Totdat ik eind 2002 een kunstgebit kreeg, had ik slechte maalstenen. Half afgebroken en rottende tanden. Geen gezicht, een smerige mondgeur, maar ach... zolang ik mijn boterham kon kauwen? Als ik naar de Nokia kijk, moet ik hier meteen aan denken. 1 tot en met 9 zijn verdwenen, batterij schiet om de haverklap los, maar ach... ik red me nog wel een halfjaar. Hoewel ik met een nieuw toestel erover zal verbazen hoe ik het zolang heb kunnen uithouden...
Begin 1992. Een medewerker van Veronica magazine heeft de eer eens Goud Van Oud op de vrijdag samen te stellen. Zijn keuze: vooral jaren zestig en zeventig en vooral nummers die je niet vaak meer hoort. In het intro druk ik op 'rec' en verbaas me over wat er door de speakers komt. Het is vandaag de 14e telefoontopper: 'I Had Too Much To Dream Last Night' van The Electric Prunes.
Mijn platenverzamelend leven komt in dienst te staan van dit nummer, maar het vinyl is praktisch onvindbaar. In 1997 komt het nummer ter sprake en weet 'eeuwige collega' Jan Folmer dat zijn broer de elpee heeft. Voor een geeltje (hoeveel was dat ook alweer?) wordt een deal gesloten!
Het is in vroeg 1967 de eerste single van het debuutalbum van de band. In Engeland bereikt het de rand van de Top 50 en geeft Rob Out een voorzetje door het in zijn Tipparade op te nemen. Ook Nederland is nog niet klaar voor de psychedelische rock. In de jaren zeventig zal het nummer alsnog een herwaardering krijgen.
Na dit album vinden de originele Prunes het welletjes, tot ergernis van producer Dave Hassinger. Hij formeert een nieuwe band onder de oude naam. Bovendien doet hij iets nieuws. Niet één, maar liefst twee synthesizers op het podium. Van de latere Prunes verschijnen twee albums, waarvan 'Mass In F Minor' de meeste novelty-waarde heeft.
Hoezo roemen op oude teer? De originele Pruimen toeren weer sinds de eeuwwisseling met 'Dream' als claim-to-fame. Ik hou het maar op die onverwoestbare studioversie, sinds 2008 ook in mijn telefonische jukebox!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten