Ik had gistermiddag de spierverslappers al klaar gelegd en geconcludeerd dat de maagbeschermers op waren. Maar in geval van nood had ik graag dat risico genomen. Het is echter nergens goed voor geweest. Ik had gisteren naast een barkruk ook een tuinstoel achter de draaitafels. 'Geen gezicht', vond menigeen, maar daar kon ik me weinig van aantrekken. De herinnering aan de spit is nog vers en na drie singles meldt de rug zich al, dus ik wissel tussen stoel, barkruk of gewoon even staan. We hebben het gered! Heerlijk uitgeslapen en rond het middaguur de verticale stand maar eens uitgeprobeerd. Het is gezellig nagenieten van gisteravond. Bladerend door de singles-bakken moet ik concluderen dat ik tóch 'The Border' van America had meegenomen en is er menig ander plaatje dat vraagt om gedraaid te worden. Helaas, ik ben zó lui geweest dat de apparatuur nog niet is aangesloten. Ik kijk er nu alweer tegenop om de platen terug in de bakken te moeten stoppen, maar dat zal ik toch binnenkort moeten doen...
We gaan het vandaag eens over Lynyrd Skynyrd hebben. Harro De Jonge's Elpee Pop Special zal later deze maand nog eens voorbij komen in een bericht, maar kan nu evenmin ontbreken. De Jonge had in de eind jaren tachtig een aantal uren bij de NCRV op Hilversum 3. In het eerste uur had hij altijd een 'special' rondom een artiest of groep waarvan hij dan non-stop album-tracks draaide. Niet de hits, maar de verborgen pareltjes. De special zélf heb ik niet gehoord, maar wel de aankondiging dat hij eentje ging doen omtrent Lynyrd Skynyrd. ,,Wat een gekke naam", dacht ik toen. Die is me altijd bij gebleven. In de midden jaren negentig koop ik eens een 'classic rock'-verzamel-cd. 'Sweet Home Alabama' is één van de nummers en zo maak ik kennis met Lynyrd Skynyrd. Het zal rond dezelfde tijd zijn wanneer ik voor het eerst naar het Dicky Woodstock Popfestival ga. Wie in de omgeving van Steenwijkerwold woont en interesse heeft in ouderwets gemotoriseerd vervoer heeft ofwel een motor of een grote Amerikaanse slee. En dus viert de muzikale erfenis van ZZ Top, Allman Brothers Band en Lynyrd Skynyrd hier hoogtij. Nog een leuke herinnering aan 'Sweet Home Alabama'? Als we met het stelletje ongeregeld Pioneers Of The Jam ons enige optreden geven in De Wijnberg in Sneek komen een paar Duitsers binnen die om Lynyrd Skynyrd vragen. Ik weet niet hoe vaak (en hoe vals) ik het refrein van 'Sweet Home Alabama' heb lopen krijsen, maar ze gingen weg. Dat was de tweede keer op een avond dat we de kroeg hadden leeg gespeeld! Er zou nog een keer volgen...
Over het algemeen is het bedroevend wat er aan platen binnen komt in Mossley. Okay, we hebben een dealerschap in 'The Floral Dance', leveren de albums van The Five Penny Piece uit voorraad en wie zei daar dat James Last niet populair zou zijn in Engeland? Als er dan iets moois binnenkwam... En zo kon het gebeuren dat iemand zijn verzameling (fabrieks-)cassettes doneerde. Muzikaal gezien het betere jaren zeventig-rockwerk. Met name de vierde van Led Zeppelin zal me nog drie jaar lang bijna dagelijks vermaken. De 'double-play' van Lynyrd Skynyrd verblijft eveneens in mijn collectie, maar het is pas bij thuiskomst in Nederland als ik die begin te draaien. 'The day after' 9/11 om precies te zijn, de barre fietstocht naar Maastricht (en terug). Het is een officieel uitgebrachte cassette met dubbele speelduur. Het debuutalbum 'Pronounced' op de ene kant, 'Second Helping' op de andere. Voor de herinnering aan 'Tuesday's Gone' verwijs ik jullie graag naar de 'dinsdagplate' in maart 2011. Intussen woon ik alweer wat jaartjes in Steenwijk en heb al menigmaal 'nee' moeten verkopen als iemand bij me kwam en om Lynyrd Skynyrd vroeg. Ik heb in Engeland nog even de 'live'-single 'Free Bird' gehad, maar ik had slechts één koffer ruimte voor singles toen ik terug ging. In augustus 2010 is het dan toch zo ver. Ik vind 'Nuthin' Fancy', het derde album uit 1975, op de overdekte 'pikkepoelie'-rommelmarkt in Steenwijk.
De daaropvolgende keren komt de plaat menigmaal ter sprake, maar ik vergeet hem steeds mee te nemen. Gisteren stond-ie wél klaar en voor vertrek naar Steenwijk heb ik even kantje 1 gedraaid. Niks bijzonders? Dat valt wel mee. Het is een beetje de optelsom van de eerste en de tweede plaat en daar het gemiddelde van. Meer van hetzelfde, maar in een geval als 'Am I Losing' hoor je mij niet klagen. Een lekker plaatje voor op de zondagmiddag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten