Doordat Soul-xotica door deze serie soms een beetje een Golden Earring-fansite lijkt, kan mijn aanzien schade aan doen. Terwijl 'Going To The Run' nog in de Top 40 staat, doe ik flink boodschappen in het oude werk van de Earring. Dat tekent mijn liefde voor de band. Na 'Twilight Zone' uit 1982 is het wel afgelopen met mijn enthousiasme, hoewel ik nog steeds sympathieke gevoelens jegens deze vaderlandse rockmastodont heb. Er zijn weinig bands die vijftig jaar bestaan en sinds 1970 in nagenoeg dezelfde bezetting speelt.
Frans Krassenburg, de eerste zanger van The Golden Earrings, was beduidend minder ambitieus dan zijn collega's en verliet hen in 1967. Hoewel Barry Hay zijn opvolger was, had George Kooymans toen al aspiraties. Hij volgde zanglessen bij de Haagse mevrouw Van Melzen. Haar dochter Raina mocht er ook zijn! George en Rinus Gerritsen schreven liedjes voor haar, die ze onder een pseudoniem vertolkte: Bojoura.
Of we de lessen van mevrouw Van Melzen in twijfel moeten trekken óf dat zij er ook niks van kon maken? Zangles is niet zaligmakend, zo bewijst Kooymans. Hij was al geen talent, een goede zanger zou hij nooit worden! Luister maar eens hoe hij zich met moeite door 'Where Will I Be' heen zeurt...
Tussen de intensieve Amerikaanse tournees door, ging de output van de Earring gestaag door. Eén album per jaar, vergezeld door 1 à 2 Nederlandse Top 10-singles. Kooymans vond na 'Seven Tears' toch even tijd voor een solo-uitstapje. In december 1971 verscheen het album 'Jojo' en de single 'Lovin' And Hurtin''. George' toonloze gemurmel verpakt in een bos violen.
Het Earring-publiek lustte dit evenmin als 'Parrots Frogs And Angels' van Barry Hay, maar niet getreurd, het was inmiddels kwartier-voor-'Radar Love' en dus geen tijd voor solo-mopjes. Er kan geen andere reden bestaan om deze werken te kopen, anders dan de collectie compleet te maken...
De link tussen The Who en Golden Earring is in 1971 sterker dan ooit (Earring staat onder contract van Track Records en toert veel samen met de Britten), misschien is Jojo net zo on-Earring-waardig als de soloplaten van Roger Daltrey. Een miskoop? Nee hoor, ik draai hem met plezier, maar een kritische noot is wel op zijn plek!
In het najaar van 2011 zullen we wel meer horen over de festiviteiten rondom het gouden jubileum?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten