Het leven was een stuk eenvoudiger geweest als ik net zoals de massa al tevreden zou zijn met een mp3-tje. Maar nee hoor, we moeten het zo nodig op vinyl hebben. Eergisteren had ik daarover nog een discussie met iemand in de chatroom van Wolfman Radio. Hij waarschuwde me voor de handel, er kon immers zo 250 pond voor een single worden gevraagd. Het werd even angstig stil van zijn kant toen ik een paar titels noemde, die al ver boven de duizend pond zijn uitgestegen en desondanks als warme broodjes worden verkocht. Ook Lillian Dupree kwam even ter sprake. Hoewel dat plaatje bovenaan op mijn zoeklijst staat en deze ongetwijfeld Week Spot wordt als ik eens gelukkig ben, is het geen probleem om hem nu al te behandelen. We zijn namelijk erg snel klaar met de feitelijke informatie over het plaatje, van mevrouw Dupree is niets bekend en ontbreekt elk spoor. Of het moet de Lillian Dupree uit North Carolina zijn, maar dat is nogal een eindje fietsen vanaf Detroit. De lofprijzingen aan de Allemachtige op haar profiel doen me niet in de pen klimmen en het haar te vragen...
De 'Northern Soul Jukebox'-dvd, onderwerp van deze serie, is een kopie van de harddisk van een Engelse verzamelaar/dj. In de advertentie beloofde hij 'meer dan 1500' tracks. Als hij nog 13 opnames had toegevoegd, hadden het er precies 2000 geweest. Het is een ratjetoe van opnames in allerhande bitrates. Het Motown en geijkte werk van verzamel-cd's is vaak 320, maar er zitten ook zeer slordige vinylrips tussen. Dat daar ook weer 'lastige' dingen tussen zitten, mag duidelijk zijn. De kans op een exemplaar van 'I Want To' van Little Jewell wordt met de dag kleiner en als er dan overmorgen een exemplaar opduikt? Gekkenwerk! De halve soul-wereld zoekt er naar, de kans dat je die voor zeventig cent bij de lokale kringloper vindt? Gelukkig is Lillian Dupree ietsje beter verkrijgbaar, maar is momenteel razend populair onder Europese (vooral Duitse, Spaanse en Italiaanse) deejays en dat zijn jongens en meisjes die kapitalen betalen voor een origineel. Een paar maanden geleden ben ik even héél dichtbij geweest. Dertig pond is voor mij zo'n beetje de grens. Aanvankelijk ben ik de enige bieder met een startbedrag van 12 pond. Drie dagen voor het einde krijg ik te maken met concurrerende partijen. Een halve dag van tevoren zet ik hem op 25 pond, maar wordt direct overboden. In de laatste seconden probeer ik dan eenendertig pond... 'Helaas, u bent overboden'. Ofwel: Ik ben het maximale bod van de ander niet gepasseerd. Die persoon heeft het koopje van het jaar! De originele 'Hide And Seek' van Lillian Dupree met een beetje achtergrondgeluid voor 31.50 Britse ponden. De volgende optie is het exemplaar bij John Manship, die moet 150 pond kosten!
Het is een plaatje dat tot waanzin drijft. Een intro om voor te sterven en dan een 'groove'! Om het geheel nóg interessanter te maken, hoewel het solide Detroit soul is, rommelt het her en der een beetje. Fantastisch! Vooral de brug is een kippevelmomentje voor mij. Ik heb zelfs al verschillende keren gedroomd over deze single, dit is een ware obsessie! Maar Lillian is niet alleen, het wordt direct gevolgd door The Para-Monts. De single is een aantal malen op Youtube te vinden, dus hij bestaat écht! In de handel heb ik hem nog niet gezien. Ik weet erg goed het verschil tussen 'mijn' en 'dijn', maar ik denk dat ik de lokale supermarkt ga overvallen als er een exemplaar beschikbaar komt. Op 7 augustus 2012, vlak vóór ik de plaat leer kennen, is een exemplaar geveild voor 145 dollar. De 'laagste' veiling die Popsike aangeeft, vermeldt 61 dollar. Ook een hoop geld! Maar, je krijgt er ook een hoop plaat voor terug...
Zie daar: De drie-eenheid van mijn zoeklijst. 'Hide And Seek' van Lillian Dupree, 'Come Go With Me' van The Para-Monts en 'I Want To' van Little Jewell. Hoewel ik die laatste al heb opgegeven. Van alle platen weten we evenveel, namelijk: Niets. En dat is niet handig als je een weblog hebt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten