Als in 'effe wachten nog'. Bijna een jaar geleden schreef ik onder de kop 'niet een klein beetje off-topic' over Fursaxa. Tot die tijd was Soul-xotica nauwelijks voorbij 1980 gekomen. De plaatjes moesten kek, funky en swingend zijn en dat was Fursaxa allerminst. Halverwege juni plande ik een bericht over het debuut van Spires That In The Sunset Rise uit 2004, maar werd keer op keer uitgesteld. Zojuist nog even getwijfeld, zal ik iets met de actualiteit doen? Maar nee, hoe erg het ook is voor ooggetuigen en nabestaanden, Soul-xotica gaat gewoon luchtig over muziek schrijven!
In juni wilde ik mijn enige volger niet graag verliezen en dus stuurde ik Peter twee opnames van Spires. Hij beantwoordde het met 'Designed To Kill' van James White & The Contortions en 'Knives In The Drain' van Lydia Lunch. Inmiddels weet ik hoe breed zijn muzieksmaak is. Ik had me geen zorgen hoeven maken...
Ik ben Fursaxa veel verschuldigd. Door het 'kopje onder' in de avantgarde kwam ik op het spoor van Samara Lubelski, maar indirect ook Marissa Nadler. Nadat ik die laatste had ontdekt, was ik eigenlijk wel klaar met impro, drones en andere gospel van de kruidenbijbel. Maar Spires? Die mogen altijd!
Ten tijde van dit album was het een trio met snaren, in 2005 kwam daar een drumster bij. Anno 2011 is het gehalveerd en op sterven na dood. Spires nodigde vaak collega's uit mee te doen op het podium, Fursaxa was er één van, en via de site van de laatste leerde ik de naam kennen. Beschrijvingen van het album maken me nieuwsgierig, maar... Minstrel wil hem niet bestellen!
Ruim een jaar later, oktober 2005, lukt het toch. De recensies waren niet gelogen. Drie meiden die best mooi kunnen zingen, maar het in groepsverband pertinent weigeren. En zo krassen, gillen en jodelen ze erop los. De muziek is uitgekleed, staccato geram op inheemse instrumenten als de 'mbira' (duimpiano), 'spike fiddle', boemketels en een gamma aan snaarinstrumenten. Het is raar, lelijk, maar ook een heerlijke anarchie!
De tweede van Spires, 'Four Winds The Walker', is een stuk gecultiveerder, een lijn die verder wordt uitgestippeld. En dat is jammer, want het niveau van het debuut wordt niet meer gehaald. Nee, ik ga me niet verdedigen! Ik weet dat ik vrij uniek ben in de stelling dat dit een absoluut hoogtepunt is.
Tijdens dit schrijven is het toch alsof ik hem eerder heb behandeld. Het zal toch niet...
Fursaxa vertelde me dat het niet een en al improvisatie was. Of het echt partituren waren? Wel had Spires ieder geluidje van de gastmuzikanten van tevoren op papier vastgelegd. O wee als je daarvan afweek!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten