Alles moet kapot! Het lijkt wel het credo van een Chemoboi vs. Cilf-optreden, maar helaas is het de bittere waarheid. Sneuvelde in november de startknop van één van de twee JB's, gisteren brak het plaatje van de ander waar de pluggen in moeten. Anderhalf jaar na aankoop! Beetje snel... Op de dag waarop ik mijn oude getrouwe Tyros vaarwel kuste. Bovendien had ik nog steeds de twee 'oversized' naalden uit maart. Bleef die eerder wel even hangen, gisteren ging dat pas na een primitieve oplossing met sellotape. Het heeft de avond gered!
Verschil met de vorige lanparty? Toen dacht ik nog dat ik publiek kreeg, wat vies tegen viel. Nu ging ik er al vanuit dat het een egoïstische set mocht worden. Een enkele concessie daargelaten. Led Zeppelin, 'LA Woman' van The Doors en de nodige Hendrix. 'Just A Little Bit Of Peace In My Heart' leverde een ontmoeting met een beginnend verzamelaar op. Hij had al zestig elpees! ,,Houen zo!", was het devies van uw platenkrasser, maar smeerde hem later nog wel het debuut van Moby Grape aan...
Eigenwijze oude rock in de vorm van de albumversie van 'Return To Fantasy' van Uriah Heep en, lang niet gehoord, 'Ships In The Night' van Be Bop Deluxe (1976) en verder heel erg veel 'zwarte lijst'. Soul in alle tempi, funk, kapotgesamplede 'originals' (zoals 'Baby's Rich' van The Gods) en heel veel instro's. Tijdens 'Green Onions' van Shake Keane (b-kant van 'Soul Serenade') vond ik het welletjes. Veel 'nerds' met vierkante ogen gingen slapen en het was bijna twee uur, vijf uur na de eerste plaat (de remix van 'Why Did You Do It' van Stretch).
Hoewel ik niet kon scherpstellen, had ik een paar magische overgangen, zo op het gevoel. Nee, gezien de omstandigheden en de materiaalpech was het best een aardige set. Met organisator Robin is direct weer een afspraak voor de zaterdagavond gemaakt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten