De Blauwe Bak ligt al twee jaar uit elkaar. Dat wil zeggen: De koffers kunnen de verzameling niet meer houden en bovendien heb ik ervoor gekozen om de platen in subcategorieën onder te brengen. Voor de volgende 'Alle 40 goed' heb ik een aantal Blauwe Bak-platen nodig en omdat ik nog niet alle bakken opnieuw heb gerangschikt, moet ik een paar platen zoeken. Vandaar dat ik dit even uitstel maar het zal vandaag of morgen toch moeten gebeuren. Ik ga nu dan eerst verder met 'Honderd achteruit' en vandaag de nummer 33 in de lijst van vorig jaar. Ik sla daarbij 32 over omdat ik die eerder heb behandeld in de dubbelaflevering van Uriah Heep. Op 32 staat overigens 'Seven Stars' van Uriah Heep. Op nummer 33 vinden we een plaatje van een band die ik altijd nog eens onder het vergrootglas wilde leggen: 'Thinking About My Life' van Simon Dupree & The Big Sound uit 1968.
Persoonlijk ken ik de titel van het plaatje uit het 'Hitdossier' maar leer de groep pas kennen als ik in Engeland woon. In Mossley heb ik enige tijd een dubbelelpee met hits uit 1967. Ik acht de kans groot dat de plaat mee gegaan is naar Nederland en misschien staat die nog steeds op zolder. Het is op zichzelf niets bijzonders. Het komt uit een Engelse serie van dubbelelpees met de meest opvallende muzikale momenten uit een specifiek jaar. De platen zijn in de jaren tachtig uitgebracht. Het jaar 1967 brengt als, voor mij, opvallende tracks onder andere 'I've Been A Bad Bad Boy' van Paul Jones welke je niet vaak op verzamelplaten tegenkomt. Ook bevat het 'Kites' van Simon Dupree & The Big Sound. Daar gaat meteen mijn belangstelling naar uit en zeker nadat ik heb ontdekt dat de groep feitelijk een voorloper is van Gentle Giant. Het zal overigens nog jaren duren eer ik eens iets van Gentle Giant hoor, maar de interesse is gewekt. Ik geloof dat ik 'Kites' ook nog op cd heb gehad en in 2011 heb ik de Engelse persing voor een leuk prijsje op de kop getikt. Het is bijna een jaar geleden dat ik opeens erg veel zin heb in 'Psychotic Reaction' van Count Five en bij de dealer op Marktplaats deze van Simon Dupree zie staan. De prijs is niet onaardig en een snelle beluistering op Youtube zegt me dat de plaat me wel gaat bevallen. Waarvan akte.
De groep komt bijeen in de regio van Portsmouth in Engeland. De groep speelt aanvankelijk rhythm & blues onder de namen The Howling Wolves en The Road Runners. In 1966 wordt besloten tot de naam Simon Dupree & The Big Sound. De gebroeders Shulman vormen het hart van de groep. Derek Shulman is de leadzanger, Phil doet naast zang ook saxofoon en Ray Shulman heeft zijn specialisatie op gitaar, viool en trompet. Gitarist Peter O'Flaherty, toetsenist Eric Hine en drummer Tony Ransley completeren de line-up. Wie of waar is Simon Dupree? Die bestaat niet! De groep doet een brainstormsessie voor een 'flitsende' naam en dan komt iemand met de naam Simon Dupree & The Big Sound. Waarschijnlijk dat Dupree is ontleend aan Champion Jack Dupree?
Aanvankelijk wil de groep meer in de richting van de soul-kant van de rhythm & blues en de oude meesters los laten. De eerste single heet 'I See The Light' en is in deze nieuwe richting. Het wordt geen hit en dus wil de platenmaatschappij (Parlophone) meteen kijken of de groep iets anders kan doen. Het is inmiddels 1967 en psychedelica is het toverwoord in de muziek. Het eerste resultaat is de single 'Kites' dat moeiteloos in de Engelse top tien eindigt. De jongens vermaken zich goed in de studio. Het kind wordt Jacqui Chan genoemd en als je op de koptelefoon luistert, kun je de mannen horen lachen na het intermezzo. Toch is het duidelijk niet hun kop thee. Simon Dupree & The Big Sound wil 'blue-eyed soul' maken. De gebroeders Shulman nemen zelfs in hun vrije tijd een briljante persiflage op van de psychedelica. Het resultaat wordt door Parlophone uitgebracht: 'We Are The Moles Part 1 & 2' van The Moles. Er gaat een tijdje het gerucht dat dit The Beatles zou zijn maar het is uiteindelijk Syd Barrett van Pink Floyd die het geheim verklapt. De plaat is ook niet, zoals vaak gesuggereerd, in Abbey Road opgenomen maar in een lokale studio in Portsmouth.
Simon Dupree & The Big Sound vervolgt 'Kites' met de single 'For Whom The Bell Tolls'. Dat doet het beduidend minder dan 'Kites' en ze zullen niet in staat blijken het succes te verlengen. Komediant en componist Dudley Moore speelt piano op de single 'Broken Hearted Pirates' maar krijgt daarvoor geen credit. Ook vervangt ene Reginald Dwight de toetsenist gedurende een Schotse tour in 1967. Dwight zal bijna worden aangenomen als lid als de mannen door zijn boek bladeren met eigen composities. Dat zien ze niet zitten voor hun band, ook al zal de laatste single een b-kantje hebben dat is geschreven door Elton John. De groep levert in haar loopbaan één elpee af voor Parlophone: 'Without Reservations'. 'Thinking About My Life' verschijnt alleen in ons land een paar weken in de Tipparade. Je kan het met geen mogelijkheid 'blue-eyed soul' noemen en met de psychedelica van 'Kites' heeft het ook weinig van doen. Het is gewoon een ijzersterke popsong met een fijne 'hook'. Simon Dupree zit wat dat betreft in hetzelfde vaarwater als Amen Corner of onze eigen André Hazes. Ze zijn bekend geworden met een 'sound' en worden door de platenmaatschappij onder druk gezet om zich vast te houden aan dit geluid. In 1969 besluit de band het contract met een single maar de band is dan feitelijk al uiteen gevallen. De Shulman broers richten in het volgende jaar de band Gentle Giant op.
Een kameraad in Steenwijk heeft een paar elpees van Gentle Giant en het is pas in 2003 als ik voor het eerst muziek hoor van de band. Dat maakt me op zichzelf wel nieuwsgierig, maar dan opnieuw... twintig jaar later ben ik nog steeds geen stap verder gekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten