Vrijdag 24 januari 1992. Op aansporen van meneer Hania, leraar Nederlands, toog ik met een recensie van 'Nevermind' van Nirvana naar de redactie van het Sneeker Nieuwsblad. Ik zou spoedig mijn eerste Bolwerk-recensie mogen schrijven. Ik was in de wolken totdat ik thuis kwam. Mem was niet enthousiast. ,,Daar moeten we het even met heit over hebben". Vergeet het maar, dacht ik. Toen heit thuis kwam, wilde ik het er niet eens meer over hebben. Heit hoorde het aan en zei toen: ,,Dat is prachtig, Gerrit! Mijn zegen heb je". Ik was totaal overrompeld.
Een paar jaar later, heit was net in de VUT. Ik werkte via de Jeugdwerkgarantieplanwet (JWG, de junioruitvoering van de Banenpool) bij de gemeente. Ik lag geregeld overhoop met Martin, een collega. Ik weet niet wat er exact was gebeurd, maar ik kwam die middag in alle staten thuis. En ik zou dit en ik zou dat. Mem herkende vast wel zoiets. De volgende morgen had ik nog steeds dezelfde voornemens. Mem in paniek, maar toen die eenmaal in de keuken was, legde heit zijn puzzelboek aan de kant en zei: ,,Gerrit. Ik weet precies hoe het voelt. Maak niet dezelfde fouten als mij". Ik ben naar het werk gereden, Martin apart genomen en hem verteld dat hij zoiets niet weer moest doen. De ambulance kon in Sneek blijven!
Een mannetje van de Sociale Dienst 'kickte' erop mij onterecht hard aan te pakken. Ik moest ramen lappen in de brandende zon. Het werk was volgens hem niet goed gebeurd omdat er strepen op de ramen zaten. ,,Ik bel je ouders". Jaap had de pech dat heit alleen thuis was. Wat heer Louwsma allemaal precies heeft gezegd? Jaap durfde me niet eens meer aan te kijken!
Toen ik, qua leeftijd, volwassen werd, werd me ook steeds meer duidelijk dat ik op heit leek. Natuurlijk het uiterlijk, ik ben over 15 jaar ook grijs, maar ook die botsende karakters blijken uit dezelfde boom te zijn gesneden. De onmacht van ons beiden om onze werkelijke gevoelens tegenover elkaar uit de doeken te doen, zal ons beide geplaagd hebben. Wat wilde ik die man graag een knuffel geven bij ieder afscheid, maar het bleef iedere keer bij een handje en een grapje.
Op deze 'morning after', ik had gisteren niet de juiste inspiratie, stond ik ruim een uur vóór de wekker op. 'Pluk de dag', was zeker sinds vorig jaar januari zijn lijfspreuk geworden. En na een zeer bijzondere dienst waarin wij dankten voor het leven van heit, wil ik hem nog eens extra bedanken voor de inspiratie en de wijze lessen die mij mede gevormd hebben tot wie ik nu ben!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten