus of trein. Hoe dan ook: Mijn favoriete batterij is foetsie!
Ik bestel meteen een nieuwe, maar krijg maar geen reactie van de verkoper. Ik open na een week een Paypal-claim en heb afgelopen week mijn geld terug gekregen. Tot overmaat van ramp is mijn tweede batterij inmiddels ook 'op'. Dan heb ik al besloten dat ik ga 'doorpakken' en ditmaal voor een duurdere vape ga. Na lang wikken en wegen wordt het de Eleaf GS Air. Deze staat bekend om zijn fantastische dampontwikkeling. Daarbij heb ik een Tesla 2000 mah-batterij, één van de zwaarste batterijen in zijn klasse. Deze hoeft beduidend minder vaak aan het stroom dan die oude E-Go-batterijen. Bovendien stelt het ding me in staat om diep te inhaleren en daardoor een 'klap op de keel' te ervaren, zoals dat ook bij roken het geval is. Het is vanmiddag gearriveerd en ik ben nu nog druk aan het experimenteren. De Eleaf heeft een variabele luchttoevoer. Ik heb hem bijna helemaal open en dat is een dampervaring! Alleen heb ik het met 'Dark Tobacco' gevuld en ik neig bij zo'n damper toch eerder naar fruit.
'Zo nu en dan een sigaartje', werkt dus niet echt en ik ben al lang blij dat ik me niet 'zo nu en dan een wijntje of biertje' heb voorgehouden. Ik ga nu weer terug in de 'business' van het dampen, hopelijk houden we dan ook een paar centjes over voor leuke soul-plaatjes. Daarover gesproken: Straks de nieuwe Week Spot en bovendien heb ik vandaag een 'zoekplaatje' gevonden op Discogs. Gewoon van een Nederlandse dealer en 70 procent onder de gemiddelde prijs, dit is niet alleen een fantastisch koopje maar ook zeer zeker een Week Spot. De artiest kennen we immers allemaal?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten