Eigenlijk had ik dit bericht vrijdag willen publiceren. Maar het stoppen met de drank had met iets anders te maken en deze herinnering plaagde me die avond. En dus volstond ik met een hoesbui. Maar Mushroom Soup was evenmin een 1 april-grap, maar wel een uiterst geslaagde! Tot enkele weken geleden geloofde ik stellig in het bestaan van de groep en was ik jarenlang druk met de zoektocht, ook al brachten de gevestigde bronnen weinig soelaas...
De vinylverzamelaarswereld is 'booming business'. De hoesjes die ik geregeld 'leen' van Singlehoesjes.nl hebben nooit meer dan vijf euro gekost. Mijn duurste single is 'I See Your Image/ Play Vivaldi' van The Key (zie april 2010: 'de sleutel tot een rookvrij bestaan') die me 25 euro kostte. De elpee 'Songs III- Bird On The Water' van Marissa Nadler was 35 euro. Maar dat is kinderspel, vooral bij 'private pressings'.
Tien jaar voordat de indie-scene een opmars begon, verschenen rond 1969 de eerste 'private pressings'. Op zeer beperkte schaal uitgebrachte, in eigen beheer opgenomen, elpees. Vaak zijn die platen het aanhoren niet waard, maar de zeldzaamheid drijft verzamelaars tot wanhoop. De titelloze elpee van The Bread And Beer Band, met een onbekende Elton John, zou 1700 pond waard zijn. Er is slechts eentje van bekend. Van Hoboken zijn er zeven bekend. Zelf heb ik een 'private pressing', waarvan ik de titel hier niet noem om nare emails te voorkomen, waarvan ongeveer 9 bekend zijn. Waarde? Ik heb ooit een bod van 1600 dollar afgeslagen. Hij blijft mooi bij mij!
Mushroom Soup wordt genoemd in de Record Collector Rare Record Price Guide 1995. De discografie is té mooi om waar te zijn. Het debuut 'And Other Recipes' zou in een oplage van 25 zijn uitgebracht en dan ook nog vroegtijdig uit de handel gehaald. Hetzelfde gebeurde ook met de heruitgave. Een album uit 1972 zou in een oplage van zeven-en-een-half zijn verschenen. De single met de geniale titel 'Frodo's Green Trip Machine' had een pluche fotohoes. Zoals verwacht zijn de prijzen absurd.
In de jaren tachtig ging de groep over in Mushroom Biriani en de grappen bleven komen. De elpee 'Hotter Than Ever' is met origineel zakje peper het topstuk... 'The Tapestry Of Delight', Vernon Joynson's bijbel van de Engelse progressieve muziek, noemt géén Mushroom Soup. Logisch. Band en discografie waren een verzinsel, waar zelfs het gerespecteerde Record Collector-magazine met beide benen in tuinde!
Ik heb eens op een blog gelezen dat iemand een overschot platen had gekocht, waaronder iets van Mushroom Biriani. Erg vreemd, want over die groep en de plaat 'Hotter Than Ever' is evenmin iets te vinden.
Record Collector werd dermate voorzichtig dat 'mijn' 'private pressing' lang niet werd genoemd, omdat bij hun geen fysiek exemplaar bekend was. Wellicht dat die er nu in staat? In 2007 bracht een exemplaar 900 pond op op Ebay.
De 'grap' heeft me 12,5 jaar in de ban gehouden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten