De voorbereiding is in volle gang? Een piratenzender draait proef voor Albert en mij als we zaterdag vanaf de Markt in Steenwijk vijf uren lang northern soul en mod gaan draaien... Of moest ik daarvoor naar Hazerswoude? Ach, dat zien we wel! We zijn nog één bericht verwijderd van de 500e. Waar Peter me flink heeft geholpen bij de samenstelling, daar kon ik qua hoesjes niet slagen. Ik zocht voor deze aflevering naar BTO. Toen hij die niet had staan, besloot ik de lijst om te gooien.
Een paar weken geleden publiceerde ik over Tages, de Zweedse band die enerzijds hits scoorde met gelikt materiaal, maar tevens een schaduwkant had. Dat geldt ook voor The Tremeloes. Op de b-kanten en elpees klinkt de groep minder lullig dan op hits als 'My Little Lady'. Vanaf 1969 mag de groep die kant ook iets meer etaleren, zoals met 'Call Me Number One' uit het einde van dat jaar.
Tien jaar later was de Britse hitparade een ratjetoe! Tussen disco en pop stond eveneens ska, punk, fanfare en soms zelfs een dweilorkest-achtig straatensemble als Pookiesnackenburger. Hun 'Just One Cornetto' uit 1982 mag op 4. De Schijf van ijs komt later nog eens langs...
Ons fotomodel is bij gebrek aan beter, het plaatje zelf staat niet hoger dan drie. Nadat Crossfiets, Pills, Hash & Old ten onder was gegaan, debuteerde Stills eind 1970 met 'Love The One You're With'.
In de popgeschiedenis zijn maar weinig hardrockbands die een extreme stijlwisseling ondergingen. Neem nu het Canadese Bachman Turner Overdrive. Het waarschuwde in 1974 dat we nog niks hadden gezien, om vervolgens die monsterhit schaamteloos te dupliceren. Wat is het jazzy 'Lookin' Out For No. 1' uit 1976 dan een aangename verrassing!
De ultieme nummer 1 voor Soul-xotica? De lezers (m/v)! Geregistreerd of niet, vaste prik iedere dag of eens in de twee weken, zonder volgers had Soul-xotica bij 200 al het loodje gelegd. Nee, de ene volger is niet belangrijker dan de andere, maar voor deze serie zet ik mijn 'eeuwige collega' Jan op de ereplaats. Hij nam tweemaal 'You're The One That I Want' op. Inderdaad, van John en Olijfje. Ik geef de voorkeur aan die ultra-lo fi-versie van de cd-r 'Transfolmer' uit 2001. Bijna sludgecore, deze ernstig vertraagde versie!
En dan is het zover...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten