Week Spot: Aaron Frazer

'Ome Greg' heeft onlangs de rol op zich genomen als moderator van een gospelsoul-groep op Facebook. Hij besluit als eerste om al zijn vrienden uit te nodigen die nog niet zijn toegelaten tot het selecte gezelschap. Hoewel ik niet een hele grote fan ben van muzikale groepen op Facebook lijkt Greg de wind eronder te houden en blijft alles keurig bij het onderwerp en evenmin vijfentwintig berichten per uur. In mijn introductie naar de groep mag ik nog eenmaal uitleggen hoe ik op het spoor ben gekomen van de gospelsoul en dat is iets dat ik vanavond opnieuw kan doen. Over de artiest zélf is namelijk niet zoveel te vertellen buiten dat hij in een band speelt die ik eerdaags nog eens als een Week Spot verwacht. Komende zaterdag ga ik echter een drie uur durende gospel-'Do The 45' doen en daarmee gaat een kleine wens in vervulling. De collectie is groot genoeg om een paar uur te kunnen boeien! De Week Spot van deze week is 'My God Has A Telephone' van Aaron Frazer. Oorspronkelijk uitgebracht als The Flying Stars Of Brooklyn, N.Y. in 2017, deze versie onder zijn eigen naam en met fotohoes is in 2020 verschenen. Overigens kennen jullie deze plaat nog niet van Soul-xotica want hij is vanmiddag net binnengekomen.

Ik ben Nederlands Hervormd gedoopt en opgevoed. In het noorden des lands. Dat laatste moet er wel bij worden vermeld want er is een duidelijke verschuiving tussen het noorden en het zuiden. In het zuiden is gereformeerd 'vrijblijvend' waar hervormd zwaar op de hand is. In het noorden is het precies andersom. Hoe mijn ouders ooit op het idee zijn gekomen om de vakanties te vieren op een camping met hervormden uit Zeeland is me nog altijd een raadsel. Wij hebben vakantie van de kerk en buiten bidden de vogeltjes voor ons. Vader en moeder zingen beide bij het plaatselijke zangkoor totdat mijn vader moet stoppen omdat het werk teveel in de weg gaat zitten. Moeder blijft bij het koor totdat het ophoudt met bestaan. Vader heeft in de jaren van de verkering heel veel singles en EP's gekocht met gewijde muziek, maar daar vind ik geen interesse voor gospel. 'Daarom Ben Ik Blij' van Gert & Hermien is een klassieker in het huis als ik opgroei. 'Jesus Christ Superstar' is té 'wild' en is niet vaker dan één keer gedraaid! In 1990 opent in Sneek een winkeltje met gospelalbums. Ik neem eens een kijkje en de uitbater laat me kennis maken met christelijke progrock maar ik ben niet onder de indruk.

In 1996 vindt een hernieuwde kennismaking plaats als ik een half jaar erg in de Here ben. Ik heb dan nauwelijks interesse voor soul en de cd's die ik koop bij de winkel vallen onder de noemer 'alternatieve pop'. Ook nog twee 'white metal'-cd's maar ja... metal is nooit echt een ding geweest voor mij. Nee, ik moet het cassettebandje echt vijftien jaar vooruit spoelen. Het wordt dan vanzelf 2013. Ik doe dan regelmatig mee in veilingen op Ebay van een platenzaak in Chicago. Deze heeft naast soul en funk ook diverse gospelplaten in de aanbieding en als ik me verveel, luister ik naar een aantal van de geluidsclips. Het wakkert een klein enthousiasme aan. Daarna ontdek ik het Divine Chord Gospel Show-videokanaal van Greg op Youtube. Dan gaat er een wereld voor me open en in 2015 besluit ik dat de tijd rijp is om mijn collectie open te zetten voor gospel.

De eerste jaren zijn gek. Ik betaal wel eens meer voor een obscure single welke achteraf gezien toch niet helemaal geschikt blijkt te zijn. Het is één grote ontdekkingstocht en ook minder interessante dingen zoals traditionele gospel en 'rocking gospel' komen in koffers te staan. In 2018 ben ik er wel weer klaar mee. Ik koop incidenteel een nieuwe release maar sinds een jaar is het vuurtje weer aangestoken. Alleen wel met nieuwe releases. Gospelsoul en -funk is erg populair geworden in de afgelopen jaren en dat is af te lezen in de prijzen. Dan betaal ik liever vijftien euro voor een nieuwe Aaron Frazer dan een ouderwetse té traditionele gospel welke alleen maar stof staat te happen in mijn koffer.

Het nummer zélf is niet helemaal nieuw voor Soul-xotica. Een jaar geleden heb ik 'Ach Boze Zvedni Telefon' gekocht van Nina & Jeji Kapela. Dat is een Tsjechische vertaling 'My God Has A Telephone' en nu blijkt hoe ik gewend ben geraakt aan dat nummer. In 2023 is het de beurt aan Aaron Frazer. Frazer is overigens drummer en part-time zanger in Durand Jones & The Indications, één van de betere soulbands van de afgelopen jaren. 'My God' is zijn eerste solo-single en dus onder een fictieve bandnaam. Intussen heeft Frazer een volledig album uitgebracht en is 'Over You' de meest recente single van zijn hand.

Een liefhebber van black metal hoeft vast niet uit te leggen dat hij in werkelijkheid geen kerken in brand zet of zijn gelovige medemens iets ergs wil aan doen. Verzamelaars van gospel moeten daarentegen steeds uitleg geven. Menig gospel-dj is atheïst of agnost en heeft dus niets op met de teksten. In het oog van de soul is het muziek welke rechtstreeks uit het hart komt en het is vaak positief en optimistisch. Bij de gospelfunk en -disco is het interessant omdat het muziek is die voor niemand lijkt te zijn gemaakt. Té christelijk voor de discotheken en te aards voor de kerkgemeenschap. Komende zaterdag ga ik jullie gedurende drie uren laten horen wat ik in de afgelopen acht jaar heb verzameld voor mijn koffers. Ik verheug me er op!