Raddraaien: The Beatles

Wegens het enorme succes van de afgelopen twee dagen? Ja, ook vandaag kunnen jullie twee berichten tegemoet zien. Vrijdag zie ik geen kans om te publiceren en ook zaterdag ben ik voor het grootste deel afwezig. Zaterdagavond vindt de reünie plaats van Winston The Great Watson & Aldous McFinley's Original And Magical Mushroom Pie Showband And Orchestra. Zoals het nu lijkt slechts één 'liedje' of het wordt improvisatie bij een tweede (wat me eigenlijk ook wel iets lijkt...). Met het oog op Soul-xotica gaat het een beetje rommelen. Donderdag is berucht voor niet-publiceren, vrijdag ben ik er niet, zaterdag ben ik laat en wil zondag eigenlijk fietsen. 's Avonds een 'speciale' 'Vinyl Countdown', want het is immers 'oudejaarsavond' voor mij (20 september). Nee, als ik nu niet tweemaal publiceer, kom ik hopeloos achter te liggen. Eerst een Raddraaier en straks een aflevering van 'Het zilveren goud'. De centrale schijf is vandaag 'Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band/With A Little Help From My Friends' van The Beatles. Opgenomen in 1967 en daarom ook in de jaren zestig-bak, hoewel deze single eigenlijk uit 1987 stamt.

Ik las laatst nog bij iemand op Facebook dat die 'Sgt. Pepper' als eerste cd had gekocht, maar na een snelle rekensom ontdekte ik dat dit onmogelijk in 1987 of 1988 heeft kunnen plaatsvinden. Over het album zijn boeken volgeschreven, dus daar hoef ik niet uit te citeren. In 'Raddraaien' gaat het specifiek om het liedje, zoals dat in juni 1987 in Nederland op single verschijnt. Het album 'Sgt. Pepper' is geliefd bij velen, maar wordt daarentegen ook verguisd. Ikzelf bestrijd maar al te vaak de 'tijdloosheid' van het album. 'Sgt. Pepper' is niet tijdloos, het is juist erg bepalend voor de tijd waarin het verschijnt. Dat het geluid van het album tien jaar later schaamteloos wordt gekopieerd, is niet de verdienste van het album, maar het gebrek aan creativiteit van de betreffende artiest. Wat nou tijdloos? Leg 'Sgt. Pepper' naast vijf willekeurige elpees uit 1970 en The Beatles klinkt gedateerd. In die tussenliggende drie jaar is de geluidstechniek met sprongen vooruit gegaan en vele 'psychedelische' effecten kunnen anno 1970 niet meer.

Toch is 'Sgt. Pepper' een mijlpaal in de geschiedenis. De elpee wordt volwassen. Voor die tijd moet een artiest of groep eerst een elpee 'verdienen' met hitsingles, vervolgens is de elpee een verzameling van deze hits en een aantal 'mindere' nummers. 'Sgt. Pepper' is een werkstuk dat alleen bestaansrecht kent in haar oorspronkelijke vorm. In de jaren zestig worden geen singles getrokken van het album. Als in 1976 het contract tussen The Beatles en EMI verloopt, is die laatste vrij om het werk van The Beatles opnieuw uit te brengen. Op het gebied van de singles wordt dit onmiddellijk gevierd met de 'groene doos' met alle singles van 1962 tot en met 1970. In 1978 verschijnt 'Sgt. Pepper' in Amerika en Engeland op een single. 'Sgt. Pepper' in combinatie met 'With A Little Help From My Friends' en 'A Day In The Life' op de b-kant. EMI is al omstreeks 1985 begonnen met het uitbrengen van Beatles-albums op compact disc. 'Sgt. Pepper' is cruciaal voor vele potentiële kopers van een cd-speler. ,,Pas als Sgt. Pepper op cd verschijnt", hoor je in die tijd geregeld van muziekliefhebbers. In juni 1987, twintig jaar na de uitgave van de elpee, verschijnt dan eindelijk de cd-versie van 'Sgt. Pepper'. Omdat het hitparade-publiek dan nog erg veel op vinyl koopt, brengt EMI de Amerikaanse single uit 1978 opnieuw op de markt in Nederland. In het afgebeelde fotohoesje, dus: John, Paul, George en Ringo in 'Lonely Hearts'-pakken zonder de fotocollage op de achtergrond. De single doet niks op de Top 40 of Tipparade, maar ik kan me herinneren dat ik hem heb gehoord in het kader van de Nationale Hitparade. Volgens mij is die daar nieuw binnengekomen op donderdag 2 juli 1987. Ja, die datum vergeet ik niet snel, het is de trouwdatum van mijn zus.

Broer Henk koopt rond die tijd deze single en tijdens een vakantie neemt hij het voor me op op cassette. Ik koop mijn exemplaar in 1994 in Leeuwarden. Ik heb dan nog mijn eerste Solex en heb daarvoor 'nieuwe' banden gekocht. De banden zijn echter helemaal uitgedroogd en scheuren bij het minste of geringste. Met 'de kop verkeerd' spring ik op de trein naar Leeuwarden om mijn woede te koelen in platenzaken. 'Sgt. Pepper' komt bij Deja Vu vandaan. Het album leen ik lange tijd van de bibliotheek in Sneek en moet op het laatst (naast een torenhoge boete voor het niet tijdig verlengen) ook de cd vergoeden, omdat die niet te draaien is door de krassen. In 1999 koop ik mijn eigen exemplaar in de laatste weken in Mossley. We hebben het dan over de cd. De elpee komt pas in 2006 in mijn bezit.