Maak je maar geen zorgen. De komende vijftien berichten zit ik immers nog in 'jaren' (2001 tot en met 2015) en wellicht dat ik binnenkort nog eens ga graven in een jaar. Verder zijn de festiviteiten weer achter de rug en wil ik over naar de orde van de dag. Ik heb ongeveer een maand geleden de tiende serie 'Raddraaien' afgesloten met Twisted Sister, een bericht dat blijkbaar héél vaak is aangeklikt. Wie weet gaat zoiets eveneens gebeuren met de Raddraaier van vanavond, want ook dat is best een beetje een exoot. Er is weinig tot niets te vinden over de groep en, jawel, de single is enkel verschenen als promo. Maar... geen van die promo's maakt gewag van een tweede track op kant 1. Ik kan me niet meer voor de geest halen waar en wanneer ik deze single heb gekocht, maar feit is dat de nieuwsgierigheid wint bij dit aparte ding: Het is een 'white label' met in keurig handschrift de bandnaam, de titels en het catalogusnummer van de single op A&M. Tijd om het kunstwerk te onthullen? Het is weliswaar de 34e single uit een jaren tachtig-bak, maar in werkelijkheid stamt het uit 1979: De promo 'Silver Genes' van Shrink.
'Met de kennis van nu' is vooral in recente jaren een gevleugelde uitspraak geworden in de politiek. Het schoorvoetend toegeven wat de tegenpartij al jaren ervoor heeft voorspeld. 'Met de kennis van nu' is al jaren van toepassing in de verzamelaars-wereld. Ik weet dat mijn moeder nog iedere keer spijt voelt als ze fraai gedecoreerd blik onder de hamer ziet gaan voor royale prijzen. De trommels en blikken van haar ouders zijn onder een andere hamer verdwenen. Toch hoorde ik onlangs iemand zeggen: ,,Als we het van tevoren hadden geweten, had niemand het weggegooid en was het nu niet zeldzaam geweest". De waarheid als een koe. Brengt mij tot het verhaal van de acetaat-singles en promo's die ik in de midden jaren negentig heb gekocht. Voor spotprijzen in een tweedehands boeken- en platenwinkel ten behoeve van de Cystic Fibrosis. Vooral achteraf bezien, lijkt het een heuse 'collectie' te zijn. Dit zijn niet zomaar een paar singles die toevallig bij elkaar zijn gekomen in een doos. Ik kies de platen in 1994-95 op associaties en nieuwsgierigheid bij 'interessante' namen als The Syn en The Shame. Ik weet nog vaag te herinneren dat ik onder andere eentje van Sandie Shaw heb laten liggen. Ja, dat doet nog steeds pijn. Verder zijn het vooral de acetaten die het hem doen: Eenzijdig bespeelbare test persingen die eigenlijk vernietigd moesten worden, maar enkel als 'demo' werden uitgegeven aan radiostations. Acetaten gaan na tien keer draaien al 'knetteren'. Het verhaal gaat dat Radio London in 1966 de primeur had van een Stones-single die pas een week later op single zou verschijnen. Naar verluid begon de acetaat na vijf dagen, twee dagen vóór de officiële single, al bijgeluiden te vertonen.
Het is met name door deze acetaat-handel dat ik me oprecht ben gaan interesseren voor 'mysterieuze' platen met egaal witte labels. Of met summiere informatie als bij deze Shrink-single. Helaas weet ik tot een paar jaar geleden niet hoe ik moet 'omgaan' met acetaten, waardoor de meeste 'kapot' zijn. Eentje daarvan is 'I Who Have Nothing' van Terry Knight & The Pack in een 'pre-production'-fase. Maar goed... gewoon om uit te leggen waarom ik mijn geld zou investeren in een single met een wit label, verder moeten we vooral niet te lang in de jaren zestig blijven hangen, want dat past allerminst bij de Raddraaier. Shrink is namelijk een punkband. De groep is een zijstapje van de band SECRET. Inderdaad... in hoofdletters. Leadzanger van SECRET is Mickey Modern en ik zie dat hij een e-book heeft gepubliceerd: 'Look Inside Popland'. Mickey Modern is van oudsher een Mod die aansluiting vindt bij punkband SECRET, vervolgens solo gaat en als manager en producer met uiteenlopende artiesten en groepen werkt: Van Nine Below Zero tot Bros en van Nik Kershaw tot Steve Harley. Modern produceert ook deze single van Shrink, maar krijgt op het label geen 'credits' daarvoor. Hij doet het overigens samen met bassist Benny Leopard. Shrink is de gitarist van SECRET en brengt op dit schijfje new wave en glamrock samen. Hoe dat klinkt? Tja... 'Silver Genes' heeft het agressieve geluid van de punk met zang die mij doet denken aan Robert Smith van The Cure. Het tweede nummer van de eerste kant heet 'Con Dition' en klinkt me beter in de oren. De b-kant is de 'slow side' en ik sla voortaan 'It Shows' over, want dit duurt me echt veel te lang.
Het eigenaardige aan dit plaatje is dat er verscheidene exemplaren op Discogs staan, maar in alle gevallen is het 'Silver Genes' op kant 1 en 'It Shows' op kant 2. De prijzen van deze promo's met fotohoes zijn billijk. Dit gaat je nooit meer dan vijf euro kosten (hoewel ik ook informatie van een Duitse site heb gehaald en daar wordt veertig euro gevraagd voor de plaat). De platen hebben in alle gevallen een Engels Oval-label. Oval is het platenlabel van de heren Charlie Gillett en Gordon Nelki. Bekende naam? Ja, het is dezelfde Charlie Gillett die te boek staat als een autorititeit op het gebied van de rock'n'roll en die in de jaren tachtig Paul Hardcastle aan een wereldhit helpt met '19'. Daarnaast is Gillett eveneens bekend als radio-presentator en samensteller van wereldmuziek-cd's. Hij sterft op 17 maart 2010 op 68-jarige leeftijd.
De single van Shrink dient als promo voor de 10"-LP met zes nummers. Middels mijn exemplaar heb ik die halve elpee in mijn bezit. En hoewel 'Lost And Found' een stevige prijs durft te vragen voor het kleinood, stelt het wel in de slotnoot: 'Dit is een aardig voorproefje en brengt prettige 'art-punk', maar over het algemeen kun je zijn platen het beste negeren'. De 'bonus-track' redt het voor mij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten