Swiebertje

Therapeutisch schrijven. Of het helpt? Geen idee, maar ga het bij wijze van experiment proberen. Ik ben erg in mijn nopjes met 20 Years Ago Today. Natuurlijk is het fantastisch om over singles te schrijven, maar is de tijd van 1991 ook knuffelzacht. 2011 is dankzij een dagelijkse vlucht naar de redactieruimte nog enigzins draaglijk. En tien jaar geleden? Diepe zucht. In het verhaal van de Monstertocht hoopte ik deze zomer per fiets dwars door Europa te trekken...

Donderdag 17 mei 2001. Wat als een mooie zonnige dag begon met koffie en gezamenlijke lunch met de zeer aantrekkelijke bardame in De Karre, Manon, eindigde in een groot drama. Natuurlijk had de alcohol rijkelijk gevloeid, was ik strontvervelend geweest, menigeen tegen de schenen getrapt, maar wat er daarna gebeurde... Ik weet het pas een maand later beter te duiden, maar iets in mijn hoofd gaat helemaal mis. Ik moet eruit! Is het aanvankelijk nog niet het leven, ook al begint het daar wel mee, het loopt uit op een weekje zwerven.

Van dinsdag op woensdag slaap ik in de Emmaus van Langeweg, tussen Breda en Zevenbergen. In die laatste plaats word ik aangespoord om naar de 'paterkes' in Dreef te gaan, iets ten zuiden van Galder (van dat knooppunt) en net over de grens. Buiten een cervelaatworst en twee flesjes Aquarius willen ze me daar niet helpen. Door de nacht loop ik terug naar een schilderachtig plekje aan De Mark en rol mijn slaapzak uit.

Die week brengt me naar Dordrecht en ik reis bankroet naar Tuk. Twee weken later vertrek ik wederom met knapzak en ga nu rechtstreeks naar het bewuste plekje, even buiten Ulvenhout. De hoek Ulvenhout-Zevenbergen-Zundert wordt talloze keren per voet doorkruist, ik slaap buiten in een slaapzak en een lap plastic, zuip me regelmatig klem en zoek al die tijd naar iets wat ik niet kan vinden.

Een maand na mijn eerste vertrek word ik op een ochtend met betraande ogen wakker. Ik heb net afscheid genomen van mijn Engelse Emmaus-vriend Mike en bij later onderzoek blijkt hij deze dag uit het leven te zijn gestapt. Symbolisch of niet, maar een muskusrat heeft deze avond een gat in mijn tas geknaagd en mijn brood 'gestolen'. Hij moet daar de ganse nacht zoet mee zijn geweest.

Dát verhaal maakt 'Swiebertje' legendarisch in Ulvenhout. De rat, niet de ervaring met Mike. Het is echter dat laatste dat me nog verder in de war stuurt. Het duurt evenwel een maand voordat ik weer tot zinnen kom en terugkeer naar Tuk. In september gaat nog een helse fietstocht plaats vinden.

In het daaropvolgende jaar kom ik nog tweemaal in Ulvenhout, maar begrijp anno 2011 wel waarom ik vorige zomer tweemaal door noodweer werd getroffen. Als het even kan, ontwijk ik het voortaan...