Het feit dat er gedurende de twee maanden van Do The 45 nimmer een 'gewone' Soul-x-rated is geweest, laat het al een beetje raden: Ik heb het druk met Do The 45. Het samenstellen van de lijst voor een show is niet zomaar even gepiept, het vindt eerst op papier plaats. Maar zelfs als de singles bijeengezocht zijn, wordt er nog geregeld omgeruild en geschoven. En zijn er platen die iedere week opnieuw naast de boot vallen. Eentje daarvan ben ik al sinds de kerst van plan om te draaien, maar gaat er steeds weer in de laatste minuut uit. Een single die niet bepaald 'nieuw' is, want ik heb hem reeds sinds augustus 2008, maar heb hem afgelopen mei leren waarderen. Om ervoor te zorgen dat deze prachtplaat eens Do The 45 zal halen, heb ik besloten hem deze week uit te roepen tot 'Tune Of The Week' (op Wolfman Radio) en Week Spot op Soul-xotica: 'Moving Hands Of Time' van Derek Martin (1970).
Toch is deze Week Spot niet alleen een hommage aan Derek Martin, maar eveneens aan songschrijver Teddy Randazzo. Liefhebbers spreken van de 'Randazzo-magic'. Wat dat precies in houdt? Dat is lastig te omschrijven, zijn liedjes hebben 'iets' dat je pakt. De liedjes van Randazzo zijn meer in de traditie van de grote songschrijvers uit de jaren twintig en dertig dan die van Lennon en McCartney. De man heeft heel veel liedjes op zijn conto die door duizenden artiesten zijn uitgevoerd. In een interview laat Randazzo desgevraagd weten de tel te zijn kwijt geraakt en dan heeft hij het alleen nog maar over zijn 'evergreen' 'Goin' Out Of My Hand', maar ook 'It's Gonna Take A Miracle' is door praktisch iedereen op de plaat gezet. De Week Spot ken ik maar in één uitvoering, bescheiden weg gezet op een b-kantje, hoewel de liefhebbers dat kantje massaal hebben ontdekt. Als je de single tegen komt op Ebay wordt-ie ook steevast met de b-kant aangeboden. Wat zoiets kost? Ergens rond de twintig tot dertig pond voor een gaaf exemplaar.
In die categorie valt mijn exemplaar niet echt. Ik heb hem tijdens mijn 'wereldtournee' (1 avond Steenwijk, 2 avonden Hellevoetsluis) in 2008 bij het kledingboetiekje Very Cherry in Rotterdam gekocht. Schade was toen een euro, hoewel ik hem nóg goedkoper heb gekregen omdat ik zoveel heb afgenomen. Ik maak de eerste drie jaar de fout door de plaat op de a-kant af te rekenen en, nee, dat is niet mijn mok thee met twee suikers en een sloot melk (op een mengsmering van twee theezakjes). Het is pas rond Pasen 2012 dat mijn hart smelt voor 'Moving Hands Of Time'. Als Derek Martin zijn 'Hey Jude' heeft gemaakt, dan is het deze wel! Derek Martin hoopt dit jaar zijn 75e verjaardag te vieren. Hij is geboren in Detroit en leert, zoals velen, het zingen in de kerk en breekt op zijn zeventiende door in de professionele muziekwereld. Aanvankelijk nog als lid van enkele groepen. The Pearls is één van de eersten. Hun pianist, Dave Clowney, zal in 1959 wereldberoemd worden als Dave 'Baby' Cortez. Derek gaat pas in 1963 solo en maakt zijn debuut met 'Daddy Rolling Stone'. Het is oorspronkelijk een nummer van Otis Blackwell dat eveneens door The Who op de plaat wordt gezet. En dat geeft meteen mooi aan in welke richting Martin het meeste succes heeft. De Engelse Mods omarmen Martin en in het bijzonder de single 'You Better Go'. Zijn platen op Roulette uit de midden jaren zestig zijn redelijke successen, maar daarna gaat het commercieel bergafwaarts. Hij tekent in 1969 bij het minuscule Buttercup Records, waar de single 'You Blew It Baby' verschijnt. Het is geen hit, maar de b-kant, onze Week Spot, zal dat later alsnog worden in de verzamelwereld.
Sinds een paar jaar is Derek Martin weer actief in de muziek. Hij bivakkeert tegenwoordig in Frankrijk, waar hij als 'The Golden Voice' een soort van cultstatus heeft. Teddy Randazzo is daarentegen al jaren niet meer onder ons, hij is in 2003 in zijn huis in Orlando, Florida overleden, nog maar 68 jaar. Zijn muzikale testament is groots en het kost bijna een mensenleven om alle cover-versies van zijn liedjes te beluisteren. Ze hebben echter allemaal dat stukje 'magie' dat niemand, mijzelf incluis, onder woorden kan brengen. 'Moving Hands Of Time' is die magie in het kwadraat en heeft in Derek Martin wellicht de ultieme uitvoerder gekregen. En dus mag de plaat alsnog een week lang in de schijnwerpers staan, ook al zijn er recent een paar leuke singles binnen gekomen. Deze zaterdag ga ik hem ein-de-lijk draaien in Do The 45!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten