Er gaat deze week iets nieuws gebeuren op Soul-xotica! Ik deed donderdag een ontdekking die nieuwe mogelijkheden biedt en ik heb er zin in. Het is voor mij een nieuwe discipline, maar laat het gewoon eens proberen... Drie was een pijnpunt. De nummer 1 stond al weken bekend, maar verder... Ik heb (bijna) al mijn reserves ingezet om tot vijf te komen. Maar met het lijstje voor mijn neus, ben ik best tevreden.
Ik heb een nieuw telefoonnummer. Wie het oude nummer belt, krijgt de dames en heer van Trinity aan de lijn. Ik heb het geruild tegen hun nummer. Enig probleem is dat zo'n telefoonnummer uit 1976 nog omgenummerd moet worden. Het zijn ook maar negen nummers: '002.345.709'.
Vannacht heb ik met glazen gespeeld en geesten opgeroepen. Ik kreeg pas contact met een wijnglas en toen begon het potlood iets te tekenen. Het leek een achterwerk, maar toen ik het papier omdraaide, stond er een drie. Ik wist dat ik in contact stond met Amy. Ze kon dus wél tellen. Op 4 staat Eddie Cochran met 'Three Steps To Heaven'.
Tot Kool & The Gang er vrijdag bij kwam, had ik maar één plaat die bij alle cijfers kon staan. Op 3 staat '5-4-3-2-1' van Manfred Mann uit 1964.
En twee kon ook al bij de hoogste drie in The Vinyl Countdown. Er zijn wel meer liedjes met '1-2-3' in de titel, maar gelukkig was het niet zo'n armoede dat Catherine Ferry, The Butterflies en Vulcano erin moesten. Len Barry was de enige die het verdiende. '1-2-3' uit 1965 staat op 2.
Ik heb een zwak voor David McWilliams. Zelfs zo erg dat ik 'The Beggar And The Priest' voor een tientje heb gekocht. Wel een beetje zonde van het geld. De Noord-Ier miste Mike Leander op dat album. Want, eerlijk is eerlijk, Leander 'kleedde' de liedjes aan van David McWilliams. Wat zou 'Three O'Clock Flamingo Street' uit 1970 zonder die violen zijn geweest? Dus toch op nummer 1.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten