Ik ben misschien te laat geboren. Of in een land met ander licht? Dat laatste lijkt me stug, maar het eerste is zondermeer waar. Want ik mag dan pas in 1975 het levenslicht aanschouwen, qua muziek ligt mijn voorkeur in de tien jaar daarvoor. Natuurlijk ben ik altijd al een hippie geweest. Uiterlijk manifesteert zich dat in lang haar, ideëel ben ik antimilitaristisch (ik spuug een beetje op pacifisme). En heb ik al niet in een commune gewoond? Verschillende drugs geproefd? 'If six was nine' in 1967 krijg je mijn persoonlijke 'summer of love'!
Met een bijzondere fascinatie voor cijfertjes, data en hitfeiten, weet ik soms meer af van de jaren zestig dan menigeen die het heeft meegemaakt. Stond Shocking Blue in 1964 op nummer één met 'Venus'? Er wordt alom geknikt. Nee, Shocking Blue stond in 1969 en 1970 in de Top 40 en kwam beide keren niet verder dan een derde plek. Details? Ik kan me mateloos ergeren aan foutieve trivia!
Ik heb in de loop der jaren verschillende malen aan de lippen gehangen als iemand ging vertellen over 'zijn zestiger jaren'. Soms wordt het even in een verkeerde tijd geplaatst. Geeft niet, want de jonge Gerrit corrigeert dat. Sommige verhalen kan ik dromen. De zon die opkomt tijdens Pink Floyd op Kralingen, het zuipgedrag van Cuby bij de Sneekweek van 1968 en de dronken drummer van Ferre Grignard.
Ik ken iemand die beweert dat hij in 1969 op Woodstock is geweest, maar zijn verhaal rammelt. Neem dan een Engelse vriend. Hij was een jaar of zeventien in 1967. Baardje, niet al te lang haar, kostuum en blote voeten in sandalen. Hij ging in juni 1967 voor een paar maanden naar...
San Francisco!!! Het episch centrum van de flower power, precies in de 'summer of love'. Er liepen vele paren sandalen van luchthaven naar Haight-Ashbury, de kunstenaarswijk met koffiebars, optredens van Jefferson Airplane en Moby Grape, experimenten met geestverruimende middelen. Eén paar sloeg vroegtijdig af. De drager luistert liever naar Bach, rookt filtersigaretten en gaat in opleiding tot priester!
Dertig jaar later moet hij nog steeds niks hebben van die vage hippies en hun schreeuwherrie. Nee, er is één popgroep die hij kan waarderen. De jongens waren arm als een kerkrat, toen een vriendin van de priester hen ging 'managen'. Ze kocht ondermeer geluidsapparatuur voor de band, maar kon hun muziek aan de straatstenen niet kwijt. In 1977 scheidde hun weegs. Daarna zou het toch nog goed komen. De naam van de band zit ergens in dit bericht 'verstopt'. Succes ermee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten